ใครเคยเจอแบบนี้มาแชร์กันหน่อยนะคะ อยากรู้ว่าต้องทำไงต่อไป
คือเรามีเพื่อนอยู่คนนึง เขาเป็นคนขี้เกียจไหมเราว่าไม่มากนะไม่ถึงขนาดไม่ทำไรเลยแต่ความขี้เกียจในที่นี้คือเวลาเรียนเขาจะไม่ชอบจดไม่ชอบสนใจแบบเราเป็นคนชอบจดเราก็จดทุกอย่างที่ครูพูดไปเข้าใจไม่เข้าใจก็จดไว้ก่อนแต่เขาไม่จดพอเรียนเสร็จขอของเราไปถ่ายรูปขนาดไม่กี่ข้อก็ไม่จดเองเอาของเราตลอดแรกๆไม่อะไรเพราะคิดว่าได้ช่วยเพื่อนแต่หลังๆมันสนิทกันมากขึ้นเหมือนไม่มีความเกรงใจเราเท่าไหร่ คือแบบบางวันเราเหนื่อยมาเพราะเราเรียนไปทำงานไป กลับมาก็ต้องมาทำการบ้านที่จะต้องส่งพรุ่งนี้ และเขาก็มาขอเราลอกขอแบบปกติมาก บางทีพูดออกแนวตลกว่าให้เราทำนะ ทั้งๆที่เขามีเวลาเยอะกว่าเรามากแต่เราก็งงเขาเอาเวลาไปทำไรหมดแทนที่เราจะเป็นฝ่ายที่ไม่มีเวลาทำการบ้านแต่เรากับต้องมาทำให้เขาลอกแรกๆมันไม่ได้หนักแต่หลังๆเขาทำเป็นนิสัยแบบบางทีพูดว่าขอลอกขอถ่ายโดยไม่เกรงใจ เราไม่สามารถพูดไรได้เพราะเป็นเพื่อนเลยให้ลอกไป แต่บางครั้งมันเหนื่อยใจมากจริงๆ บางครั้งเราก็ถามตัวเองในใจเกี่ยวกับเขา ว่า คิดจะจดเองบ้างไหม ทำเองบ้างไหม เขาบอกเขาเป็นคนขี้เกียจจดไม่ชอบจด เราเข้าใจนะแต่บางทีมันเหมือนกินแรงเราอ่ะจริงๆเราควรจะแบ่งเบากันช่วยกันคนล่ะนิดล่ะหน่อย บางอย่างเรื่องเล็กๆน้อย เขาก็ไม่ใส่ใจอ่ะ แบบเช่นพรุ่งนี้เรียนที่ไหนเซคไร เขาไม่ดูห้องมาก่อนเเละจะคอยมาเพิ่งเราตลอด แบบเราอยู่หอเดียวกันไงเวลาไปก็ไปพร้อมกันเราไปไหนเขาก็ตามไป แบบเหมือนเขาคิดว่าเรารู้เขาไม่จำเป็นต้องดูมาก็ได้แค่ตามเราก็พอ แบบเป็นงี้ตั้งแต่คบกัน บางวันเราลืมห้อง เราเลยจะถามเขาบ้าง ทุกสิ่งที่เราถามเขาเพราะคิดว่าเขาสามาถบอกเราได้ แต่คำตอบที่ได้คือ ไม่รู้อ่ะ เราแบบเฟลอ่ะ ทำไมต้องเราที่คอยนำบางทีมันเหนื่อยใจมากจริงๆ อย่างบางวันครูสั่งการบ้านแต่เราจดไม่ทัน และคิดว่าเขาน่าจะจดทันรึฟังทัน แต่พอเราถามเขาเขาก็บอกไม่ได้ฟัง เเละเราก็ต้องเป็นฝ่ายทักไปถามเพื่อนคนอื่นที่ไม่สนิทเพื่อที่จะเอามาบอกเขาและเพื่อที่เราจะได้รู้ ส่วนเรื่องสอบเวลาสอบออกมาคืองงมาก เขาไม่สนใจเรียนในห้อง พอสอบออกมาคือคะแนนกับเยอะกว่าเราอีก เรานี่เงิบเลย เวลาจะสอบนะ ล่าสุดที่สอบมาถามเราว่าสรุปวิชานี้ยัง เราบอกว่าสรุปบ้างเเล้วแต่บางบทก็ยังไม่สรุป เขาก็ขอเราไปถ่ายเอกสารในส่วนที่เราสรุปเเล้ว และอ้างว่าสรุปไม่ทัน พอวันสอบจริง เราเห็นเขาอ่านชีทวิชาที่เขาสรุปเองต่อจากบทที่เราไม่ได้สรุป คือเรารู้สึกเฟลนิดๆอ่ะตรงที่เขาสรุปบทที่เราไม่ได้สรุป แต่เขาไม่มีมาถามเราเลยว่า "เออเขาสรุปที่แกยังไม่ได้สรุปแล้วนะแกสรุปยังถ้ายังเอาของเขาไปอ่านไหม" คือแบบไม่มีเลยอ่ะ เอาของเราไป แต่ไม่มีเอามาแชร์กันเลย คือเราจำได้วันนั้นมันสอบสองวิชวันเดียวและวิชานั้นมันแถบไม่มีเวลาอ่านเลยเพราะเราต้องเอาวิชาMajorก่อน วิชานั้นก็เลยคิดว่าจะอ่านหลังจากที่เราอ่านMajorเสร็จ ดังนั้นเรากับเขาก็รู้กันว่าต่างคนคงไม่น่าจะมีเวลามากพอก็น่าจะเอามาแชร์กันบ้าง สรุปแล้วไม่ใช่แบบที่คิดเลย
เอาตรงๆนะเขาถือว่าเป็นเพื่อนที่ดีคนนึงเลยทุกอย่างเราโอเคแต่เรื่องนี้เรารู้สึกไม่ค่อยโอเคเราก็ไม่รู้จะพูดไงดีมีพี่คนนึงเขาบอกว่าถ้ารักเพื่อนก็ต้องเตือนเพื่อนบ้างว่าให้หัดเพิ่งตัวเองถ้าจบไปทำงานไม่มีใครคอยเพิ่งก้จะใช้ชีวิตลำบาก
ใครเคยเจอคล้ายเราช่วยบอกเราหน่อยว่าเราควรทำไงต่อดีหรือว่าเราจะเป็นแบบนี้ต่อไปและทำใจและคิดว่าสิ่งที่เราทำสักวันเดี๋ยวก็ย้อนมาหาเราเองหรือว่าเราจะพูดเตือนเขาเพื่ออนาคตเขาจะได้เปลี่ยนตัวเองบ้าง
ปล.ถ้าตรงไหนเราพูดงงๆหรือใช้คำผิดยังไงขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้อ่านแล้วงง
ใครเคยเจอเพื่อนแบบนี้บ้าง?
คือเรามีเพื่อนอยู่คนนึง เขาเป็นคนขี้เกียจไหมเราว่าไม่มากนะไม่ถึงขนาดไม่ทำไรเลยแต่ความขี้เกียจในที่นี้คือเวลาเรียนเขาจะไม่ชอบจดไม่ชอบสนใจแบบเราเป็นคนชอบจดเราก็จดทุกอย่างที่ครูพูดไปเข้าใจไม่เข้าใจก็จดไว้ก่อนแต่เขาไม่จดพอเรียนเสร็จขอของเราไปถ่ายรูปขนาดไม่กี่ข้อก็ไม่จดเองเอาของเราตลอดแรกๆไม่อะไรเพราะคิดว่าได้ช่วยเพื่อนแต่หลังๆมันสนิทกันมากขึ้นเหมือนไม่มีความเกรงใจเราเท่าไหร่ คือแบบบางวันเราเหนื่อยมาเพราะเราเรียนไปทำงานไป กลับมาก็ต้องมาทำการบ้านที่จะต้องส่งพรุ่งนี้ และเขาก็มาขอเราลอกขอแบบปกติมาก บางทีพูดออกแนวตลกว่าให้เราทำนะ ทั้งๆที่เขามีเวลาเยอะกว่าเรามากแต่เราก็งงเขาเอาเวลาไปทำไรหมดแทนที่เราจะเป็นฝ่ายที่ไม่มีเวลาทำการบ้านแต่เรากับต้องมาทำให้เขาลอกแรกๆมันไม่ได้หนักแต่หลังๆเขาทำเป็นนิสัยแบบบางทีพูดว่าขอลอกขอถ่ายโดยไม่เกรงใจ เราไม่สามารถพูดไรได้เพราะเป็นเพื่อนเลยให้ลอกไป แต่บางครั้งมันเหนื่อยใจมากจริงๆ บางครั้งเราก็ถามตัวเองในใจเกี่ยวกับเขา ว่า คิดจะจดเองบ้างไหม ทำเองบ้างไหม เขาบอกเขาเป็นคนขี้เกียจจดไม่ชอบจด เราเข้าใจนะแต่บางทีมันเหมือนกินแรงเราอ่ะจริงๆเราควรจะแบ่งเบากันช่วยกันคนล่ะนิดล่ะหน่อย บางอย่างเรื่องเล็กๆน้อย เขาก็ไม่ใส่ใจอ่ะ แบบเช่นพรุ่งนี้เรียนที่ไหนเซคไร เขาไม่ดูห้องมาก่อนเเละจะคอยมาเพิ่งเราตลอด แบบเราอยู่หอเดียวกันไงเวลาไปก็ไปพร้อมกันเราไปไหนเขาก็ตามไป แบบเหมือนเขาคิดว่าเรารู้เขาไม่จำเป็นต้องดูมาก็ได้แค่ตามเราก็พอ แบบเป็นงี้ตั้งแต่คบกัน บางวันเราลืมห้อง เราเลยจะถามเขาบ้าง ทุกสิ่งที่เราถามเขาเพราะคิดว่าเขาสามาถบอกเราได้ แต่คำตอบที่ได้คือ ไม่รู้อ่ะ เราแบบเฟลอ่ะ ทำไมต้องเราที่คอยนำบางทีมันเหนื่อยใจมากจริงๆ อย่างบางวันครูสั่งการบ้านแต่เราจดไม่ทัน และคิดว่าเขาน่าจะจดทันรึฟังทัน แต่พอเราถามเขาเขาก็บอกไม่ได้ฟัง เเละเราก็ต้องเป็นฝ่ายทักไปถามเพื่อนคนอื่นที่ไม่สนิทเพื่อที่จะเอามาบอกเขาและเพื่อที่เราจะได้รู้ ส่วนเรื่องสอบเวลาสอบออกมาคืองงมาก เขาไม่สนใจเรียนในห้อง พอสอบออกมาคือคะแนนกับเยอะกว่าเราอีก เรานี่เงิบเลย เวลาจะสอบนะ ล่าสุดที่สอบมาถามเราว่าสรุปวิชานี้ยัง เราบอกว่าสรุปบ้างเเล้วแต่บางบทก็ยังไม่สรุป เขาก็ขอเราไปถ่ายเอกสารในส่วนที่เราสรุปเเล้ว และอ้างว่าสรุปไม่ทัน พอวันสอบจริง เราเห็นเขาอ่านชีทวิชาที่เขาสรุปเองต่อจากบทที่เราไม่ได้สรุป คือเรารู้สึกเฟลนิดๆอ่ะตรงที่เขาสรุปบทที่เราไม่ได้สรุป แต่เขาไม่มีมาถามเราเลยว่า "เออเขาสรุปที่แกยังไม่ได้สรุปแล้วนะแกสรุปยังถ้ายังเอาของเขาไปอ่านไหม" คือแบบไม่มีเลยอ่ะ เอาของเราไป แต่ไม่มีเอามาแชร์กันเลย คือเราจำได้วันนั้นมันสอบสองวิชวันเดียวและวิชานั้นมันแถบไม่มีเวลาอ่านเลยเพราะเราต้องเอาวิชาMajorก่อน วิชานั้นก็เลยคิดว่าจะอ่านหลังจากที่เราอ่านMajorเสร็จ ดังนั้นเรากับเขาก็รู้กันว่าต่างคนคงไม่น่าจะมีเวลามากพอก็น่าจะเอามาแชร์กันบ้าง สรุปแล้วไม่ใช่แบบที่คิดเลย
เอาตรงๆนะเขาถือว่าเป็นเพื่อนที่ดีคนนึงเลยทุกอย่างเราโอเคแต่เรื่องนี้เรารู้สึกไม่ค่อยโอเคเราก็ไม่รู้จะพูดไงดีมีพี่คนนึงเขาบอกว่าถ้ารักเพื่อนก็ต้องเตือนเพื่อนบ้างว่าให้หัดเพิ่งตัวเองถ้าจบไปทำงานไม่มีใครคอยเพิ่งก้จะใช้ชีวิตลำบาก
ใครเคยเจอคล้ายเราช่วยบอกเราหน่อยว่าเราควรทำไงต่อดีหรือว่าเราจะเป็นแบบนี้ต่อไปและทำใจและคิดว่าสิ่งที่เราทำสักวันเดี๋ยวก็ย้อนมาหาเราเองหรือว่าเราจะพูดเตือนเขาเพื่ออนาคตเขาจะได้เปลี่ยนตัวเองบ้าง
ปล.ถ้าตรงไหนเราพูดงงๆหรือใช้คำผิดยังไงขอโทษด้วยนะคะที่ทำให้อ่านแล้วงง