ติดตามผลงาน  ญาญ่า-หมาก มาจนใกล้จะจบเรื่อง  บอกเลยว่าเรื่องนี้เป็นละครที่แซ่บมาก เคมีพลุ่งพล่าน อินมาก ต้องลุ้นและขัดใจ(พร้อมก่นด่าในความลำใย)กับบทบาทของตัวละคร  เรียกง่ายๆว่า ดูไปด่าไป  แต่อย่างไรฉันก็จะดู ;))  พอบทใกล้จบความเข้มข้นและปมต่างๆก็งวดเข้ามาเรื่อยๆจนเกือบจะได้บทสรุปในตอนสุดท้ายแล้ว  ด้วยความที่ดิฉันผู้เป็นผู้ชมทางบ้านที่ติดตามผลงานใกล้ชิดและบังเอิญตกผลึกนิดหน่อยเลยอยากจะแชร์ความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องราวของ"ความรัก"  ของแต่ละตัวละครในเรื่องนี้ค่ะ

ขอเริ่มกันที่ นางเอกของเรื่อง  มิสจีค่ะ
ออกตัวไว้ตรงนี้เลยว่าเป็นแฟนคลับเงียบของน้องมานานมากตั้งแต่ดวงใจอัคนี  ติดตามบ้าง(มีละครก็ดูทุกเรื่อง ;P)

1.มิสจี ---นางเป็นคนแข็งกร้าวเมื่อดูเผินๆ แต่ภายในนั่นอ่อนไหวมาก  ใช้ความกร้าวร้าวเพื่อปกปิดจุดอ่อนของตัวเองที่คุณหญิงแม่บอกว่า ข้อเสียของมิสจีคือความดีโง่ๆ  แต่เมื่อเจอใครสักคนหนึ่งที่นางจะฝากชีวิตไว้ได้  ใครสักคนที่นางพึ่งได้  คนที่มีรักแท้ให้ผู้หญิงสักคนนางก็พร้อมจะเปิดใจ  เปิดเผยตัวตนให้คุณทนายได้เห็น   เป็นบุคลิกตัวละครที่มีความซับซ้อนสูงมาก เลือกปกป้องคนที่ตัวเองรักโดยการทำทุกอย่างให้ตามแบบของมิสจี  ขอแยกความรักของมิสจีเป็นคู่ไป

>>มิสจี - คุณหญิงแม่ ;ความรักที่ต้องปกปิดและเสียสละ  เข้าใจว่าแม่รักหน้าตามากกว่าตัวเอง ปกปิดฐานะที่ไม่อยากจะปิดเพราะรักแม่กลัวตำแหน่งคุณหญิงสะเทือน พยายามเก็บเรื่องที่จะถูกพ่อเลี้ยงเคลม  ทั้งนี้ทั้งนั้นด้วยความที่ต่างคนต่างคิดไม่คุยกันความเข้าใจผิดถึงได้บานปลายจนสุดท้ายต้องจ่ายด้วยราคาของชีวิต   คู่แม่-ลูกนี้จึงปรับความเข้าใจกันได้อีกครั้ง

>>ทนายสาธิต; รักแท้มีจริงจึงทำดีเพราะหวังได้รับความรักนั้นจากทนาย  รักนั้นคือการให้  นางยอมเสี่ยงตายแถมโดนยิง  ให้อะไรทุกอย่างที่ทนายต้องการกระทั่งศักดิ์ศรีของตัวที่หวงนักหนาเพียงเพื่อต้องการชดใช้ให้คนที่รัก  ยอมเขาไปซะทุกเรื่องพอโดนคำพูดของทนายเป็นนัยว่า " ไม่คิดจริงจัง  ที่เข้ามาเพราะสาเหตุอื่น"    นางถึงกับเป๋ไปพักหนึ่ง เพราะรักแท้ที่โหยหา ถึงตัดใจไม่ขาดแต่ก็รักไม่ได้แอบเป็นห่วงเขาห่างๆอย่างห่วงๆ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ (นี่ถ้าทนายไม่มาตามง้อบอกเลยแกพลาดมากจ้ะ)

>>ยายจันทร์; ความรักเป็นสิ่งสวยงาม  ยายทำให้มิสจีเริ่มเชื่อว่าหลังจากผิดหวังในการรักแม่ตัวเองว่า ความรักมีจริง เหมือนที่ยายรักมิสจี  ยายเสียสละอะไรๆให้มิสจีก็ได้ทั้งนั้น  ทั้งๆที่ไม่ใช่ญาติกันโดยสายเลือด  ไม่ว่าจะเป็นตอนเอาหม้อแกงไปจำนำ  พามิสจีตอนเด็กไปเที่ยว ตามคอนเซปต์ รักคือการให้  (ดังนั้นเมื่อมิสจีเริ่มมีความรัก  จึงแสดงออกคล้ายยายจันทร์---อันนี้ คหสต.ล้วนๆค่ะ)

แต่ก็ด้วยความบังเอิญและจังหวะนรกต่างๆนานาทำให้ทุกคนความเข้าใจมันคลาดเคลื่อนทั้งหมด  เรื่องราวถึงได้พัลวันจนตอนเกือบสุดท้าย  เป็นคนดูที่สงสารนางเอกของเรื่องหนักมาก  หมดทิชชู่กับน้ำตาของนางเอกไปสามโหล

2.ทนายสาธิต-- แค่เพียงเปิดใจคุณจะรับรู้ได้ถึงวามรักนั้น  คุณทนายมีความรักให้กับติวดี  เดาเอาเองว่าเป็นความรักแบบบริสุทธิ์  ความรักแบบสวยงาม  เราจะแก่ไปด้วยกันประมาณนี้  แต่ความรักกับมิสจีมันเป็นอีกรูปแบบหนึ่ง  ความรักร้อนแรงแบบชายหญิง  มิสจีทำให้ทนายคลั่งได้เลยนี่ไม่ธรรมดา เพราะเดิมพื้นเพคิดว่าสาธิตมีความเป็นสุภาพบุรุษและมีเหตุผล  จากแรกๆที่ปักใจเรื่องคนรักโดนรถชน  พอได้รู้จักนางเอกได้เห็นอีกมุมชีวิตหนึ่งของจีราวัจน์  ทนายเลยเริ่มเปิดใจแบบไม่รู้ตัว  ไม่สนด้วยว่านางเอกมีข่าวเสียมาก่อน  คือสนใจคนที่ตัวได้สัมผัสจนกลายเป็นรักซึมลึก รู้สึกถึงความรักที่นางเอกส่งมาให้และเริ่มรู้สึกผิดกับติวดีไปพร้อมๆกัน  พอมีเรื่องเดิมที่เป็นต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดเหมือนไปสะกิดแผลเก่า  ความรู้สึกผิดจึงทำให้ทนายเป๋จนทำเรื่องแบบนั้น  ทำถึงแม้จะเจ็บแต่ก็มีความอยากครอบครอง  กว่ารู้ตัวทนายก็ทั้งแอบบุกขึ้นห้อง  แอบโทรหา  แอบมองคนอื่นกินดอกบัว555  [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สุดท้ายพอรู้ความจริงทั้งหมดทนายก็กลับมาได้อย่างไวเลยล่ะเพราะเขารู้แล้วว่าเลือกคนไม่ผิด ส่วนติวดีน่าจะเหลือแค่ความรู้สึกผิดแต่อย่างไรเล่าคนตายไม่อาจฟื้นคืน

3.คุณหญิงแม่จริยา--ความรักของแม่เป็นความรักบริสุทธิ์ที่แท้จริง  ความรักลูกของคุณหญิงเป็นแรงผลักดันที่ทำให้คุณหญิงมีทุกวันนี้ได้  ผิดสองอย่างคือเลือกทางก้าวหน้าผิดและไม่แสดงออก/ไม่พูดคุยให้ลูกได้รับรู้บ้าง  เรื่องราวถึงพะรุงพะรังจนคนดูปวดใจ  จนตอนเกือบจะจบคุณหญิงก็กลับมากู้ศักดิ์ศรีและความเข้าใจของลูกด้วยการซื้อชีวิตใหม่ให้มิสจีด้วยชีวิตของตัวเอง มันทั้งรู้สึกจุกและอิ่มเอม  แต่ผู้เขียนรู้สึกได้ว่า  ความรักแบบนี้เป็นความรักที่มีจริง (จริงๆนะ)

4.ชยันต์-คุณเปี๊ยก --(เนื่องจากความลำใยและจังหวะนรกบ่อยมาก)ขอรวบเขียนเลยแล้วกัน 5555  ชยันต์เป็นคนที่แสดงออกกับทุกคนยกเว้นคุณเปี๊ยกว่าตัวมีความหวังดีให้   คอนเซปต์ความรักของชยันต์ คือ เป็นภรรยาเราต้องอดทน  ส่วนคอนเซปต์ความรักของคุณเปี๊ยก คือ เป็นสามีของเราห้ามคุยกับผู้หญิงอื่น!!! บวกเรื่องนี้กับความมโนของคุณเปี๊ยกความเข้าใจผิดเลยเตลิดเปิดเปิงจนถึงขึ้นเกือบจะเลิกกัน  สุดท้ายเป็นชยันต์ที่กล้ามาเปิดอกคุยเรื่องลูกและแสดงออกให้คุณเปี๊ยกรู้ถึงความรักของตัวเองและความรักอันยิ่งใหญ่ของพ่อแม่ที่มีต่อลูก  คู่นี้ถึงกลับมาลงเอยกันได้

5.พ่อเปี๊ยก --- นี่เป็นอีกตัวอย่างของความรักของพ่อแม่ที่สวยงามและมั่นคง  ไม่ว่าเปี๊ยกจะขึ้นขนาดไหน  เหวี่ยงเบอร์ไหน พังอย่างไรสุดท้ายพ่อเปี๊ยกคือคนคอยซัพพอร์ตเปี๊ยกตลอด [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้(ถ้าไม่ได้พ่อเปี๊ยก  ชยันต์คงงมโข่งไปอีกนาน)

6.น้าวดี--ต้นแบบความรักลูกอย่างเข้าใจ  ถึงแม้ว่าน้าวดีจะเป็นคนที่สูญเสีย(เป็นคนที่เสียมากสุดในเรื่องเลยนะ)  นางก็ยังมีสติ มองทุกอย่างด้วยสติ  เสียใจแต่ไม่พาล

7.พี่สุกี้--ต้นแบบผู้จัดการดาราที่มอบความรักและจริงใจให้อย่างเต็มเปี่ยม  พี่สุกี้ยอมช่วยมิสจีหลายเรื่อง  ผู้เขียนคิดแต่แรกเลยว่าที่ช่วยเพราะหวังผลประโยชน์จากดาราดังอย่างจีราวัจน์  แต่ไม่ใช่...นางช่วยทุกอย่าง  ประมูลที่ดินเอย  ช่วยพาไปงานศพ  ช่วยอยู่เป็นเพื่อนมิสจีตอนที่ไม่มีใครตลอด  นางบ่นแต่นางทำหมด  มาถึงจุดนี้คงปฏิเสธไม่ได้เลยว่า  พี่สุกี้-จีราวัจน์มีความรักอย่างเพื่อนมนุษย์ที่จริงใจต่อกันค่ะ

8.ครูดาว--ความรักที่เริ่มจากความสงสาร  ครูดาวเป็นเพื่อนสนิทของจีราวัจน์  เห็นและอยู่กับจีราวัจน์มาตั้งแต่แรกๆ  คนที่รู้จักมิสจีดีที่สุดนอกจากตัวเองแล้วก็ครูดาวนี่แหละที่เข้าใจไปทุกเรื่อง  มองทะลุความกร้างกระด้างที่ฉาบไว้ด้านนอกจนเห็นความว้าเหว่และอ่อนไหวของมิสจี  คิดว่าเป็นคนที่น่าสงสาร  ต้องดูแล  [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ถึงยอมสละ(อิ)คุณเจตต์ให้มิสจี

9.(อิ)คุณเจตต์และ(อิ)น้องเจน --- ขอข้ามค่ะ  ลำใยเกิน 555

          เรื่องนี้ทุกคนมีจังหวะนรกเป็นของตัวเอง  ทุกคนไม่คุยกัน เรื่องถึงได้วุ่นวายจนเป็นละครให้เราได้ดูกันสนุกสนานแบบนี้  แต่ชีวิตจริงอย่าเลยค่ะ  หันกลับมาคุยกันด้วยความเข้าใจและความรักแล้วโลกเราจะสวยงามขึ้น ;))

          เรื่องนี้นักแสดงทุกคนเล่นดีมาก  เล่นจนผู้เขียนอินมากมาย  ขอชื่นชมทุกท่านจากใจค่ะ

          เขียนยาวไปนิด ดูแล้วมันอิน  มันอีดอัดไม่ไหวจนต้องมาเขียนระบายค่ะ  ไม่เคยเขียนอะไรแบบนี้มาก่อน  ผิดพลาดอย่างไร กราบขออภัยทุกท่านไว้ ณ ที่นี้   ขอบคุณที่อ่านจบและยินดีแลกเปลี่ยนควาคิดเห็นกับทุกท่านค่ะ