รู้สึกหมดแรง เหมือนไม่ค่อยมีคนรักเราเลย

เหตุเกิดจาก เราเพิ่งถูกย้าย จากงานที่เรารู้สึกสนุกกับมัน เรียกว่าชนิดแทบจะทุ่มสุดตัวเพื่อให้งานสำเร็จในแต่ละงานๆ
เป็นแบบนี้มามา เกือบห้าปี ... จากที่ไม่รู้อะไรเลย ค่อยๆรู้เรื่องมากขึ้นเรื่อยๆ ร้องไห้ไปกับมัน หัวเราะไปกับมัน
จนเหมือนเราเป็นเพื่อนกัน  

เมื่อสอง สามเดือนก่อน พี่คนนึงเขาย้ายกลับมา ... เขาบอกกับเราว่า น้องอีกคนในแผนก (ที่อยู่คนละทีมกับเรา)
เขาเก่งมากเลยนะ เข้าใจว่างานอะไร schedule ไหนต้องทำอะไร (แต่คือเรางานเยอะมากจนชนิดแทบไม่ได้ลืมตาดูอะไร)
วันนั้นที่เขาพูด เราก็ไม่ได้ว่าอะไร

สักสามอาทิตย์ก่อน พี่หัวหน้าเราอีกคน บอกเราว่า จะให้เราย้ายไปอยู่กับพี่หัวหน้าอีกคน
ด้วยเหตุผลที่ว่า น้องคนนั้น ยังไงก็ทำงานกับพี่หัวหน้าคนนี้ไม่ได้ ... เพราะพี่เขาอารมณ์ประมาณ ค่อนข้างเครียด
แล้วก็ใจร้อน (ด่าประมาณนั้น) ... เราก็เลยต้องไปสินะ

เรารู้สึก ประมาณ ทำไมไม่มีใครนึกถึงเราบ้างล่ะ ทำไม... ไม่ค่อยมีคนรักเราเลย
เราก้อยากคุย อยากทำแบบที่น้องคนนั้นทำเหมือนกันนะ ... แต่มันไม่ใช่เรา
ไม่ใช่นิสัยเราเลย เราก็เลยกลายเป็นคนที่ ไม่ค่อยมีคนจะนึกถึงเหรอ

ขอโทษนะคะ เราขอยืมพื้นที่บ่นหน่อยนะคะ เราอยากคุยกับใครสักคน
แต่เราไม่อยากเล่าให้พ่อแม่เราฟัง รู้สึกไม่อยากจะเอาปัญหาไปให้ท่าน