มีปัญหาค่ะ เป็นปัญหาของตัวเองที่คนรอบข้างไม่เข้าใจ

เราเป็น "โรคกลัวตัวตลก" เราไม่ชอบตัวตลกมากๆ คือมันจะมีช่วงนึงที่ในเฟสบุ๊คมีการแชร์ภาพตัวตลกที่เป็นการเตือนภัยในต่างประเทศ เราไม่เข้าเฟสของตัวเองเลย ไปประมาณ 2 เดือน เพราะเรากลัวค่ะ เราไม่ชอบ ตอนสมัยเด็กๆ เราโดนเพื่อนในห้องล้อบ่อย จนมีเหตุการณ์หลายๆครั้งกับตัวเรา เช่น ตอนม.ปลาย เราย้ายจากโรงเรียนหญิงล้วน ไปอยู่โรงเรียนสห ตอนม.5 มีการไปทัศนศึกษาที่ดรีมเวิลด์ เราเจอตัวตลกเล่นมายากล เราตัวสั่น ใจเราวูบๆร้อนๆหนาวๆ เหมือนจะเป็นลม พอพวกผู้ชายเห็นอาการเรา มันคิดว่าเราแกล้งค่ะ มันยิ่งลากเราเข้าไปเรื่อยๆ เรามีปัญหาเรื่องหัวใจ เราเป็นโรคหัวใจ บวกกับที่เราเป็นหอบ เรากลัวมากๆ กลัวจนเราช็อก เราชักเลยค่ะ จนอาจารย์ที่ดูแลต้องมาดูเรา และมีเหตุการณ์หลายๆครั้งมาก ตอนมหาลัยเรามีเมทเรียนนิเทศการแสดงค่ะ วันนั้นเราต้องไปรอเพื่อนซ้อมการแสดง ปรากฏวันที่เพื่อนซ้อมมีเนื้อหาที่เกี่ยวกับตัวตลกค่ะ เราไม่เคยคิดว่าอาการเราจะหนักถึงขั้นที่เห็นเป็นจมูกแดงโตๆ และวิกผมหยิกๆ เพื่อนของเพื่อนใส่แค่นั้นค่ะ แค่จมูกสีแดงกับวิกผมสี เราใจสั่นอาการเดิมมาทุกอย่างจนเราขอเพื่อนกลับ แต่เพื่อนไม่เข้าใจเลยขอให้เราอยู่ เราอยู่เป็นสุขเลยค่ะ จนเราร้องไห้ออกมาเพื่อนทุกคนหยุดการแสดงค่ะ เดินลงมาถามว่าเราเป็นอะไร เราบอกเรากลัวเราไม่ชอบตัวตลก จากที่ทุกคนเป็นเพื่อนห่วง ทุกคนขำค่ะทุกคนหัวเราะ มองว่าเราบ้า ประสาท ปัญญาอ่อนบ้าง และก็พอคนที่ใส่วิกผมมาใกล้ๆเรา เราอาการเดิมค่ะ ช็อกและชักทันที หลังจากเหตุการณ์นั้นเพื่อนของเพื่อนเจอเราก็ไม่ควรคุยค่ะ และชอบจับกลุ่มนินทาว่าเราบ้าบ้าง ว่าเราสารพัด เราเลยไม่คิดจะบอกใครว่าเรากลัวตัวตลกเราเลือกจะหลีกเลี่ยงที่ๆเราจะต้องเจออะไรแบบนี้ จนเจากเมื่อวันเด็กปีนี้ รุ่นพี่ที่ทำงานชวนเราไปช่วยจัดงานวันเด็กให้ลูกและเพื่อนๆของลูกเขา เราทำขนมได้ค่ะเค้าเลนชวนเราไป เราไม่รู้เลยค่ะว่ารุ่นพี่เราเขาจ้างตัวตลกมาด้วย ตอนเรายกถาดขนมออกไป เจอตัวตลกจังๆเลยค่ะ มือเราสั่นเราพยายามควบคุมตัวเองให้อยู่ค่ะ เราทำไม่ได้ เรารีบว่าถาดขนมและรีบวิ่งเข้าบ้านรุ่นพี่ทันที รุ่นพี่ก็เลยเดินเข้ามาถามค่ะ ว่าเราเป็นอะไร เราบอกเราเป็นโรคกลัวตัวตลก เราเห็นไม่ได้เลยเรากลัวมากๆ รุ่นพี่เขาก็หัวเราะออกมานิดนึงค่ะ และก็บอกเอาน่าๆออกๆไปเถอะเราก็ต้องจำใจค่ะ เราก้มหน้าอย่างเดียวเลยเพราะเรามองไม่ได้จริงๆ พอหลังจากวันนั้นพี่ๆในแผนกก็มองเราแปลกๆค่ะ มองเราแล้วขำ ยิ่งเวลามีรุ่นพี่คนนั้นอยู่ด้วยเขาจะหัวเราะกันเสียงดังมาก มีครั้งนึงเราได้ยินเขาพูดกันประมาณว่า โตเป็นควายและจะอ่อยผัวกรูสิทำจะเป็นลม ตัวตลกเด็กชอบกันจะตายอีนี้สงสัยจะบ้า เราเสียใจกับคำพูดนั้นมากๆเลยค่ะ จะมีแค่เพื่อนสนิทเราสมัยม.ต้นเท่านั้นที่เข้าใจเรา เรากลัวว่าเกิดวันนึงเราต้องเจอเหตุการณ์แบบที่ผ่านๆมาอีก เรากลัวเราจะคุมตัวเราเองไม่ได้ เราไม่อยากดูบ้าในสายตาใครแล้วค่ะ
ปล. จากกระทู้เก่าที่เราเคยพูดว่าเราสามารถอยู่คนเดียวได้ไหม มีผู้ชายต่างคณะมาจีบเราค่ะ แต่พอเขารู้เรื่องตอนนั้นเขาเลยตีตัวออกห่างไป
กลุ้มใจจริงๆค่ะตอนนี้ กลัวจะต้องเจอเหตุการณ์แบบเดิมๆที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ปล2. แท็กห้องผิดขออภัยด้วยนะคะ