คืองี้ค่ะ เราคุยกับผู้ชายคนนึงมาเป็นปี ค่อนข้างชัดเจนว่าเค้ามาจีบ จนเรารู้สึกดีละก็ชอบเหมือนกัน
เค้าเคยขอเป็นแฟนแล้วด้วย ตอนนั้นเรารู้สึกดีมากแหละ แต่ด้วยอะไรหลายอย่างเราเลยยังไม่ตกลง แต่ขอเวลาอีกหน่อย
ผ่านไปอีกหลายเดือน เหตุการณ์ต่างๆเข้ามา เค้าได้ทำงานที่ยุ่งวุ่นวายไม่มีเวลามาก เค้าไม่มีแม้แต่โมเม้นจะคุยกับผู้หญิงสักคน
แต่เข้าใจไหม ว่าเราคุยกันมาเป็นปี เราก็ชอบเค้าไปแล้วแหละ แค่ปากแข็งและรออะไรลงตัวหน่อย
สุดท้ายเค้ามาพูดตรงๆว่าให้เราเป็นพี่น้องกันจะเข้ากันได้มากกว่า มีหลายเหตุผล ทั้งเค้าไม่มีเวลา(แบบไม่มีจริงๆนะ งานเค้าเครียดมาก)
เราอยู่ไกลกัน(ก็ไม่รู้จะสานสัมพันธ์กันต่อยังไง) และหลายเหตุผลยิบย่อย แต่หลักๆก็ประมาณนั้น
คือเราเสียใจไง เพราะเราคิดกับเค้าแบบแฟนไปแล้ว แม้ยังไม่ได้ตอบตกลง ที่ผ่านมาการกระทำ การคุยกันทุกอย่างก็เหมือนแฟนแหละ
แต่หลังๆพอเค้าทำงาน ดูลุกลี้ลุกลน รีบเร่งตลอด เข้าใจนะไม่มีกระจิตกระใจมีฟิวที่จะมีใครจริงๆ
แต่เราก็จึกอ่ะ
พอเค้าพูดตรงๆแบบนั้น ละรู้ว่าพูดอะไรมากก็ไม่ได้อะไร(เคยยื้อ เคยตอแยกับแฟนเก่า เข็ดค่ะ ไม่เอาแล้ว) ก็วางสายไปละไม่คุยกันอีกเลย
แน่นอนเรายังมีใจให้เขา เราเลยห้ามตัวเองไม่ต้องไปยุ่งกับเขาดีกว่า ไม่อยากเซ้าซี้ถามอะไรมากมาย เพราะสุดท้ายคำตอบเค้าก็ให้มาละ
เจ็บเองเงียบๆไป ละก็ไม่อยากกวนเวลางานของเค้า
เราไม่รู้หรอกว่าเค้าคิดยังไงที่เค้าก็หายไปเลยเหมือนกัน มันก็ดีแหละที่บอกว่าเป็นพี่น้องดีกว่าถ้าคบไปละเราจะเข้ากันไม่ได้อาจเลิกละเกลียดกันไป เพราะเค้าเคยเจอคนแบบนี้มา คบไปก็ไปกันไม่ได้อยู่ดี คงอยากหยุดมันไว้ด้วยความสัมพันธ์แบบพี่น้องดีกว่า คือมันจึกตรงที่เค้าเอาประสบการณ์เค้ามาตัดสินอีกคนซึ่งก็คือเรา
(เริ่มละเอียดไปละ555)
แต่มาคิดอีกแง่ มันก็จริง ถ้าเป็นแฟนละไม่มีเวลาให้เลย ดูแลเราไม่ได้ ก็ไม่น่าเป็นความสุขสำหรับเรา
แต่นั่นแหละแต่ใจมันแอบมีให้เค้าไปละ ก็พูดยากนะ
ก็ยังเป็นห่วงเค้านะว่าจะได้นอนบ้างมั้ย เหนื่อยมากมั้ย เครียดมั้ย อยากให้ยิ้มบ้าง
แต่ไม่อยากไปถามอะไรเค้าแล้วค่ะ ทำแบบนั้นเราเองที่จะคิดและเจ็บเอง
แค่คิดว่าวันนึงถ้าเราคิดแบบพี่น้องได้ ก็คงพอคุยได้มั้ง แต่คงยาก อาจหายไปเลยมากกว่า5555
ค่ะ เอาเป็นว่า ที่เราหายเงียบไปเลย เหมือนไม่รับความเป็นพี่น้องที่เค้าเสนอมา เราผิดมั้ยคะ
ก็หัวใจมันไปไกลแล้ว คิดกับเค้าแบบแฟน เพราะเค้าเข้ามาแบบจะเป็นแฟน
แต่ก็คุยกันมาเป็นปี ละเราก็ตัดความสัมพันธ์นั้นTT
ผิดมั้ยคะที่เลิกคุยกันแล้วเราจะหายไปเลย
เค้าเคยขอเป็นแฟนแล้วด้วย ตอนนั้นเรารู้สึกดีมากแหละ แต่ด้วยอะไรหลายอย่างเราเลยยังไม่ตกลง แต่ขอเวลาอีกหน่อย
ผ่านไปอีกหลายเดือน เหตุการณ์ต่างๆเข้ามา เค้าได้ทำงานที่ยุ่งวุ่นวายไม่มีเวลามาก เค้าไม่มีแม้แต่โมเม้นจะคุยกับผู้หญิงสักคน
แต่เข้าใจไหม ว่าเราคุยกันมาเป็นปี เราก็ชอบเค้าไปแล้วแหละ แค่ปากแข็งและรออะไรลงตัวหน่อย
สุดท้ายเค้ามาพูดตรงๆว่าให้เราเป็นพี่น้องกันจะเข้ากันได้มากกว่า มีหลายเหตุผล ทั้งเค้าไม่มีเวลา(แบบไม่มีจริงๆนะ งานเค้าเครียดมาก)
เราอยู่ไกลกัน(ก็ไม่รู้จะสานสัมพันธ์กันต่อยังไง) และหลายเหตุผลยิบย่อย แต่หลักๆก็ประมาณนั้น
คือเราเสียใจไง เพราะเราคิดกับเค้าแบบแฟนไปแล้ว แม้ยังไม่ได้ตอบตกลง ที่ผ่านมาการกระทำ การคุยกันทุกอย่างก็เหมือนแฟนแหละ
แต่หลังๆพอเค้าทำงาน ดูลุกลี้ลุกลน รีบเร่งตลอด เข้าใจนะไม่มีกระจิตกระใจมีฟิวที่จะมีใครจริงๆ
แต่เราก็จึกอ่ะ
พอเค้าพูดตรงๆแบบนั้น ละรู้ว่าพูดอะไรมากก็ไม่ได้อะไร(เคยยื้อ เคยตอแยกับแฟนเก่า เข็ดค่ะ ไม่เอาแล้ว) ก็วางสายไปละไม่คุยกันอีกเลย
แน่นอนเรายังมีใจให้เขา เราเลยห้ามตัวเองไม่ต้องไปยุ่งกับเขาดีกว่า ไม่อยากเซ้าซี้ถามอะไรมากมาย เพราะสุดท้ายคำตอบเค้าก็ให้มาละ
เจ็บเองเงียบๆไป ละก็ไม่อยากกวนเวลางานของเค้า
เราไม่รู้หรอกว่าเค้าคิดยังไงที่เค้าก็หายไปเลยเหมือนกัน มันก็ดีแหละที่บอกว่าเป็นพี่น้องดีกว่าถ้าคบไปละเราจะเข้ากันไม่ได้อาจเลิกละเกลียดกันไป เพราะเค้าเคยเจอคนแบบนี้มา คบไปก็ไปกันไม่ได้อยู่ดี คงอยากหยุดมันไว้ด้วยความสัมพันธ์แบบพี่น้องดีกว่า คือมันจึกตรงที่เค้าเอาประสบการณ์เค้ามาตัดสินอีกคนซึ่งก็คือเรา
(เริ่มละเอียดไปละ555)
แต่มาคิดอีกแง่ มันก็จริง ถ้าเป็นแฟนละไม่มีเวลาให้เลย ดูแลเราไม่ได้ ก็ไม่น่าเป็นความสุขสำหรับเรา
แต่นั่นแหละแต่ใจมันแอบมีให้เค้าไปละ ก็พูดยากนะ
ก็ยังเป็นห่วงเค้านะว่าจะได้นอนบ้างมั้ย เหนื่อยมากมั้ย เครียดมั้ย อยากให้ยิ้มบ้าง
แต่ไม่อยากไปถามอะไรเค้าแล้วค่ะ ทำแบบนั้นเราเองที่จะคิดและเจ็บเอง
แค่คิดว่าวันนึงถ้าเราคิดแบบพี่น้องได้ ก็คงพอคุยได้มั้ง แต่คงยาก อาจหายไปเลยมากกว่า5555
ค่ะ เอาเป็นว่า ที่เราหายเงียบไปเลย เหมือนไม่รับความเป็นพี่น้องที่เค้าเสนอมา เราผิดมั้ยคะ
ก็หัวใจมันไปไกลแล้ว คิดกับเค้าแบบแฟน เพราะเค้าเข้ามาแบบจะเป็นแฟน
แต่ก็คุยกันมาเป็นปี ละเราก็ตัดความสัมพันธ์นั้นTT