คือสงสัยมากเลยครับ ว่าทำไมเวลาผญ.มองหาจากแฟนคือการดูแล เทคแคร์ เอาใจจาก ผช. มากกว่าที่ตัวเองจะทำให้แฟนตัวเอง ขนาดที่มีผญ.บางคนเอาเรื่องการจ่ายไม่จ่ายมาเป็นการคัดกรองผช.ที่เข้ามาจีบ  การดูแลเอาใจใส่ ขณะที่สังคมเอเชียอย่าง ญี่ปุ่น เคยอ่านหนังสือของคุณคำผกา กับ คุณ เกตุวดี แกว่าในสังคมญี่ปุ่น ผญ.จะเป็นฝ่ายคอยเอาใจใส่ ผช. เวลาไปเดตกัน ผญ.จะเป็นคอยรินน้ำให้ ผช. แล้วจะให้ ผช.กินอาหารชิ้นที่ดีที่สุดก่อน คือ ผญ. เขามองว่ามันคือสิ่งที่มีค่าที่ตนเองมอบให้แฟน ขณะที่สังคมเอเชียเองมักมีลักษณะแบบนี้ทั้งนั้น ทั้ง จีน เกาหลี


บางทีตัวเจ้าของกระทู้เองก็รู้สึกแปลกใจว่า ผญ. บางคนชอบอ้อนให้แฟนทำให้ เหมือน ผช.เป็นคนรับใช้ มันจะเกี่ยวอะไรกันกับที่ ผญ. ไทยมีความแปรปรวนทางอารมณ์เวลามีประจำเดือนที่ไม่เหมือน ผญ.ในประเทศอื่นๆรึเปล่าครับ คือเคยอ่านกระทู้หนึ่งที่ถามว่า ผญ. เคยร้องไห้เพราะเรื่องอะไรแปลกๆบ้าง ในขณะที่สังคมเอเชียอื่นๆ เรื่องประจำเดือนไม่ใช่สิทธิพิเศษที่ ผญ. ไม่ต้องควบคุมตัวเอง ถ้า ผญ. เลือกที่จะบอกว่า ผช. ต้องควบคุมตัวเอง  

งั้นถ้า ผญ. ไทยเป็นแบบที่เจ้าของกระทู้คิดจริงๆ ผช. มันมีทางที่ ผญ. จะรัตัวแล้วเปลี่ยนแปลงตัวเองมั้ยครับ งั้น ผช.จะมีแฟนทำไม ถ้ามีแล้วไม่ได้มีความสุขมากกว่าเดิม คือ รู้สึกว่า ผญ. คิดแต่ว่าตัวเองจะมีความสุขมากกว่าเดิมยังไงเมื่อมีแฟน แต่ตัวเองไม่เคยคิดเลยว่าแล้ว อีกฝ่ายเขาจะมีความสุขมากกว่าเดิมยังไงเมื่อมีแฟน  กรณีที่ ผช. ไม่ได้เป็นคนชอบเทคแคร์คนอื่น หรือที่บ้าน ก้ไม่ได้เทคแคร์แม่ตัวเองแบบที่ทำกับแฟน