คืออ่านกระทู้แล้วเห็นคนบ่นเรื่องฉากปากน้ำโพมากว่าน่าจะมีนานแล้ว เรตติ้งคงขึ้นกว่านี้ - ตอนน้อยไปหน่อย น่าจะเพิ่มฉากปากน้ำโพอีก
เราเข้าาใจนะว่าความฟินจิ้นเป็นอะไรที่คนดูยุคนี้ต้องการ และเป็นแรงดึงให้เรตติ้งขึ้น แต่ในความเป็นจริงคือมันเป็นไปได้ยากนะ แม้หลายคนจะบอกทำบทให้เป็น 50-50 ก็ยังยากอยู่ดี ด้วยตัวบทประพันธ์เดิมฉากหม่อมเจ้าอุรวศีมีอยู่กว่า 80% ของนิยาย ขณะที่บทของแม่อุษามีแค่ 20% เท่านั้น และที่เราท่านได้เห็นฉากปากน้ำโพนี้ ผู้เขียนบทละครเพิ่มมากกว่าเท่าตัวแล้ว โดยยืมตัวละครแม่นกม่วงของเรามาแสดงอิทธิฤทธิ์อิทธิเดชเกินในนิยายเยอะมาก (แต่ยอมรับว่านางดึงรสได้ดีมาก ทำให้พระนางได้ใกล้ชิดกันจนคนฟินกันทั่วบ้านทั่วเมือง และถล่มแม่นกม่วงกระจุยกระจาย)
.
ในฐานะคนอ่านนิยายด้วย ดูละครด้วย รู้เลยว่าละครแบบนี้ทำถูกใจคนดูสายจิกหมอนจิกผนังได้ยาก เพราะด้วยเนื้อเรื่องช่วงแรกนั้นสังคมของพระนางแยกจากกันแทบจะโดยสิ้นเชิง เพราะก่อนเปลี่ยนแปลงการปกครอง เจ้าก็อยู่ของท่าน ไม่เกี่ยวข้องกับคนอื่น โดยเฉพาะเจ้านายสตรี ดังนั้นกำแพงฐานันดรหนายิ่งกว่ากำแพงเบอร์ลิน ผู้เขียนบทพยายามโยงให้เจอหน้ากันในฐานะหม่อมเจ้าหญิงอุรวศีและนายอนลได้ถึงขนาดนี้ ก็นับว่าเยี่ยมมากแล้ว แต่พอมาเห็นคนบ่นเรื่องปากน้ำโพน้อยจัง ก็พลอยนึกเห็นใจแทนว่า เขาทำดีที่สุดเท่านี้ ตามเส้นเรื่องที่กำหนดว่า 'เพชร' อย่างหม่อมเจ้าหญิงอุรวศีต้องเผชิญไฟจนบั้นปลายก่อนจะมีความสุข (จะให้ปรับบทว่าไฟไหม้เรือนเร็ว ๆ อย่างใจคนดูเพื่อไปเจอปากน้ำโพ แล้วจะเปลี่ยนบทให้หม่อมต่วนและคณะไปราวีอุรวศีที่ปากน้ำโพ แท็กทีมกับนกม่วงแทนก็ไม่ใช่นะ - สังคมมันคนละอย่างกัน อีกอย่างถ้าทำงั้น มันจะออกจากปากน้ำโพไปอ่าวไทยแทน)
.
ดังนั้นนอกเหนือจากการทดสอบพระนางให้ผจญความยากลำบากก่อนจะพบความสุข ก็เป็นการทดสอบคนดูเช่นกันว่า อดทนต่อไฟกระหายในใจเพื่อจะได้ชื่นชมเพชรเม็ดงามในบั้นปลายหรือเปล่า (แต่ก็เห็นแหละว่าหืดขึ้นคอ) อย่างไรก็ตามละครเรื่องนี้ได้แสดงให้เห็นแล้วว่า ไฟรอบ ๆ นั้นแรงจริง แต่ละครเรื่องนี้ก็รอดมาได้จนกลายเป็นเพชรในตอนท้าย ไม่ใช่ถ่านในตอนจบ
.
.
สำหรับเรา จุดหนึ่งที่จะดึงดูดให้คนอินตามในละครที่ค่อนข้างสม่ำเสมออย่างนี้ให้ได้อรรถรสอย่างการอ่านนิยาย น่าจะเป็นการเพิ่มบทบรรยายให้ลึกซึ่งแบบสี่แผ่นดินหรือมาลัยสามชาย คนจะอินในสิ่งที่ละครที่เห็นด้วยตาไม่อาจบอกได้ อย่างเช่นเรื่องราวความลึกซึ้งของเนื้อเรื่อง ความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร
.
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณผู้จัดและผู้มีส่วนเกี่ยวข้องสำหรับละครทางเลือกเช่นนี้ครับ สารภาพว่านับจากนาคีก็ไม่ดูเรื่องอะไรอีก จนมาเรื่องนี้
ชอบมากจริงๆ
เพชรกลางไฟ...ว่าด้วยปากน้ำโพที่ทุกคนฝันหา
เราเข้าาใจนะว่าความฟินจิ้นเป็นอะไรที่คนดูยุคนี้ต้องการ และเป็นแรงดึงให้เรตติ้งขึ้น แต่ในความเป็นจริงคือมันเป็นไปได้ยากนะ แม้หลายคนจะบอกทำบทให้เป็น 50-50 ก็ยังยากอยู่ดี ด้วยตัวบทประพันธ์เดิมฉากหม่อมเจ้าอุรวศีมีอยู่กว่า 80% ของนิยาย ขณะที่บทของแม่อุษามีแค่ 20% เท่านั้น และที่เราท่านได้เห็นฉากปากน้ำโพนี้ ผู้เขียนบทละครเพิ่มมากกว่าเท่าตัวแล้ว โดยยืมตัวละครแม่นกม่วงของเรามาแสดงอิทธิฤทธิ์อิทธิเดชเกินในนิยายเยอะมาก (แต่ยอมรับว่านางดึงรสได้ดีมาก ทำให้พระนางได้ใกล้ชิดกันจนคนฟินกันทั่วบ้านทั่วเมือง และถล่มแม่นกม่วงกระจุยกระจาย)
.
ในฐานะคนอ่านนิยายด้วย ดูละครด้วย รู้เลยว่าละครแบบนี้ทำถูกใจคนดูสายจิกหมอนจิกผนังได้ยาก เพราะด้วยเนื้อเรื่องช่วงแรกนั้นสังคมของพระนางแยกจากกันแทบจะโดยสิ้นเชิง เพราะก่อนเปลี่ยนแปลงการปกครอง เจ้าก็อยู่ของท่าน ไม่เกี่ยวข้องกับคนอื่น โดยเฉพาะเจ้านายสตรี ดังนั้นกำแพงฐานันดรหนายิ่งกว่ากำแพงเบอร์ลิน ผู้เขียนบทพยายามโยงให้เจอหน้ากันในฐานะหม่อมเจ้าหญิงอุรวศีและนายอนลได้ถึงขนาดนี้ ก็นับว่าเยี่ยมมากแล้ว แต่พอมาเห็นคนบ่นเรื่องปากน้ำโพน้อยจัง ก็พลอยนึกเห็นใจแทนว่า เขาทำดีที่สุดเท่านี้ ตามเส้นเรื่องที่กำหนดว่า 'เพชร' อย่างหม่อมเจ้าหญิงอุรวศีต้องเผชิญไฟจนบั้นปลายก่อนจะมีความสุข (จะให้ปรับบทว่าไฟไหม้เรือนเร็ว ๆ อย่างใจคนดูเพื่อไปเจอปากน้ำโพ แล้วจะเปลี่ยนบทให้หม่อมต่วนและคณะไปราวีอุรวศีที่ปากน้ำโพ แท็กทีมกับนกม่วงแทนก็ไม่ใช่นะ - สังคมมันคนละอย่างกัน อีกอย่างถ้าทำงั้น มันจะออกจากปากน้ำโพไปอ่าวไทยแทน)
.
ดังนั้นนอกเหนือจากการทดสอบพระนางให้ผจญความยากลำบากก่อนจะพบความสุข ก็เป็นการทดสอบคนดูเช่นกันว่า อดทนต่อไฟกระหายในใจเพื่อจะได้ชื่นชมเพชรเม็ดงามในบั้นปลายหรือเปล่า (แต่ก็เห็นแหละว่าหืดขึ้นคอ) อย่างไรก็ตามละครเรื่องนี้ได้แสดงให้เห็นแล้วว่า ไฟรอบ ๆ นั้นแรงจริง แต่ละครเรื่องนี้ก็รอดมาได้จนกลายเป็นเพชรในตอนท้าย ไม่ใช่ถ่านในตอนจบ
.
.
สำหรับเรา จุดหนึ่งที่จะดึงดูดให้คนอินตามในละครที่ค่อนข้างสม่ำเสมออย่างนี้ให้ได้อรรถรสอย่างการอ่านนิยาย น่าจะเป็นการเพิ่มบทบรรยายให้ลึกซึ่งแบบสี่แผ่นดินหรือมาลัยสามชาย คนจะอินในสิ่งที่ละครที่เห็นด้วยตาไม่อาจบอกได้ อย่างเช่นเรื่องราวความลึกซึ้งของเนื้อเรื่อง ความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร
.
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณผู้จัดและผู้มีส่วนเกี่ยวข้องสำหรับละครทางเลือกเช่นนี้ครับ สารภาพว่านับจากนาคีก็ไม่ดูเรื่องอะไรอีก จนมาเรื่องนี้
ชอบมากจริงๆ