เกริ่นก่อนเลยนะคับว่าเรื่องนี้อาจจะเกินจะเชื่อของใครหลายๆคนมันอาจดูโอเวอร์ และเป็นอะไรที่ดูไร้สาระเอามากๆ ขนาดผมลองคิดกับไปผมยังขำตัวเองเลย

แต่ขอบอกเลยนะคับว่ามันเป็นเรื่องจริงที่เกิดกับเอง งั้นมาเริ่มกันเลยนะคับ
ทุกอย่างมันเริ่มมาตั้งแต่สมัยประถมเลยคับ ผมจำได้ดีเลยว่าตอนนั้นผมชอบเด็กผู้หญิงคนนึง แต่ผมอายเกินกว่าที่จะได้บอกกับเธอไปว่าชอบ(พอมาตอนนี้รู้สึกตัวเองตอนนั้นแก่แดดนิดๆแฮะ

) จากนั้นเธอก็ได้ย้ายโรงเรียนไปทำให้ผมไม่ได้เจอเธออีก

ในตอนที่เธอย้ายไปผมก็ได้เก็บความรู้สึกนั้นไว้กะตัวเองมาตลอดเลยคับ พอขึ้นชั้นมัธยมผมก็ไม่ได้ยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงกับผู้หญิงคนอื่นเพราะผมเรียนชายล้วนเรียนเสร็จก็กลับบานเลย จนม.ปลายผมก็ได้ไปเจอเฟสเธอความรู้สึกต่างๆเริ่มกลับมา ในที่สุดผมก็แอดเฟสเธอไปในวันที่เธอรับแอดผม ผมคิดว่าจะลองทักเธอไปดู แต่พอผมจะตัดสินใจทักหน้าเฟสประกาศว่าเธอเริ่มคบกะผู้ชายคนนึงไป

ตอนนั้นจำได้เลยคับว่ารู้สึกเหมือนใจสลายเลย จนไม่กล้าทักเธอไปเลย

จากวันนั้นผมก็ยังคิดถึงเธอมาตลอดแต่ก็ได้แต่ความรู้สึกเอาไว้ในใจ หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้สนใจผู้หญิงคนไหนจริงจังเลยคับมีสนใจมั้งแต่ก็ลืมไปในเวลาไม่นาน จนกระทั่งวันนี้ผมได้ไปมหาลัยของเพื่อน(ตอนนี้ผมพึ่งปี1นะคับ

) ผมได้เจอเธออีกครั้งแต่ก็ไม่ได้ทักไรเธอ จนผมกลับบ้านในที่สุดผมก็ตัดสินใจได้ นั้นคือในวันที่9 มีนาคม 2560 ผมได้บอกความรู้สึกที่มันอัดอั้นไว้มาตลอดเกือบ10ปีไป ผมแชทบอกเธอไปโดยที่ผมได้คาดหวังเลยว่าเธอจะตอบ ไม่ได้คาดหวังเลยว่าเธอจะอ่าน ผมแค่ต้องการบอกออกไปแค่นั้น
สรุปเลยนะคับเรื่องนี้ทำให้รู้ว่า หากเรารักใครสักคนเราควรที่จะพูดออกไปเลยคับ ถึงเราอาจจะไม่ได้คำตอบในแบบที่เราต้องการแต่อย่างน้อยที่เราได้คือความสบายใจที่ได้บอกออกไป บอกเลยนะคับว่าตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนได้ยกภูเขาลูกนึงออกจากอกไปเลย

มันโล่งมากๆเลยคับ ตอนนี้ผมก็ได้บอกกับตัวเองไว้ว่า ความรักครั้งต่อไปเราขอให้มาในวันที่เราพร้อมทั้งฐานะทั้งการเงิน เพราะเราอยากดูแลคนที่เรารักได้ ผมไม่รีบที่จะมีความรักแต่เมื่อรักใครไปแล้วก็อยากจะรักเธอไปนานๆ สุดท้ายที่ผมมาตั้งกระทู้ในวันนี้ ผมแค่อยากแชร์ประสบการณ์ความรักในชีวิตและบันทึกเรื่องราวของตัวเองเผื่อเก็บไว้อ่านในอนาคต ยังไงก็หากมีคนอ่านผมก็ของคุณด้วยนะคับที่มาอ่านประสบการณ์ความสุขเล็กๆน้อยๆของผม

หากมีผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะคับ ขอบคุณคับ
//ตอนนี้ก็อกหักไปตามระเบียบล่ะคับ เก็บไว้นานใครจะไปรับรักกันเนอะ
ประสบการณ์แอบชอบผู้หญิงคนนึงมาเกือบ10ปี
ทุกอย่างมันเริ่มมาตั้งแต่สมัยประถมเลยคับ ผมจำได้ดีเลยว่าตอนนั้นผมชอบเด็กผู้หญิงคนนึง แต่ผมอายเกินกว่าที่จะได้บอกกับเธอไปว่าชอบ(พอมาตอนนี้รู้สึกตัวเองตอนนั้นแก่แดดนิดๆแฮะ
สรุปเลยนะคับเรื่องนี้ทำให้รู้ว่า หากเรารักใครสักคนเราควรที่จะพูดออกไปเลยคับ ถึงเราอาจจะไม่ได้คำตอบในแบบที่เราต้องการแต่อย่างน้อยที่เราได้คือความสบายใจที่ได้บอกออกไป บอกเลยนะคับว่าตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนได้ยกภูเขาลูกนึงออกจากอกไปเลย
//ตอนนี้ก็อกหักไปตามระเบียบล่ะคับ เก็บไว้นานใครจะไปรับรักกันเนอะ