ช่วยให้คำปรึกษาผมหน่อยคับ ขอร้องละคับ

คือผมมีรูมเมทเป็ฯผู้ชายอยู่หนึ่งคนคับมันร็คับว่าผมเป็นเกย์เราอยู๋ด้วยกันมาได้ปีกว่าละคับทำอะไรก็ทำด้วยกันคับกินข้าวด้วยกันไปไหนไปด้วยกันจะไปไหนก็บอกคับเป็นแบบนี้มาเป็นเวลาปีกว่าคับ แต่พังหลังๆนี้ผมมีความรู้สึกว่ามันเปลี่ยนไปคับร็สึกเหมื่อนมันตีตัวออกห่างผมไม่ค่อยจะสนใจผมไปไหนก็เริ่มไม่บอกจากที่เคยบอก กินข้าวก็ไม่ชวนจากที่เคยกินด้วยกันมาตลอด ผมไม่รู้ว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ ส่วนตัวผมก็เริ่มจะงี่เง่าใส่มันมากไปหน่อยคับ เพราะมันไม่เหมื่อนเมื่อก่อนแล้วมันรู้สึกว่าเราไม่สำคัญอะคับ บางครั้งก็ทะเลาะกันบ่อยมากแทบทุกวันเลยคับ ผมจะงอลมันตลอดมันก็ไม่คิดจะง้อคับถ้ามันไม่ได้เป็นคนผิดแถมยังมีหน้ามาด่าผมว่าไร้สาระอีก คืดผมเริ่มไม่เข้าใจในตัวมันละคับว่าทำไมมันถึงเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้ทั้งที่เมื่อก่อนก็ไม่ได้เป็ฯแบบนี้ ส่วนตัวผมก็เริ่มร็สึกแปลกๆคับเริ่มไม่อยากให้มันพูดถึงผ็หญิงคนไหนเวลามันไปไหนก็อยากให้มันบอกคับอยากทานข้าวกับมันไปตลอดไม่ร็ว่าผมไปร็สึกกับมันแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ความร็สึกแบบนี้มันเรียกว่า"ความรัก" หรือว่า "ความเห็นแก่ตัว" กันแน่คับ คือผมเริ่มสับสนกับความรู้สึกของตัวเองแล้วคับ แล้วยิ่งตอนนี้พวกเราใกล้ถึงเวลาที่ต้องไปฝึกงานละคับมันกับผมก็ได้ไปฝึกงานกันคนละที่เลยใจนึกผมก็โคตรไม่อยากให้มันไปไหนเลยอยากอยู่ด้วยกันแบบนี้ อีกใจนึงผมก็คิดว่าถ้าได้แยกกันก็คงจะดีต่อความร็สึกของผมคับจะได้เว้นระยะห่างไว้สักหน่อย หนึ่งปีทีต้องฝึกงานนีผมไม่ร็ว่าผมจะอยู๋ได้มั้ยถ้าขาดมันแต่สำหรับมันคงอยู่ได้คับถ้าไม่มีผม แล้วผมควรทำยังไงดีคับที่จะกลับมามีความร็สึกกับมันเหมื่อนกับคนปกติทั่วไปไม่มากไปกว่าคนอื่นไม่ร็สึกพิเศษกับมันแค่คนเดียว ผมกลัวคับกลัวว่าถ้าวันนึกความร็สึกของผมมันจะมากไปกว่าคำว่าเพื่อนห้ามอะไรห้ามได้นะคับแต่ห้ามความร็สึกไม่ให้รักนี้ทำไมมันยากจังเลยคับผมอยากเป็ฯเพื่อนกับมันมากกว่าคับไม่อยากเป็ฯไปมากกว่านี้แล้วกลัวว่าถ้าวันหนึ่งต้องเสียมันไปแล้วผมจะอยู่ไม่ได้ แต่ผมก็ไม่อยากให้มันไปมีใครคับผมเห็นแก่ตัวเกินไปรึป่าวคับทุกคน ช่วยให้คำปรึกษาผมทีผมไม่ร็จะทำยังไงแล้วคับ