สวัสดีครับ วันนี้ผมมีเรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้นกับผมเมื่อวันเสาร์(4.3.2017)ที่ผ่านมาครับ
วันนั้นผมขับรถมอเตอร์ไซไปทำบุญตอนเช้ากับเพื่อนตกเย็นก็มานั่งดื่มเบียร์กันแล้วก็ไปเที่ยวผับต่อครับ พอผับปิดผมก็ไปนั่งกินก๋วยจั้บที่ตลาดสดศรีสะเกษครับกัน3คน คือออกตัวก่อนเลยครับคืนนั้นผมดื่มแต่ไม่ได้เยอะขนาดเมาไม่รู้เรื่องครับ กินเสร็จก็จะกลับไปนอนที่รร.ตรงวัดหลวงครับ
แต่จากที่ผมกินก๋วยจั้บเสร็จผมก็ไม่รู้ตัวเลยครับ ผมมารู้สึกตัวอีกที ตอนนั้นผมนั่งอยู่บนรถมอเตอไซส์แต่รถดับไปแล้ว ขยับไม่ได้ ผมก็ตั้งสติดีๆ ปรากฏว่าตอนนั้นรถกับตัวผมอยู่ในคลองเล็กๆข้างทางกว้างเมตรกว่าๆได้ ผมก็ตกใจมาก คือตรงนั้นมองไม่เห็นอะไรเลยครับ ไม่มีไฟข้างทาง ไม่มีไฟบ้านคน มองอะไรไม่เห็นเลยครับมืดไปหทด ผมคิดได้อันดับแรกโทรหาเพื่อนที่ไปด้วยกันให้มาหาผม ผมโทรไปหา3คน แต่ผมบอกไม่ได้ว่าอยู่ตรงไหน ผมเลยแชร์โลเคชั่นไปหาทั้ง3คนเพื่อให้เค้ามาช่วยผมครับ ตอนนั้นที่มาดูเวลาย้อนหลังประมาณตี3 ผมก็รอไปซักครึ่งชั่วโมงไม่มีใครมาผมก็โทรไปหาอีกเค้าออกมาตามโลเคชั่นแล้วมาถึงจุดแล้วแต่หาผมไม่เจอ ตอนนั้นผมกลัวมากครับ กลัวคน กลัวโจร ผมเลยรีบปิดเนตเปิดใหม่รีเฟรซจุดที่เราอยู่ใหม่ส่งไปอีกหลายครั้งมันก็ขึ้นจุดเดิม ระหว่างนั้นก็โทรติดต่อกับเพื่อนตลอดครับกลัวเพื่อนขะคิดว่าผมอำแล้วกลับกัน ผมพยายามเดินออกมาเพื่อนหาจุดสังเกตหรือหาบ้านคนก็ไม่มีแม้ไฟเลยครับ
ระหว่างนั้นผมก็ได้ยินเสียงรถตลอดแต่ไม่เห็นแม้ไฟรถผมคุยกับเพื่อนบอกให้มันลองบีบแตรดูว่าเสียงรถที่ผมได้ยินใช่รถมันไหม ในโทรศัพท์ได้ยินแต่หูผมไม่ได้ยิน
รุ่นพี่ผมอีกสองคนก็มาแต่หาไม่เจอเช่นกัน ตอนนั้นบอกตามตรงผมกลัวมาก กลัวถ้ามีโจรหรือคนไม่ดีมาทำอะไรผมจะมีคนหาผมเจอไหม(นาทีนั้นคิดแบบนี้จริงๆครับ)
แล้วอยู่ดีๆผมก็มองไปเห็นลุงคนนึงแก่แล้ว ผมมองหลายรอบเพราะมันมืดมาก ผมก็เดินไปใกล้ๆจนรู้แน่ว่าเป็นคนผมก็บอกลุงครับช่วยผมด้วยรถผมตกคลองข้างทาง แกก็ตอบมาลุงช่วยไม่ได้หรอก ตอนผมฟังทีแรกผมโกรธนะครับ แต่ไม่รู้จะทำไงเพื่อนผมโทรมาอีกทีพอดีผมเลยถามลุงๆช่วยบอกผมได้ไหมตอนนี้ผมอยู่ส่วนไหนเพราะเพื่อนผมมาช่วยหาผมไม่เจอครับ แกก็บอก ตรงนี้คือน้ำคำ แค่นี้
จังหวะนั้นผมมองไปเห็นไฟรถมอเตอร์ไซผมคิดว่าเป็นเพื่อนผมแน่ๆผมเลยรีบวิ่งไปเรียกแต่รถคันนั้นไม่จอดไม่ใช่เพื่อนผมด้วยเป็นผู้ชายสองคนขับผ่านผมไป ผมก็วิ่งตามตะโกนพี่ช่วยผมด้วยๆ เค้าก็ไม่จอด ไม่ถึงสองนาทีเค้าวนรถกลับมาพอจอดผมกลัวสุดขีดเลยครับคนซ้อนลงมาพร้อมไม้ เห็นจากไฟหน้ารถเค้านะครับ ตอนนั้นหน้าพ่อหน้าแม่ลอยมาเลยครับผมคิดว่าผมตายแน่ๆ
ผมยกมือไหว้เค้า เค้าถามมาทำอะไรตรงนี้ผมก็บอกผมไม่ทราบมาว่าได้ไงรู้ตัวอีกทีก็อยู่ในคลองข้างทางแล้วครับ พี่ช่วยผมด้วยครับ แล้วพี่สองคนก็ช่วยผมยกรถขึ้นมาแต่รถผมสตาร์ทติดแต่เข้าได้แค่เกียร์1 ผมบอกพี่ช่วยพาผมขับออกไปหาเพื่อนผมได้ไหมครับ แต่รถผมไม่มีไฟหน้าพี่รอผมด้วยนะครับ ใช่ครับรถผมไฟหน้าเพิ่งขาดมาสองวัน แต่ที่แปลกกว่านั้นคือตอนผมเดินออกมาครั้งแรกก็เดินไกลพอสมควร ไม่เห็นบ้านคนหรือไฟอะไรเลย แต่พอขับตามรถเค้าออกมาไม่ถึงกิโลเจอหมู่บ้านแล้ว แล้วเพื่อนผมก็โทรมาผมบอกได้ยินเสียงรถมันแล้วแล้วก็เจอกันครับผมโล่งใจมาก เจอเพื่อน เวลานั้นตี5 กว่าๆแล้วครับใกล้สว่างแล้วโชคดีที่เพื่อนผมไปตามน้องๆกู้ภัย(อันนี้ผมทราบหลังจากเจอกันแล้ว) มาช่วยหาเพราะทางมันเปลี่ยวมาก
เพื่อนผมเลยให้ผมซ้อนรถไปกับมันเเล้วให้น้องกู้ภัยถีบรถผมกลับไปว้ที่มูลนิธิก่อน
ระหว่างทางที่ผมซ้อนรถออกมาทางเส้นนี้ผมไม่เคยมาก่อนเลย ไม่ได้คิดจะมาด้วยครับ มันอยู่ห่างจากเมืองประมาณสิบกว่ากิโลเมตร
พอเข้ามาถึงเมืองเพื่อนผมพาผมไปไหว้พระไปไหว้วงเวียนแม่ศรี แล้วก็พาเข้าไปที่มูลนิธิครับ
มันบอกว่าตอนกินก๋วยจั้บเสร็จอยู่ดีๆผมก็ลุกออกไปขับรถออกไปเลยมันก็ยังคิดว่าผมรีบกลับไปนอน
แต่ผมก็ไม่รู้ตัวเลยครับ แต่มีสติครบทุกประการตั้งแต่ตอนรู้ตัวเลยครับ
แล้วผมก็กลับไปนอนบ้านเพื่อนตอนเกือบสว่าง
หลังจากตื่นมาผมก็เอารถไปซ่อมแฮนเบี้ยวกับโช๊คอัพหน้าแตก แต่ตัวผมไม่มีแผลหรือบาดเจ็บอะไรเลยครับ
แล้วผมก็ชวนเพื่อนกลับไปดูทางที่ผมไปเมื่อคืน คือมันมืดมากขนาดหัวค่ำยังไม่ค่อยมีรถโค้งหักศอกก็มี ไฟถนนหลายๆช่วงก็ไม่มี คือถ้าว่าผมเมาขนาดไม่มีสติผมไม่น่าจะขับไปได้ไกลขนาดเป็นสิบๆกิโลเมตรได้แถมไม่น่าจะพ้นโค้งอันตรายๆด้วยรถที่ไม่มีไฟหน้าได้อีกครับ
เกิดมาจนอายุ32ปี ผมก็ไม่เคยเจออะไรแบบนี้ ซึ่งถ้ามันไม่เกิดกับผมใครมาเล่าแบบนี้ผมคงคิดว่าไอ้นี่คงเมาจนหลอนแน่ๆครับ
แต่เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นคือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผมแล้วผมก็ยังหาคำตอบไม่ได้เหมือนกับครับ
ใครอยู่ศรีสะเกษก็คงจะนึกออกนะครับ
คิดว่าเรื่องนี้แปลกไหมครับ ณ ศรีสะเกษ
วันนั้นผมขับรถมอเตอร์ไซไปทำบุญตอนเช้ากับเพื่อนตกเย็นก็มานั่งดื่มเบียร์กันแล้วก็ไปเที่ยวผับต่อครับ พอผับปิดผมก็ไปนั่งกินก๋วยจั้บที่ตลาดสดศรีสะเกษครับกัน3คน คือออกตัวก่อนเลยครับคืนนั้นผมดื่มแต่ไม่ได้เยอะขนาดเมาไม่รู้เรื่องครับ กินเสร็จก็จะกลับไปนอนที่รร.ตรงวัดหลวงครับ
แต่จากที่ผมกินก๋วยจั้บเสร็จผมก็ไม่รู้ตัวเลยครับ ผมมารู้สึกตัวอีกที ตอนนั้นผมนั่งอยู่บนรถมอเตอไซส์แต่รถดับไปแล้ว ขยับไม่ได้ ผมก็ตั้งสติดีๆ ปรากฏว่าตอนนั้นรถกับตัวผมอยู่ในคลองเล็กๆข้างทางกว้างเมตรกว่าๆได้ ผมก็ตกใจมาก คือตรงนั้นมองไม่เห็นอะไรเลยครับ ไม่มีไฟข้างทาง ไม่มีไฟบ้านคน มองอะไรไม่เห็นเลยครับมืดไปหทด ผมคิดได้อันดับแรกโทรหาเพื่อนที่ไปด้วยกันให้มาหาผม ผมโทรไปหา3คน แต่ผมบอกไม่ได้ว่าอยู่ตรงไหน ผมเลยแชร์โลเคชั่นไปหาทั้ง3คนเพื่อให้เค้ามาช่วยผมครับ ตอนนั้นที่มาดูเวลาย้อนหลังประมาณตี3 ผมก็รอไปซักครึ่งชั่วโมงไม่มีใครมาผมก็โทรไปหาอีกเค้าออกมาตามโลเคชั่นแล้วมาถึงจุดแล้วแต่หาผมไม่เจอ ตอนนั้นผมกลัวมากครับ กลัวคน กลัวโจร ผมเลยรีบปิดเนตเปิดใหม่รีเฟรซจุดที่เราอยู่ใหม่ส่งไปอีกหลายครั้งมันก็ขึ้นจุดเดิม ระหว่างนั้นก็โทรติดต่อกับเพื่อนตลอดครับกลัวเพื่อนขะคิดว่าผมอำแล้วกลับกัน ผมพยายามเดินออกมาเพื่อนหาจุดสังเกตหรือหาบ้านคนก็ไม่มีแม้ไฟเลยครับ
ระหว่างนั้นผมก็ได้ยินเสียงรถตลอดแต่ไม่เห็นแม้ไฟรถผมคุยกับเพื่อนบอกให้มันลองบีบแตรดูว่าเสียงรถที่ผมได้ยินใช่รถมันไหม ในโทรศัพท์ได้ยินแต่หูผมไม่ได้ยิน
รุ่นพี่ผมอีกสองคนก็มาแต่หาไม่เจอเช่นกัน ตอนนั้นบอกตามตรงผมกลัวมาก กลัวถ้ามีโจรหรือคนไม่ดีมาทำอะไรผมจะมีคนหาผมเจอไหม(นาทีนั้นคิดแบบนี้จริงๆครับ)
แล้วอยู่ดีๆผมก็มองไปเห็นลุงคนนึงแก่แล้ว ผมมองหลายรอบเพราะมันมืดมาก ผมก็เดินไปใกล้ๆจนรู้แน่ว่าเป็นคนผมก็บอกลุงครับช่วยผมด้วยรถผมตกคลองข้างทาง แกก็ตอบมาลุงช่วยไม่ได้หรอก ตอนผมฟังทีแรกผมโกรธนะครับ แต่ไม่รู้จะทำไงเพื่อนผมโทรมาอีกทีพอดีผมเลยถามลุงๆช่วยบอกผมได้ไหมตอนนี้ผมอยู่ส่วนไหนเพราะเพื่อนผมมาช่วยหาผมไม่เจอครับ แกก็บอก ตรงนี้คือน้ำคำ แค่นี้
จังหวะนั้นผมมองไปเห็นไฟรถมอเตอร์ไซผมคิดว่าเป็นเพื่อนผมแน่ๆผมเลยรีบวิ่งไปเรียกแต่รถคันนั้นไม่จอดไม่ใช่เพื่อนผมด้วยเป็นผู้ชายสองคนขับผ่านผมไป ผมก็วิ่งตามตะโกนพี่ช่วยผมด้วยๆ เค้าก็ไม่จอด ไม่ถึงสองนาทีเค้าวนรถกลับมาพอจอดผมกลัวสุดขีดเลยครับคนซ้อนลงมาพร้อมไม้ เห็นจากไฟหน้ารถเค้านะครับ ตอนนั้นหน้าพ่อหน้าแม่ลอยมาเลยครับผมคิดว่าผมตายแน่ๆ
ผมยกมือไหว้เค้า เค้าถามมาทำอะไรตรงนี้ผมก็บอกผมไม่ทราบมาว่าได้ไงรู้ตัวอีกทีก็อยู่ในคลองข้างทางแล้วครับ พี่ช่วยผมด้วยครับ แล้วพี่สองคนก็ช่วยผมยกรถขึ้นมาแต่รถผมสตาร์ทติดแต่เข้าได้แค่เกียร์1 ผมบอกพี่ช่วยพาผมขับออกไปหาเพื่อนผมได้ไหมครับ แต่รถผมไม่มีไฟหน้าพี่รอผมด้วยนะครับ ใช่ครับรถผมไฟหน้าเพิ่งขาดมาสองวัน แต่ที่แปลกกว่านั้นคือตอนผมเดินออกมาครั้งแรกก็เดินไกลพอสมควร ไม่เห็นบ้านคนหรือไฟอะไรเลย แต่พอขับตามรถเค้าออกมาไม่ถึงกิโลเจอหมู่บ้านแล้ว แล้วเพื่อนผมก็โทรมาผมบอกได้ยินเสียงรถมันแล้วแล้วก็เจอกันครับผมโล่งใจมาก เจอเพื่อน เวลานั้นตี5 กว่าๆแล้วครับใกล้สว่างแล้วโชคดีที่เพื่อนผมไปตามน้องๆกู้ภัย(อันนี้ผมทราบหลังจากเจอกันแล้ว) มาช่วยหาเพราะทางมันเปลี่ยวมาก
เพื่อนผมเลยให้ผมซ้อนรถไปกับมันเเล้วให้น้องกู้ภัยถีบรถผมกลับไปว้ที่มูลนิธิก่อน
ระหว่างทางที่ผมซ้อนรถออกมาทางเส้นนี้ผมไม่เคยมาก่อนเลย ไม่ได้คิดจะมาด้วยครับ มันอยู่ห่างจากเมืองประมาณสิบกว่ากิโลเมตร
พอเข้ามาถึงเมืองเพื่อนผมพาผมไปไหว้พระไปไหว้วงเวียนแม่ศรี แล้วก็พาเข้าไปที่มูลนิธิครับ
มันบอกว่าตอนกินก๋วยจั้บเสร็จอยู่ดีๆผมก็ลุกออกไปขับรถออกไปเลยมันก็ยังคิดว่าผมรีบกลับไปนอน
แต่ผมก็ไม่รู้ตัวเลยครับ แต่มีสติครบทุกประการตั้งแต่ตอนรู้ตัวเลยครับ
แล้วผมก็กลับไปนอนบ้านเพื่อนตอนเกือบสว่าง
หลังจากตื่นมาผมก็เอารถไปซ่อมแฮนเบี้ยวกับโช๊คอัพหน้าแตก แต่ตัวผมไม่มีแผลหรือบาดเจ็บอะไรเลยครับ
แล้วผมก็ชวนเพื่อนกลับไปดูทางที่ผมไปเมื่อคืน คือมันมืดมากขนาดหัวค่ำยังไม่ค่อยมีรถโค้งหักศอกก็มี ไฟถนนหลายๆช่วงก็ไม่มี คือถ้าว่าผมเมาขนาดไม่มีสติผมไม่น่าจะขับไปได้ไกลขนาดเป็นสิบๆกิโลเมตรได้แถมไม่น่าจะพ้นโค้งอันตรายๆด้วยรถที่ไม่มีไฟหน้าได้อีกครับ
เกิดมาจนอายุ32ปี ผมก็ไม่เคยเจออะไรแบบนี้ ซึ่งถ้ามันไม่เกิดกับผมใครมาเล่าแบบนี้ผมคงคิดว่าไอ้นี่คงเมาจนหลอนแน่ๆครับ
แต่เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นคือเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับผมแล้วผมก็ยังหาคำตอบไม่ได้เหมือนกับครับ
ใครอยู่ศรีสะเกษก็คงจะนึกออกนะครับ