สวัดดีค่ะอยากถามเรื่อง..ฝึกงานค่ะ.
จากหัวข้อเลยน่ะค่ะ..ตอนนี้ฝึกได้5วันแล้วรวมๆตอนแรกๆดีอยู่แต่ติดตรงปัญหาส่วนตัวและวิธีชีวิตทั่วๆไปที่พบเจอกันอยู่แล้ว..
จากที่ทางวิทยาลัยได้ปล่อยเด็กไปฝึกงาน..เราเป็นหนึ่งในนั้นผลการเรียนปานกลางและเป็นเด็กมีปัญหานิดหน่อย(มัง) เราเป็นเด็กโลกส่วนตัวสูงและดื่อเงียบ..เคยเข้าห้องปกครอบ2-3ครั้งและมีปันหาตั้งแต่อยู่ม.1ถึงปวช.2 รวมๆแล้ว5ปีกว่า ความจริงเรามีปัญหาเยอะกว่านั้นแต่ไม่อยากเล่ายาว..
ปัญหาใหญ่ๆเลย คือเงียบ..แล้วทำร้ายจิตใจตัวเอง..เพราะคิดมาก!
กลับมาที่ฝึกงานครั้งแรก.. ในใจอยากฝึกเซ่เว่นใกล้บ้านดี..แต่เค้ากับไม่รับเพราะอยู่ในช่วงฝึกงานพอดิบพอดีเค้ามีเด็กในสต็อกอยู่แล้วเด็กในเมืองและต่างจังหวัดแข่งกันหาที่ฝึก..มันกว่าจะได้มาแทบยากมาก
ตอนแรกเราก็กระจะฝึกที่วิลัย..แต่พอดีเจอร้านใกล้ๆเซเว่น..จะว่าตรงข้ามก็ได้ดูเป็นร้านPR ค้าปลีกค้าส่ง..ตอนนั้นไม่คิดอะไรมากเพราะคิดแค่ว่าทำงานใกล้บ้านคงดี..เลยขอไปฝึกงานหารู้ไม่ว่ามันหนักโครตสำหรับเรา..เราอายุ17กว่าปีครึ่งเอง
ตอนแรกเค้าจะไม่ให้ค่าฝึก(เงินเดือนอะน่ะ)..ซึ้งเราก็
ไม่ได้หวังอะไรอยู่แล้ว ของแค่มีที่ฝึกแล้วผ่านๆจุดนี้ไป.. แต่ดูเหมือนทุกอยางจะไม่โอเครแบบนั้นน่ะสิ..
-อย่างแรกเลย..ที่ร้านที่เราฝึกมาอาซ้อใหญ่..เจ้ใหญ่แม่อะไรแล้วแต่จะเรียก.. เราเคยได้ยินว่าแกหักเงินเดือนพนักงานจนพากันลาออกยกชุดก็มี..
แถมล่าสุด ตบหัวรุ่นพี่สอนงานเราหมาดๆ..เอาตรงๆเรากลัวแกอะ แกแบบเป็นคนขี้โกงอะไรแบบนี้ด่าก่อนค่อยฟัง..=_=เราไม่ชอบคนแบบนี้เลย..ถ้าเล่นมือถือให้แกเห็น..มีด่าถึงพ่อแม่ทีเดียว.. แต่อาซ้อยืดข้อเสนอให้รองผู้จัดการให้รายได้เรา100฿ต่อวัน..บอกเลยไม่คุ้ม..เราแทบไม่อยากได้
-สองพูดอีสานไม่เก่ง เราพูดได้แค่ครึ่งๆกลางๆเอาตรงๆพูดกลาง..ฟังอีสานออก แต่พอพูดอะไรแล้วคนในที่ทำงานเหมือนไม่เก็จ แบบยิ่งมุกทั้งๆที่ควรจะขำหรือหัวเราะอะไรแบบนี้..เราแบบ..เอิ่บ ได้แค่ยิ้มอย่างเดียว บ้างคนแทบไม่คุยกลับเราเลย..เราก็ไม่อยากพูดต่ออีก.=_=
-อาหารการกิน.. แต่ก่อนเราอาจกินของง่ายๆ แต่เค้าชวนอะไรกรูต้อง-หมด..เช่นเหล้า ลาบสด อื่นๆ..ก็ไม่รู้จะว่ายังไง..มันไม่โออะ-.-เรากินน่ะแต่บ้างครั้งตามมารยาทแล้วแค่ดินนิดๆหน่อยๆพอละ..
-คิดเงินไม่ทั้น..ถูกด่า..แบบแนมแนม..อย่างเช่นเงินเค้าเครื่อง มันแสกนไม่เข้า..แล้วต้องกันเอา..คุณเชื่อปะตอนนั้นสมเบอ..หมดแล้วแต่พอถูดด่าว่า
"โอ๊ย..โง่แท้แค่นี้ก็ต้องใช้เครื่องคิดเลขหรอ?"
เรา..เอิ่บเลย.. ก็คนมันเบอแล้วสมองแค่นี้ยังไม่ทั้นลูกค้าก็เอาอะไรเยอะแยะ โซดา..เหล้า ขายแบบส่งด้วยน่ะ..มีราคาหนึ่งราคาสองลดราคา..สมองกู~
แถมไอ้ของที่แสกนไม่เข้านั้นน่ะมันของที่เพิ่งจัดขึ้นชั้นเองน่ะ..ให้ตายเถอะ
แถมบ้างครั้ง..มองเราแบบ โอยกูขี้เกียดสอนอะไรแบบนั้น..เอาตรงๆเราก็ไม่ได้เก่งอะไรเราเด็กใหม่..เรากลัวโดนแทงใจดำ..เราขอเงียบแค่นั้นรู้ปะเงัยบแบบไหน..ทั้งวัน!..ทั้งวันเลย แบบเราไม่รู้จะสือสานอะไรแทบเป็นใบ้..
จนรุ่นพี่บอกเราไม่ใช้คน..=_=อันที่จริงเราเป็นคนน่ะแต่เราเงียบเพราะไม่อยากโดนด่าแค่นั้น เราพูดกลางมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ..แค่พูดอีสานไม่แข็งเลยเลือกที่จะเงียบ.
พอบอกออกไป..ว่าเราพูดไม่เก่ง..เราฟังออก..คุณรู้ไหมมันเกิดอะไรขึ้น..
การถูกมอง..และนิทานด่าแนมแนม..แค่เป็นเด็กใหม่ก็แย่พออยู่แล้ว.
ทุกวันนี้ทนเพราะผ่านการเรียนไปเฉยๆน่ะ.. ทนเพราะสังคม..ทนเพราะเราโลกส่วนตัวสูง..มันไม่ต่างจากการทิ้งร่างรับคำสั่ง..จิตใจฝั่งลึ้ก
แถมฝึกงานแทบไม่มีวันหยุด จันทร์-อาทิตร์ ไม่ได้หยุด ต้องตืนก่อน07:00 แถมเลิกงาน17:00 ฉันเหนื่อยมาก นอนน้อยด้วย ยิ้มแทบไม่ขึ้น ไม่สนไม่แคร์เงียบอย่างเดียว.. แถมตอนแรกเค้าจะให้เราคาบกระ12ชั่วโมง..แค่วันนั้นเรา แบบง่วงมากเหนื่อยมากมันเท่ากับหนึ่งวันเต็ม.. เด็ก17 ก็ว่าเถอะ..
ยกของ..ข่นของ..กล่องแต่ละลังเราก็ช่วยข่น..เช็ดกวาดและเฝ้าเคาร์เตอร์..จัดของ...มันแบบเฮ่อ~
ไม่รู้สิวันนี้เรา เหนื่อยกายและใจ วันนี้วันเสาร์แทนที่จะได้หยุดแต่กลับ ต้องให้รุ่นพี่ลาหยุดแทนเราต้องอยู่ต่ออีกนานสิน่ะ... แถมเสาร์ที่แล้วเราไม่แคร์เรากลับก่อน..16:45 นาทีมันวันหยุดเยี่ยมมาก..แต่ยังดีที่เค้าเลี้ยงของบ้างอย่าง..
-แต่ยังไรมันก็หนักสำหรับเราอยู่ดี..ไม่มีวันหยุดสักวันแบบนี้ซึ้งใจเลย..
ฝึกงานครั้งแรก เจอแบบนี้..ทำไงดี?
จากหัวข้อเลยน่ะค่ะ..ตอนนี้ฝึกได้5วันแล้วรวมๆตอนแรกๆดีอยู่แต่ติดตรงปัญหาส่วนตัวและวิธีชีวิตทั่วๆไปที่พบเจอกันอยู่แล้ว..
จากที่ทางวิทยาลัยได้ปล่อยเด็กไปฝึกงาน..เราเป็นหนึ่งในนั้นผลการเรียนปานกลางและเป็นเด็กมีปัญหานิดหน่อย(มัง) เราเป็นเด็กโลกส่วนตัวสูงและดื่อเงียบ..เคยเข้าห้องปกครอบ2-3ครั้งและมีปันหาตั้งแต่อยู่ม.1ถึงปวช.2 รวมๆแล้ว5ปีกว่า ความจริงเรามีปัญหาเยอะกว่านั้นแต่ไม่อยากเล่ายาว..
ปัญหาใหญ่ๆเลย คือเงียบ..แล้วทำร้ายจิตใจตัวเอง..เพราะคิดมาก!
กลับมาที่ฝึกงานครั้งแรก.. ในใจอยากฝึกเซ่เว่นใกล้บ้านดี..แต่เค้ากับไม่รับเพราะอยู่ในช่วงฝึกงานพอดิบพอดีเค้ามีเด็กในสต็อกอยู่แล้วเด็กในเมืองและต่างจังหวัดแข่งกันหาที่ฝึก..มันกว่าจะได้มาแทบยากมาก
ตอนแรกเราก็กระจะฝึกที่วิลัย..แต่พอดีเจอร้านใกล้ๆเซเว่น..จะว่าตรงข้ามก็ได้ดูเป็นร้านPR ค้าปลีกค้าส่ง..ตอนนั้นไม่คิดอะไรมากเพราะคิดแค่ว่าทำงานใกล้บ้านคงดี..เลยขอไปฝึกงานหารู้ไม่ว่ามันหนักโครตสำหรับเรา..เราอายุ17กว่าปีครึ่งเอง
ตอนแรกเค้าจะไม่ให้ค่าฝึก(เงินเดือนอะน่ะ)..ซึ้งเราก็
ไม่ได้หวังอะไรอยู่แล้ว ของแค่มีที่ฝึกแล้วผ่านๆจุดนี้ไป.. แต่ดูเหมือนทุกอยางจะไม่โอเครแบบนั้นน่ะสิ..
-อย่างแรกเลย..ที่ร้านที่เราฝึกมาอาซ้อใหญ่..เจ้ใหญ่แม่อะไรแล้วแต่จะเรียก.. เราเคยได้ยินว่าแกหักเงินเดือนพนักงานจนพากันลาออกยกชุดก็มี..
แถมล่าสุด ตบหัวรุ่นพี่สอนงานเราหมาดๆ..เอาตรงๆเรากลัวแกอะ แกแบบเป็นคนขี้โกงอะไรแบบนี้ด่าก่อนค่อยฟัง..=_=เราไม่ชอบคนแบบนี้เลย..ถ้าเล่นมือถือให้แกเห็น..มีด่าถึงพ่อแม่ทีเดียว.. แต่อาซ้อยืดข้อเสนอให้รองผู้จัดการให้รายได้เรา100฿ต่อวัน..บอกเลยไม่คุ้ม..เราแทบไม่อยากได้
-สองพูดอีสานไม่เก่ง เราพูดได้แค่ครึ่งๆกลางๆเอาตรงๆพูดกลาง..ฟังอีสานออก แต่พอพูดอะไรแล้วคนในที่ทำงานเหมือนไม่เก็จ แบบยิ่งมุกทั้งๆที่ควรจะขำหรือหัวเราะอะไรแบบนี้..เราแบบ..เอิ่บ ได้แค่ยิ้มอย่างเดียว บ้างคนแทบไม่คุยกลับเราเลย..เราก็ไม่อยากพูดต่ออีก.=_=
-อาหารการกิน.. แต่ก่อนเราอาจกินของง่ายๆ แต่เค้าชวนอะไรกรูต้อง-หมด..เช่นเหล้า ลาบสด อื่นๆ..ก็ไม่รู้จะว่ายังไง..มันไม่โออะ-.-เรากินน่ะแต่บ้างครั้งตามมารยาทแล้วแค่ดินนิดๆหน่อยๆพอละ..
-คิดเงินไม่ทั้น..ถูกด่า..แบบแนมแนม..อย่างเช่นเงินเค้าเครื่อง มันแสกนไม่เข้า..แล้วต้องกันเอา..คุณเชื่อปะตอนนั้นสมเบอ..หมดแล้วแต่พอถูดด่าว่า
"โอ๊ย..โง่แท้แค่นี้ก็ต้องใช้เครื่องคิดเลขหรอ?"
เรา..เอิ่บเลย.. ก็คนมันเบอแล้วสมองแค่นี้ยังไม่ทั้นลูกค้าก็เอาอะไรเยอะแยะ โซดา..เหล้า ขายแบบส่งด้วยน่ะ..มีราคาหนึ่งราคาสองลดราคา..สมองกู~
แถมไอ้ของที่แสกนไม่เข้านั้นน่ะมันของที่เพิ่งจัดขึ้นชั้นเองน่ะ..ให้ตายเถอะ
แถมบ้างครั้ง..มองเราแบบ โอยกูขี้เกียดสอนอะไรแบบนั้น..เอาตรงๆเราก็ไม่ได้เก่งอะไรเราเด็กใหม่..เรากลัวโดนแทงใจดำ..เราขอเงียบแค่นั้นรู้ปะเงัยบแบบไหน..ทั้งวัน!..ทั้งวันเลย แบบเราไม่รู้จะสือสานอะไรแทบเป็นใบ้..
จนรุ่นพี่บอกเราไม่ใช้คน..=_=อันที่จริงเราเป็นคนน่ะแต่เราเงียบเพราะไม่อยากโดนด่าแค่นั้น เราพูดกลางมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ..แค่พูดอีสานไม่แข็งเลยเลือกที่จะเงียบ.
พอบอกออกไป..ว่าเราพูดไม่เก่ง..เราฟังออก..คุณรู้ไหมมันเกิดอะไรขึ้น..
การถูกมอง..และนิทานด่าแนมแนม..แค่เป็นเด็กใหม่ก็แย่พออยู่แล้ว.
ทุกวันนี้ทนเพราะผ่านการเรียนไปเฉยๆน่ะ.. ทนเพราะสังคม..ทนเพราะเราโลกส่วนตัวสูง..มันไม่ต่างจากการทิ้งร่างรับคำสั่ง..จิตใจฝั่งลึ้ก
แถมฝึกงานแทบไม่มีวันหยุด จันทร์-อาทิตร์ ไม่ได้หยุด ต้องตืนก่อน07:00 แถมเลิกงาน17:00 ฉันเหนื่อยมาก นอนน้อยด้วย ยิ้มแทบไม่ขึ้น ไม่สนไม่แคร์เงียบอย่างเดียว.. แถมตอนแรกเค้าจะให้เราคาบกระ12ชั่วโมง..แค่วันนั้นเรา แบบง่วงมากเหนื่อยมากมันเท่ากับหนึ่งวันเต็ม.. เด็ก17 ก็ว่าเถอะ..
ยกของ..ข่นของ..กล่องแต่ละลังเราก็ช่วยข่น..เช็ดกวาดและเฝ้าเคาร์เตอร์..จัดของ...มันแบบเฮ่อ~
ไม่รู้สิวันนี้เรา เหนื่อยกายและใจ วันนี้วันเสาร์แทนที่จะได้หยุดแต่กลับ ต้องให้รุ่นพี่ลาหยุดแทนเราต้องอยู่ต่ออีกนานสิน่ะ... แถมเสาร์ที่แล้วเราไม่แคร์เรากลับก่อน..16:45 นาทีมันวันหยุดเยี่ยมมาก..แต่ยังดีที่เค้าเลี้ยงของบ้างอย่าง..
-แต่ยังไรมันก็หนักสำหรับเราอยู่ดี..ไม่มีวันหยุดสักวันแบบนี้ซึ้งใจเลย..