ทำไมคนที่โดนยึดรถ หรือผ่อนรถไม่ไหวเค้าถึงไม่รู้จักเข็ดกันครับ

กระทู้สนทนา
ช่วงนี้เจอบ่อยมากครับ สงสัยจะใกล้สงกรานต์ ตามเพจร้านขายรถต่างๆ พวกฟรีดาวน์มีคนเข้ามาถามบ่อยมาก "พี่ครับ ผมติดแบล็คลิสต์ออกได้มั้ย" "พี่ครับ คันเก่าผมเพิ่งโดนยึดไป ผมออกคันใหม่ร้านพี่ได้มั้ยครับ" แต่ที่แปลกใจคือ ทางน้านพยายามช่วยสุดๆ คือแบบ...หาคนค้ำได้คือจบ ออกได้เลยว่างั้น คนที่จะออกรถก็ไม่ได้เข็ดหรือกลัวจะมีปัญหาอะไรเลย ขอแค่ออกรถมาขี่ได้เป็นพอ

ที่พีคคือวันนี้ผมได้ยินกับหูตอนทานข้าวเที่ยง วัยรุ่นโต๊ะข้างๆ คุยกัน จะออก msx มาแว้นช่วงสงกรานต์ เท่าที่จับใจความได้คือออกมาขี่หล่อๆ แค่ช่วงสงกรานต์ ละจะไม่ผ่อน คือปล่อยยึดไปเลย ผมฟังแล้วเพลียใจมาก คือ...ชีวิตคิดได้แค่นี้ สมมุติถ้าปล่อยยึดไปแล้ว เค้าไม่กลัวเลยเหรอว่าจะมีอะไรตามมาบ้าง หรือว่าจริงๆ แล้วหลังจากยึดรถไปไฟแนนซ์ก็ทำอะไรต่อไม่ได้ นอกจากเอารถไปขายทอดตลาด (หนี้ส่วนต่าง ลูกหนี้ยังไงก็ไม่ยอมจ่าย) ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่แปลกใจที่ทำไมเค้าถึงไม่เข็ด ถึงได้ออกแล้วปล่อยยึดกันเป็นว่าเล่น

บางคนออกรถมา เดือนแรกก็ขาดส่งแล้ว คนประเภทนี้ก็แปลก การจะออกรถสักคัน หากเป็นผมต้องคิดมาอย่างรอบคอบแล้ว เงินเดือนเท่านี้ ผ่อนเท่านี้ เหลือกินเท่านี้ ไหวหรือไม่ไหว อย่างน้อยเดือนแรกก็ต้องมีเงินสำรองเงินเก็บเหลืออยู่บ้าง ซึ่งโดยมากไม่น่าจะมีปัญหา แต่ก็ยังมีเคสขาดส่งเดือนแรกให้เห็นอยู่บ่อยๆ

ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาก็ด้วยความสงสัยครับ การออกรถสักคันแล้วปล่อยยึด มันเป็นเรื่องง่าย เรื่องชิลล์ขนาดนั้นเลยเหรอ หลายรายเคยมีประวัติ แต่ก็ดูไม่สะทกสะท้านอะไรเลย ก็พยายามจะสร้างหนี้ที่ตัวเองรับผิดชอบไม่ไหวอยู่เรื่อยๆ ถ้าออกรถเพราะจำเป็น ใช้ทำมาหากินก็พอเข้าใจ แต่ออกไว้อวดสาว หล่อแบบชั่วคราวแล้วโดนยึดรถเนี่ย เอิ่ม...เค้าใช้อะไรคิดครับ

แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่