ไม่มีความสุขกับบ้านที่อยู่

เบื่อกับชีวิตครอบครัวที่มีพี่น้องมาวุ่นวายค่ะ แขวะกันไปทะเลาะกันมาทั้งๆที่มีครอบครัวกันหมดแล้ว ตอนนี้เลยกลายเป็นทะเลาะยุ่งเหยิงกันไปหมด เกลียดขี้หน้ากันไปหมด เรื่องนั้นจบเรื่องนี้เข้ามาอีก ปวดหัวมากๆค่ะ เราไม่ว่าใครก็มีแต่คนหาเรื่องอยู่เรื่อย ว่าจะขายบ้านทิ้งแล้วไปซื้อบ้านอยู่แถวบ้านสามีค่ะ พ่อตาแม่ยายอยากให้มาปลูกที่ดินของท่านที่ว่างๆอยู่ เลยตัดสินใจว่าจะไปอยู่ แต่เอาจริงๆก็ใจหวิวๆค่ะ เพราะยังไม่เคยห่างพ่อกับแม่ไปไหนไกลเลยใจนึงก็เป็นห่วงท่านค่ะ ท่านก็ไม่อยากให้ขาย อยากให้พี่น้องอยู่ใกล้ๆกันแบบนี้ เกรงว่าถ้าเราไปอยู่ที่บ้านสามีกลัวว่าเผื่อสาทีทิ้งแล้วเราจะไม่มีที่อยู่ เราก็ต้องกลับมาพึ่งพี่น้องอยู่ดี(ไม่อยากพึ่งเลยค่ะ)เราเอวไม่รู้จักใครเลย จะไปทำมาหากินอะไรมั่งหล่ะ แม่ก็พูดเชิงว่าให้เราคิดดีๆ ก็มีแว๊บนึงที่คิดตามแม่นะคะ แต่ตอนนี้เราอยู่ที่นี่ไม่สุขแล้วจริงๆ สามีเริ่มไม่ไหวแล้วค่ะสามีเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ไม่ชอบที่พี่น้องเรามาแขวะนู่นนี่ตลอด เราควรไปตามสามีหรือทนอยู่ต่อไปเพื่อพ่อแม่คะ