ขอแชร์บ้างประสบการณ์รักเอง ช้ำเอง อยู่ดีๆเกือบตายเพราะแพ้น้องกุ้ง(อบวุ้นเส้น)

กระทู้สนทนา

โรคภูมิแพ้ โรคผิวหนัง สุขภาพกาย อาหารซีฟู้ด

เมื่อวันก่อนเห็นกระทู้นึงที่แพ้น้องปู [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ ก็อยากจะเล่าบ้างแต่นี่เป็นการแพ้น้องกุ้งจ้า หัวกระทู้อาจเวอร์ไปหน่อยนะ

ก่อนอื่นขอเกริ่นก่อนว่าเรานั้นเป็นคนขี้แพ้มามากๆแต่ก็ไม่มีโอกาสได้ไปตรวจภูมิแพ้จริงๆจังๆสักที ย้อนอดีตสักนิดเท่าที่จำได้
- ตอนเด็กๆแมลงทอดเช่นตัวไหม กินแล้วสักพักปากบวมเจ่อ คันยิกๆเลย
- ม. 3 คาบพละทดสอบสมรรถภาพ แล้วร้อน เหงื่อออก คันๆไอ่เราก็เกาไปรู้อีกทีหน้ายกปื้นแดง ผื่นเต็มหน้า
- ม. 4 ฝึก รด. กลิ้งม้วนตัวที่สนาม อ้าว!! แพ้หญ้า ผื่นขึ้นแขน ข้อพับ คันไปหมด
- รด. เข้าค่ายวันสุดท้าย โอ้โห เจอทั้ง เดินกลางทุ่งนาที่เหลืองแต่ตอเฟือง เจอฐานโดดน้ำ คลุกโคลน ม้วนตัวที่หญ้าแห้ง กลับบ้านมาใต้ร่มผ้าผื่นขึ้นเป็นปื้นทุกที่ลามทั่วตัว โดนพยาบาลฉีดยาไป 1เข็ม

หลังจากนั้นร่างการจะเป็นอย่างงี้เรื่อยๆ เราพยายามหลีกเลี่ยงจากตัวกระตุ้นพวกนั้น แต่สิ่งใหม่คือ ถ้าเจออากาศชื้น ร้อนอบอ้าวเหมือนฝนตก จะมีผื่นเม็ดเล็กๆ คันๆขึ้นตามแขน คอ หน้า และจะเริ่มขยายตัวกลายเป็นปื้นๆ เหมือนลมพิษ จนสามารถพยากรณ์อากาศกับเพื่อนได้เลยว่าฝนจะตกไหม

และคั่นด้วยประสบการณ์แพ้น้องปู

ช่วงปริญญาตรี ปี 2 วันนึงที่บ้านทำปูผัดผงกระหรี่ หลังจากกินสักครึ่งชั่วโมง เริ่มรู้สึกคันแก้ม ตา ปากเริ่มตุ่ยๆ เราก็คิดว่า คงใช่อีกแล้ว รีบไปกินยาแก้แพ้ แต่...โอ้โห หลังจากนั้น ผื่นยกขึ้นทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้า ที่น่ากลัวคือเรารู้สึกว่าผิวหนังกับหัว มันเต้นตื้บๆตามจังหวะหัวใจ
ร่างกายเหมือนเดอะฮัคมากแต่จากผิวสีเขียวกลับเป็นสีแดง แต่หายใจได้ปกตินะ รีบล้วงคออ้วก บอมซ์ชักโครก สักพักหลังจากอ้วก คืออาการตุบๆหายไปเลยเหลือแต่บวม ไม่คันแต่ถ้าจับแรงๆคือเจ็บอ่ะ นอนพักตื่นมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีรอย ไม่บวม จากนั้น ก็บอกเลิกปูมาโดยตลอด ไม่ว่าจะปูทะเล น้ำจืด ปูดองส้มตำไม่แตะเลย แต่ซีฟู้ดอย่างอื่นทานได้ปกติ จากการผูกมิตรมานานกับปิ้งย่างหมูกระทะ

**จนกระทั้งล่าสุด 9/3/2560 พ่อเราได้ทำกุ้งอบวุ้นเส้น นี่ก็จัดไปจานใหญ่ แต่ครั้งนี้หลังทานไปสักชั่วโมง เริ่มคันแขน มีผื่นขึ้น เราก็เห้ย กินยาดักไว้ละอาบน้ำดีกว่า แต่พออาบเสร็จเรียบร้อยมานั่งเล่นคอม เริ่มคันทั้งตัว ผื่นยก ยิ่งเกายิ่งมัน เกาไปปื้ดๆๆ ทาคารามายก็ยังไม่ทุเลา และเหตุการณ์ก็เริ่มตรงนี้ เราปวดท้องอยากถ่าย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

อ่ะต่อเราทำทำธุระเสร็จ กดน้ำ ล้างมือ เรียบร้อย กลับไปเล่นคอมรู้สึกเหมือนอาหารมันขึ้นมาตรงคอหอยอ่ะ เหมือนมีอะไรดันๆอยู่ ก็เลยเอาว้ะ ล้วงคออ้วกละกันแต่ออกมานิดนึง ก็นั่งแหมะกับพื้นห้องน้ำรออ้วกต่อ ตัวตอนนี้ผื่นกระจายรวมกัน บวมยกแต่ไม่ตุบๆเหมือนปูนะ หลังจากนั่งแหมะพื้นสักพักรู้สึกตามองแล้วมันซ่าๆเหมือนทีวีเสียอ่ะ แต่เป็นจุดสีดำนะ (เรียกหน้ามืดได้ไหม??) คือมองอะไรไม่เห็น ก็พิงผนัง เท้าก็ดันชักโครกไว้ มือจับขอบประตู แต่สักพักเหมือนมันทรงตัวไม่ได้ รู้สึกเหมือนหัวหนัก ใจสั่น ไอ่เราก็เอาวะนอนมันตรงนี้แหละ ก็เลยเอนตัวลงเอาหัวนอนกับพื้นห้องที่ต่างระดับกับห้องน้ำ เริ่มรู้สึกเหงื่อไหล ขนแขน ขนขาลุกตั้งเด่ เราหนาวอ่ะ ยังมีสตินะ ส่วนตานี่มืดไปละ แต่จากการเรียนสายวิทย์สุขภาพมาก็รู้แหละว่าเห้ยเนี่ยอาการคนจะช็อกนี่หว่า เอาไงดีวะเอื้อมมือไปดึงผ้าเช็ดตัวมาห่มไว้ก่อน เรียกพ่อแม่ก็ไม่ดังพอ เลยนอนสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆอย่างนั้นประมาณ 20 นาทีน่าจะได้ พลางคิดเราจะต้องตายแบบนี้จริงๆหรอ 555 หลังจากนั้นตาเริ่มมองเห็น ไม่มีจุดดำๆ แล้ว เริ่มกระดึบตัวลุกขึ้นส่องกระจก หน้าซีด ปากเหลือง เล็บมือเท้าม่วงคล้ำน่ากลัวเลยรีบออกจากห้องน้ำ แล้ววนลูปเหมือนตอนแพ้น้องปูเลย คืออาการทุกอย่างหายไป คือกลายเป็นเกือบปกติเลยอ่ะ ไม่อยากอ้วก ไม่คัน แค่มีแขนหน้าบวมๆจากผื่น เช้าวันนี้ตื่นมาก็ปกติ ไม่มีรอย ไม่บวม เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย เราต้องโบกมือลาน้องกุ้งตลอดกาลแล้ว คงจะเกลือน้องหมึก ซึ่งไม่รู้ว่าจะแพ้เมื่อไหร่ ก็เลยเล่าเรื่องนี่ให้แม่ฟังตอนเช้า ก็โดนบ่นตามเรื่อง และจึงรู้ว่าควรจะไปตรวจภูมิแพ้ได้แล้วก่อนจะตายจริงๆซะก่อน

//