ก่อนหน้านี้เราเคยมาตั้งกระทู้ระบายความรู้สึก เหมือนตัวเองมีอาการจุกในอกตลอดเวลา
อยากร้องไห้ก็ร้องไม่ออก โครตอึดอัด มันคาใจเพราะไม่รู้ทำไมจู่ๆคนที่เรารักเขามาก
และดูเหมือนเรื่องราวระหว่างเรากับเขาก็ไปด้วยดีดันมาต้องหยุดความสัมพันธ์
ด้วยเหตุผลว่าเขาบอกเรามีหลายๆอย่างไม่ตรงกัน ทั้งๆที่เราพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่าง
ตั้งแต่วันที่จบกันไป เขาหายไปจากเรา เหมือนกับที่ผ่านมาไม่มีอะไรให้จดให้จำ
เราตั้งคำถามกับทุกเรื่องที่เกิดขึ้นว่าเราทำผิดอะไรแล้วเขาไม่บอกหรือเปล่า
อยากจะเกลียดเขาเพื่อจะตัดๆใจไป แต่พอย้อนมองหลายๆอย่างที่เขาดีกับเรามาตลอด
ไม่เคยจะทำให้เสียใจเลย ก็ไม่รู้จะไปโกรธเกลียดเขาได้ยังไง จนวันนี้มาถึง เราก็ได้คำตอบกับสิ่งที่เราตั้งคำถามมาตลอด
เหตุผลที่ไปต่อไม่ได้ไม่ใช่เราไม่ดีหรอก แต่เพราะมีคนอื่นที่ดีมากกว่า หรือทำให้รู้สึกมากกว่าก็เท่านั้นเอง
เหตุผลง่ายๆก็มีแค่นี้ จะยกยอดพันเก้ามาเป็นข้ออ้างเพื่ออะไร ที่ผ่านมาเราไม่เคยได้สถานะที่ชัดเจนเลย
เราทวงถามมาตลอดว่าเมื่อไหร่เราจะได้เป็นแฟนกัน ตอนแรกเคยตกลงกันว่าถ้าเราลดน้ำหนักได้ 10 กิโลจะได้คบกัน
เราก็พยายามมาตลอด แต่เอาจริงๆการลดน้ำหนักก็ถือว่ายากและใช้เวลามาก เขาเห็นบางทีเราเครียด ก็เลยยกเลิกข้อเสนอนั้น
และบอกว่าวันนึงเขามั่นใจ เขาจะบอกเราเอง แต่เราก็ไม่เคยลดละความพยายามเลย จิงๆการลดน้ำหนักก็คือทำเพื่อตัวเองอยู่แล้ว
พอมีเขาเป็นแรงบัลดาลใจก็ทำให้พยายามมากขึ้นไปเรื่อยๆ แม้ว่าที่ผ่านมาไม่เคยถูกเรียกว่าแฟน
แต่เราก็ทำทุกอย่างเหมือนแฟน โทรคุยกันทุกคืนก่อนนอน ตื่นตอนเช้าก็โทรหาเป็นคนแรก
มีช่วงเวลาพิเศษด้วยกัน บอกรักทุกวัน เราถ่ายรูปคู่กับเขาเยอะมาก แต่ไม่เคยได้ลงเฟสบุ๊คเพื่อบอกให้ใครรู้
หลายๆคนบอกเราว่า ถ้าความรู้สึกคนสองคนชัดเจน สถานะที่จะบอกคนอื่นไม่เห็นจะจำเป็นเลย
แค่มีความสุขก็มากพอแล้ว เรารักเขานะ รักมาก มากพอที่จะยอมทิ้งความตั้งใจและความฝันหลายๆอย่าง
ถ้าต้องห่างกับเขาเราก็ยอมไม่เลือก เรายอมเปลี่ยนตัวเองทุกอย่าง เป็นคนที่ใจเย็นขึ้น มองโลกบวก ดราม่าน้อยลง
และอะไรหลายๆอย่างที่เขาไม่โอเคกับความเป็นเรา เปลี่ยนจนลืมไปเลยว่าความเป็นเขาหลายๆอย่างที่เราไม่ชอบ
ทำไมเราถึงเลือกจะมองข้ามได้ สุดท้ายสิ่งที่เราได้เป็นรางวัลของความพยายามทั้งหมด
ก็คือการที่เขาเลือกปฏิเสธความรักเราเพื่อแสดงความรักกับคนอื่นหน้าเฟสในตอนที่เรากำลังเจ็บปวด
เราไม่อยากถามว่า ผญ.คนนั้นดีไปกว่าเราหรือรักเขามากกว่าเราไหม เปรียบเทียบไปก็ไม่ได้ดีขึ้นหรอก
สุดท้ายคนที่ไม่ใช่ก็คือแพ้อยู่ดี คนที่พยายามเข้าไปในชีวิตเขา กับคนที่เขาเปิดใจรับตั้งแต่ยังไม่เข้ามา
แค่คิดว่าต้องไปสู้ก็หมดแรงแล้ว ขอบคุณตัวเองที่เหนื่อยเป็น และไม่ไปฝืนเค้นหาคำตอบที่ดูก็ชัดเจนอยู่แล้ว
ที่ทุ่มเทมากจนตัวเองเหนื่อยแทบขาดใจกับคนที่เขาแค่มีเราไว้คุยเป็นเพื่อนระหว่างทางเดินไปหาคนที่ใช่
สุดท้ายทิ้งเรื่องราวสอนให้เราเข้าใจว่าอย่าพยายามยัดเยียดตัวเองเข้าไปในชีวิตใครอีก
ถ้าเขารักเราจริง แค่ความชัดเจนเขาให้เราได้อยู่แล้ว ตอนนี้ทำใจได้แล้วค่ะ ไม่มีประโยชน์ที่จะต้องเอาตัวเอง
ไปเสี่ยงกับความเสียใจ ขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่อยู่ในสถานะแบบนี้ เลี่ยงได้เลี่ยงเถอะค่ะ ก่อนจะเจอตอนจบแบบเรา
ด้วยรักและเป็นห่วงทุกคน ขอบคุณทุกกำลังใจ
เคยไหมพยายามทำทุกอย่างให้ตัวเองได้เข้ารอบ เพื่อไปดูเขาเลือกคนอื่นเป็นผู้ชนะ
อยากร้องไห้ก็ร้องไม่ออก โครตอึดอัด มันคาใจเพราะไม่รู้ทำไมจู่ๆคนที่เรารักเขามาก
และดูเหมือนเรื่องราวระหว่างเรากับเขาก็ไปด้วยดีดันมาต้องหยุดความสัมพันธ์
ด้วยเหตุผลว่าเขาบอกเรามีหลายๆอย่างไม่ตรงกัน ทั้งๆที่เราพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองทุกอย่าง
ตั้งแต่วันที่จบกันไป เขาหายไปจากเรา เหมือนกับที่ผ่านมาไม่มีอะไรให้จดให้จำ
เราตั้งคำถามกับทุกเรื่องที่เกิดขึ้นว่าเราทำผิดอะไรแล้วเขาไม่บอกหรือเปล่า
อยากจะเกลียดเขาเพื่อจะตัดๆใจไป แต่พอย้อนมองหลายๆอย่างที่เขาดีกับเรามาตลอด
ไม่เคยจะทำให้เสียใจเลย ก็ไม่รู้จะไปโกรธเกลียดเขาได้ยังไง จนวันนี้มาถึง เราก็ได้คำตอบกับสิ่งที่เราตั้งคำถามมาตลอด
เหตุผลที่ไปต่อไม่ได้ไม่ใช่เราไม่ดีหรอก แต่เพราะมีคนอื่นที่ดีมากกว่า หรือทำให้รู้สึกมากกว่าก็เท่านั้นเอง
เหตุผลง่ายๆก็มีแค่นี้ จะยกยอดพันเก้ามาเป็นข้ออ้างเพื่ออะไร ที่ผ่านมาเราไม่เคยได้สถานะที่ชัดเจนเลย
เราทวงถามมาตลอดว่าเมื่อไหร่เราจะได้เป็นแฟนกัน ตอนแรกเคยตกลงกันว่าถ้าเราลดน้ำหนักได้ 10 กิโลจะได้คบกัน
เราก็พยายามมาตลอด แต่เอาจริงๆการลดน้ำหนักก็ถือว่ายากและใช้เวลามาก เขาเห็นบางทีเราเครียด ก็เลยยกเลิกข้อเสนอนั้น
และบอกว่าวันนึงเขามั่นใจ เขาจะบอกเราเอง แต่เราก็ไม่เคยลดละความพยายามเลย จิงๆการลดน้ำหนักก็คือทำเพื่อตัวเองอยู่แล้ว
พอมีเขาเป็นแรงบัลดาลใจก็ทำให้พยายามมากขึ้นไปเรื่อยๆ แม้ว่าที่ผ่านมาไม่เคยถูกเรียกว่าแฟน
แต่เราก็ทำทุกอย่างเหมือนแฟน โทรคุยกันทุกคืนก่อนนอน ตื่นตอนเช้าก็โทรหาเป็นคนแรก
มีช่วงเวลาพิเศษด้วยกัน บอกรักทุกวัน เราถ่ายรูปคู่กับเขาเยอะมาก แต่ไม่เคยได้ลงเฟสบุ๊คเพื่อบอกให้ใครรู้
หลายๆคนบอกเราว่า ถ้าความรู้สึกคนสองคนชัดเจน สถานะที่จะบอกคนอื่นไม่เห็นจะจำเป็นเลย
แค่มีความสุขก็มากพอแล้ว เรารักเขานะ รักมาก มากพอที่จะยอมทิ้งความตั้งใจและความฝันหลายๆอย่าง
ถ้าต้องห่างกับเขาเราก็ยอมไม่เลือก เรายอมเปลี่ยนตัวเองทุกอย่าง เป็นคนที่ใจเย็นขึ้น มองโลกบวก ดราม่าน้อยลง
และอะไรหลายๆอย่างที่เขาไม่โอเคกับความเป็นเรา เปลี่ยนจนลืมไปเลยว่าความเป็นเขาหลายๆอย่างที่เราไม่ชอบ
ทำไมเราถึงเลือกจะมองข้ามได้ สุดท้ายสิ่งที่เราได้เป็นรางวัลของความพยายามทั้งหมด
ก็คือการที่เขาเลือกปฏิเสธความรักเราเพื่อแสดงความรักกับคนอื่นหน้าเฟสในตอนที่เรากำลังเจ็บปวด
เราไม่อยากถามว่า ผญ.คนนั้นดีไปกว่าเราหรือรักเขามากกว่าเราไหม เปรียบเทียบไปก็ไม่ได้ดีขึ้นหรอก
สุดท้ายคนที่ไม่ใช่ก็คือแพ้อยู่ดี คนที่พยายามเข้าไปในชีวิตเขา กับคนที่เขาเปิดใจรับตั้งแต่ยังไม่เข้ามา
แค่คิดว่าต้องไปสู้ก็หมดแรงแล้ว ขอบคุณตัวเองที่เหนื่อยเป็น และไม่ไปฝืนเค้นหาคำตอบที่ดูก็ชัดเจนอยู่แล้ว
ที่ทุ่มเทมากจนตัวเองเหนื่อยแทบขาดใจกับคนที่เขาแค่มีเราไว้คุยเป็นเพื่อนระหว่างทางเดินไปหาคนที่ใช่
สุดท้ายทิ้งเรื่องราวสอนให้เราเข้าใจว่าอย่าพยายามยัดเยียดตัวเองเข้าไปในชีวิตใครอีก
ถ้าเขารักเราจริง แค่ความชัดเจนเขาให้เราได้อยู่แล้ว ตอนนี้ทำใจได้แล้วค่ะ ไม่มีประโยชน์ที่จะต้องเอาตัวเอง
ไปเสี่ยงกับความเสียใจ ขอเป็นกำลังใจให้กับคนที่อยู่ในสถานะแบบนี้ เลี่ยงได้เลี่ยงเถอะค่ะ ก่อนจะเจอตอนจบแบบเรา
ด้วยรักและเป็นห่วงทุกคน ขอบคุณทุกกำลังใจ