ขอพื้นที่ระบายหน่อยค่ะ หรือถ้าท่านไหนจะมาแนะนำชี้แนะได้เลยค่ะ เครียดมาก

ตอนนี้เราคบกับแฟนเป็นพ่อหม้ายลูกติดค่ะ ก็รู้แต่แรกว่าผ่านการทีครอบครัวมาก่อน และได้หย่าร้างแล้ว เด็กๆอยู่กับแฟนเราค่ะ (9 ขวบ ผชกับ 4 ขวบ ผญ) ซึ่งแฟนเรากับเมียเก่าเค้าอยู่คนละจว.กัน จะเจอกันก็เวลาเมียเก่ามารับลูกไปเที่ยวก็ เดือนถึง2 เดือนจะมารับครั้งนึง แรกๆเราก็กังวลเรื่องเมียเก่า ว่าจะไม่มีถ่ายไฟเก่าไรแบบนี้ แต่แฟนเราเค้าก็ชัดเจน (เลิกกันเพราะจับได้ว่าผญ.ไปมีผช.อีกคน ปกติทำงานกันคนละจว.กัน วันส,อา ผญ.จะกลับมาบ้าน ซึ่งเด็กๆอยู่กับพ่อ ปู่ ย่า ตั้งแต่แรกเกิด) เราก็พยายาม ไม่คิดมาก เข้าใจ แต่ยิ่งนานวัน เหมือนเราเองยังเจ็บ เมื่อนึกถึง เราพยายามเข้าใจสถานภาพแฟนเรานะ ความรัก เวลา และความรับผิดชอบต่อลูกๆ เห็นใจแฟน เวลาอยู่ด้วยกัน(เรามักอยู่กัน4 คน แฟนและเด็กๆ น้อยครั้งมากที่อยู่กัน2 คน) เราจะพยายามสร้างบรรยากาศ ให้เค้ายิ้มมีความสุขกัน ไม่พูดหรือทำอะไร ให้กระทบความรู้สึกแฟน หรือเด็กๆ เด็กน้อยคนเล็ก ช่วงหลังมักพูดถึงแม่อยู่บ่อยๆ เราก็ฟังและบอกว่าช่วงนี้แม่งานยุ่งเลยไม่ว่างมาหา ,โหห แม่เก่งมากเลย ฯลฯ ตามแต่ประโยคที่น้องพูดมา ส่วน ลูกชาย ก็หน้าตาเหมือนแม่มากๆๆๆๆๆ บางทีมันทำให้เราอดแอบคิดไม่ได้
แฟนเรากับเมียเก่า เค้าอยู่ด้วยกันนานมากๆ คบกันตั้งแต่เรียน จนทำงาน สังคมเดียวกัน เพื่อนเค้าเพื่อนเมีย และญาติๆทางแฟนเราอีก คือ ไม่ว่าเราจะหันไปทางไหน เหมือนจะมีเงาของผู้หญิงคนนั้นคอยตามเราไปตลอดเลย เราพยายามที่จะปล่อยวางไม่คิด แต่ณ ตอนนี้ เราก็ยังเจ็บ ยังทำใจไม่ได้ บางครั้งเราแอบนึกว่า ความรักที่แฟนมีให้เรามันคงไม่เท่ากับที่เค้าเคยมีให้เมียเก่า เวลาที่เราคิดน้อยใจนู่นนี่ ที่เกี่ยวข้องกับสถานภาพที่ติดตัวของแฟน เราจะพยายามคิดในมุมเข้าใจ แต่ก็เหมือนสะกดจิตตัวเองให้พยายามเข้าใจ ทั้งๆที่ลึกๆแล้วยังทุกข์มากกก เพื่อให้แฟนไม่เครียดกับเรา ตอนนี้เวลาดูความคิดลึกๆของเราแล้วเหมือนตัวเองเห็นแก่ตัวมากๆ รังเกียจตัวเอง แต่ไม่รู้จะจัดการยังงัย

สำหรับแฟนเราที่ปฏิบัติกับเราโดยรวมก็ถือว่าดี ไม่สูบ ไม่ดื่ม(มีแต่น้อยมากๆ) ไปไหนมาไหนก็บอก ไม่เที่ยว แค่อะไรๆ ก็ลูกก่อน (ซึ่งก็ควรเป็นงั้นแหละ) พยายามให้ลูกมาอยู่กับเรา ใกล้ชิดเรามากๆบ่อยๆ ทั้งๆที่บางทีครอบครัวเราเค้าก็บ่นๆ ว่าจะเยอะไปมั้ย ยังไม่ได้แต่งงานหรือทำไรถูกต้อง(ยังไม่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้ง แค่ไปมาหาสู่กันปกติ) ไปกินอะไรก็ผลัดกันเลี้ยง บางทีก็หารครึ่งบ้าง เวลาเราทำงานกลับดึก เค้าก็หลับไปพร้อมลูกน้อยครั้งที่จะถามว่ากลับยัง ถึงบ้านยัง ขณะที่เราถ้าเค้าทำงานเลิกดึกยังไม่ถึงบ้าน ถ้าไม่ไลน์หรือโทรมาบอกเรานอนไม่หลับเลย ผช กับ ผญ ความละเอียดก็ต่างกัน

ตอนนี้เรา คิดเยอะมากสับสน ถ้ายังแก้ไขใจเราไม่ได้ เราจะมีอนาคตร่วมกันได้ยังงัย สักวันเราคงบ้า เรายังไม่เคยคุยเปิดอกกับแฟนเรื่องนี้(จะคุยได้งัยเนอะไม่เคยมีโอกาส) ถ้าเราจะเลิกนี่ ไม่ใช่ความผิดแฟนเลย เราก็สงสารเค้ามากก ความเห็นแก่ตัวของเราล้วนๆ ปกติเราเป็นคนสบายๆ แต่เรื่องความรู้สึกเราเยอะมาก

ปล.แฟนพูดกับเราตั้งแต่คบกันแรกๆ (ตอนนี้คบกันมา ปีกว่าแล้ว) ว่าจะแต่งงานกับเรา คุยเรื่องแบบบ้าน แต่จนป่านนี้ยังไม่เคยมาเกริ่นกับแม่เราเลย