สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ วันนี้เราจะมาแชร์ประสบการณ์ที่เรารู้สึกค้างคาใจมานานมากแล้ว แต่ก็บอกหรือแสดงออกมาไม่ได้ จนหลายวันมานี้มีหลายครั้งที่เราคิดอยากจะไปให้พ้นๆจากบ้าน อยากหนีออกจากบ้าน แต่เราก็ทำไม่ได้ เหตุการณ์มีอยู่ว่า
ตั้งแต่เราเด็กๆเรารู้สึกมาตลอดว่าแม่รักพี่สาวมากกว่าเรา เริ่มจากเวลาพูดคุยอะไรแบบนี้ แม่จะไม่ค่อยพูดดีๆกับเรา จะพูดเหมือนอารมณ์เสียตลอดเวลา แต่กับพี่เราแม่พูดคุยอย่างสนุกสนาน คุยดีมากๆ เราไม่ได้คิดไปเอง เพราะป้า(พี่สาวแม่)เราก็เคยพูดว่าทำไมไม่พูดดีๆกับเราบ้าง ตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยเห็นแม่ด่าพี่เลย ไม่เคยใช้คำว่ากู-เลย แต่กับเรามีทุกครั้งที่ด่า ตรงนี้มันทำให้เราน้อยใจมาก
และอีกเรื่องคือตอนเราเรียนอยู่ ม.6 ช่วงนั้นเราต้องสอบเยอะแยะเลย เรายอมรับว่าบางวันเราก็ไม่ได้อ่านหนังสือ แต่พอเราตั้งใจจะอ่าน แม่ก็จะมีอะไรมาให้เราทำตลอด เช่น กรอกน้ำ ซักผ้า ตากผ้า พับผ้า ยันเก็บผ้าเข้าที่ ซึ่งเราก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าจะไม่ทำ เราเคยพูดว่าเดี๋ยววันเสาร์-อาทิตย์ ทำให้นะ หรือวันที่เราว่างเราจะทำให้ แม่ก้จะชอบด่าเราว่าทำไมต้องเดี๋ยวด้วย ด่าแบบรุนแรงมาก แต่กับพี่เราที่ลืมทำจริงๆบ้าง เมินเฉยบ้าง แต่ก็ไม่เคยโดนด่ารุนแรงอะไรเลย เราไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ถึงปฏิบัติกับเราแบบนี้ คือบางทีเรานั่งอ่านหนังสืออยู่ก็กลับเรียกใช้งานเรา ทั้งๆที่พี่ก็นอนกระดิกเท้าเล่นโทรศัพท์อยู่หน้าโทรทัศน์
พี่ของเราเป็นคนสวย ดูภายนอกเหมือนจะเฟอเฟคทุกอย่าง แต่ความจริงแล้วพี่ของเรานั้นทำอะไรที่ผิดมากมาย ถ้าแม่รู้เราว่าแม่ก็คงผิดหวังในตัวพี่ เรารู้หมดทุกอย่าง แต่เราก็พูดออกมาไม่ได้ ถ้าถามจริงๆว่าเรารักพี่ไหม เราก็รัก แต่เหตุการณ์พวกนี้มันทำให้เราเกลียดพี่อยู่ลึกๆ บางทีเราก็คิดนะว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า เพราะปัจจุบันเราเหมือนคนที่ใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีความสุขในชีวิตเลย รู้สึกเจ็บแปล๊บๆทุกทีที่พูดถึงแม่ เราไม่รู้ว่าควรทำยังไงดีเลยมาตั้งกระทู้ปรึกษาเพื่อนๆในพันทิป แนะนำเราด้วยนะทุกคน
ใครเคยเกลียดพี่น้องเพราะแม่บ้าง?
ตั้งแต่เราเด็กๆเรารู้สึกมาตลอดว่าแม่รักพี่สาวมากกว่าเรา เริ่มจากเวลาพูดคุยอะไรแบบนี้ แม่จะไม่ค่อยพูดดีๆกับเรา จะพูดเหมือนอารมณ์เสียตลอดเวลา แต่กับพี่เราแม่พูดคุยอย่างสนุกสนาน คุยดีมากๆ เราไม่ได้คิดไปเอง เพราะป้า(พี่สาวแม่)เราก็เคยพูดว่าทำไมไม่พูดดีๆกับเราบ้าง ตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยเห็นแม่ด่าพี่เลย ไม่เคยใช้คำว่ากู-เลย แต่กับเรามีทุกครั้งที่ด่า ตรงนี้มันทำให้เราน้อยใจมาก
และอีกเรื่องคือตอนเราเรียนอยู่ ม.6 ช่วงนั้นเราต้องสอบเยอะแยะเลย เรายอมรับว่าบางวันเราก็ไม่ได้อ่านหนังสือ แต่พอเราตั้งใจจะอ่าน แม่ก็จะมีอะไรมาให้เราทำตลอด เช่น กรอกน้ำ ซักผ้า ตากผ้า พับผ้า ยันเก็บผ้าเข้าที่ ซึ่งเราก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าจะไม่ทำ เราเคยพูดว่าเดี๋ยววันเสาร์-อาทิตย์ ทำให้นะ หรือวันที่เราว่างเราจะทำให้ แม่ก้จะชอบด่าเราว่าทำไมต้องเดี๋ยวด้วย ด่าแบบรุนแรงมาก แต่กับพี่เราที่ลืมทำจริงๆบ้าง เมินเฉยบ้าง แต่ก็ไม่เคยโดนด่ารุนแรงอะไรเลย เราไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ถึงปฏิบัติกับเราแบบนี้ คือบางทีเรานั่งอ่านหนังสืออยู่ก็กลับเรียกใช้งานเรา ทั้งๆที่พี่ก็นอนกระดิกเท้าเล่นโทรศัพท์อยู่หน้าโทรทัศน์
พี่ของเราเป็นคนสวย ดูภายนอกเหมือนจะเฟอเฟคทุกอย่าง แต่ความจริงแล้วพี่ของเรานั้นทำอะไรที่ผิดมากมาย ถ้าแม่รู้เราว่าแม่ก็คงผิดหวังในตัวพี่ เรารู้หมดทุกอย่าง แต่เราก็พูดออกมาไม่ได้ ถ้าถามจริงๆว่าเรารักพี่ไหม เราก็รัก แต่เหตุการณ์พวกนี้มันทำให้เราเกลียดพี่อยู่ลึกๆ บางทีเราก็คิดนะว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า เพราะปัจจุบันเราเหมือนคนที่ใช้ชีวิตไปวันๆ ไม่มีความสุขในชีวิตเลย รู้สึกเจ็บแปล๊บๆทุกทีที่พูดถึงแม่ เราไม่รู้ว่าควรทำยังไงดีเลยมาตั้งกระทู้ปรึกษาเพื่อนๆในพันทิป แนะนำเราด้วยนะทุกคน