ท่านทั้งหลายอาจขำมุข "ถามจริงพวกแอร์เขาไม่ได้รับการเทรนมาเหรอ ทำไมถึงมาถามอยู่ได้ ว่า ชาไหมคะ กาแฟไหมคะ คือบั่บแค่นี้ไม่รู้จริงๆเหรอ ว่าที่ตัวเองถืออยู่ชาหรือกาแฟ"
เราอ่านเราก็ขำ แต่ขำแบบแห้งๆนะ
แต่ถ้าท่านอยากจะขำแบบเปียกๆ(เพราะน้ำตา) ท่านต้องอ่านนี่
"ชามั้ยครับ ชามั้ยครับ"
ผู้โดยสารยื่นแก้ววางบนถาด สจ๊วตถามอีกรอบ "รับเป็นชานะครับ" ผู้โดยสารพยักหน้า
สจ๊วตเทชาพรวด ยื่นให้พร้อมยิ้มหวาน
ผู้โดยสายรับแก้วมา มองและพูดว่า "อ้าว ผมจะเอากาแฟ"
สจ๊วต.......ปล่อยให้อีกาบินผ่าน กาๆๆๆๆๆ พร้อมบรรยากาศที่เงียบงัน
หรือ...
"กาแฟมั้ยครับ กาแฟมั้ยครับ รับกาแฟมั้ยครับ"
"ไม่เอาค่ะ" ผู้โดยสารส่ายหน้า
รอบแรกเสร็จไป
เดินกาแฟรอบสอง
"กาแฟมั้ยครับ กาแฟมั้ยครับ รับกาแฟมั้ยครับ" (พูดเหมือนเดิมเป็นระบบที่อัดเสียงมาจากบ้าน)
"ไม่เอาค่ะ" ผู้โดยสารคนเดิมส่ายหน้า
.
.
.
จบ service ชากาแฟ เคลียร์กาแฟ ชา ล้างหม้อ ล้างไห เก็บเข้าตู้ ออกรถเข็นเก็บขยะ
"ขออนุญาตเก็บขยะนะครับ ขอขยะนะครับ มีขยะมั้ยครับ" ยิ้มหวานให้ผู้โดยสารท่านเดิม
ผู้โดยสารหน้าแฉล้มยื่นแก้วกระดาษใส่มือ พร้อมกับพูดว่า "ขอกาแฟแก้วนึงค่ะ"
.
.
ขำมั้ยครับ........................ไม่เหรอ
งั้นลองไม้เด็ด
"Coffee? Coffee?"
"would you care for coffee mamm?"
"Later"
โอเค เลเต้อ แปลว่าทีหลัง ก็ทำนู่นทำนี่ไป จนจะแลนด์แล้ว ท่านยังไม่เรียกหากาแฟก็เออคงไม่เอาละล่ะ
เครื่องแตะพื้น ผู้โดยสารทะยอยออกจากเครื่อง
" Thank you see you"
"Thank you bye have a good day"
"Bye take care"
ผู้โดยสารเลเต้อ เดินมา
"Good bye mamm"
"I need my coffee>I need my coffee>I need my coffee>I need my coffee" เสียงเอคโค่ดังขึ้น
เหมือนฝันไป มันไม่จริงใช่มั้ย มันไม่จริงใช่มั้ยโรเจอร์
ฉันร้องเพลงลั่นในใจ "อยากให้เธอได้ยินเสียงในหัวใจ ว่ามัน.......แค่ไหน แต่ก็ไม่รู้ต้องทำยังไง......"
เรื่องพวกนี้สิขำกว่าเป็นไหน แต่ก็เอาเหอะครับ วันนี้ไม่ได้จะมาแซวผู้โดยสารที่น่ารัก แต่ภารกิจหลักคือ
ภารกิจ "ปลูกป่าในไร่"
หากใครเคยตามกระทู้เก่าๆของพวกเรา ที่ว่า เราเป็นสจ๊วต แต่ใจมันรักความลำบากอยากมาทำเกษตรก็คงจำกันได้
หายไปนาน จนหลายคนคงคิดว่าอาจถอดใจ แต่เปล่าครับ
ยังทำอยู่ ยังสนุกกับการไปเจอเกษตรกรคนนู้นคนนี้ เจอคนเก่งๆ พูดคุย ขโมยวิชา และทดลองทำกันเอง
ถามว่าเรารักงานบนเครื่องมั้ย รักมั้ยใช่มั้ยครับ
ตอบพร้อมกันว่า "ก็รกนะครับ"
แต่เรารักแบบเคารพและให้เกียรติงานที่ทำให้เรามีวันนี้มากกว่า
ก็ถ้าพูดง่ายๆคือ เหมือนเราเป็นผู้ชายจนๆ(เพื่อนมีตังส์แต่ทำตัวจน ส่วนผู้เขียนนี่จนของจริงไม่ได้พยายาม) คนนึง แล้วมีเศรษฐีนีคนนึงมาชุบเลี้ยง
ให้เงินให้บ้าน ปลดหนี้ให้ ให้ความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น เราก็รักป้าเคารพป้า และดูแลให้เกียรตินาง แต่ถ้าจะให้เอานางเป็นเมียมั้ย
"ไม่เอา"
เพราะอะไร เพราะเราไม่ได้รักแบบนั้น (เอ๊ะ ทำไมอธิบายไปอธิบายมาเหมือนตัวเองเป็นแมลงผีเสื้อราตรีซะงั้น)
เรารักผู้หญิงคนอื่นไปแล้ว เรารักสาวบ้านไร่ที่อยู่ใกล้แล้วสนุกตื่นเต้น ให้เราทดลองเล่นกับเธอได้หลายท่วงท่า ใจดี อ่อนโยน
ผิดกับคุณป้าที่ชุบเลี้ยงเรา ที่ชอบปลุกเราตอนหัวรุ่งให้ไปทำงาน กว่าจะให้เรากลับบ้านก็ตีสองตีสาม ขี้บ่น จุกจิกอะไรแปลกๆ หงุดหงิดใส่บ้างเวลาไม่ได้อย่างใจ และเวลาเราอยู่กับป้าเราต้องทำตามที่ป้าสั่งทุกอย่าง ไม่สามารถคิดหรือทำอะไรเองตามอำเภอใจได้ อุย พอๆ ฮ่าๆๆๆ
แต่สุดท้ายเราก็ต้องทนอยู่กับป้าไปก่อนเพราะเราอยากได้เงินป้า ฮ่าๆๆๆ อ้อ แต่ไม่ต้องกลัวว่าเรามาทำงานเพื่อเงินอย่างเดียวนะครับ เรายังมั่นใจว่าถึงเราจะไม่ได้รักป้า แต่เรายังคงดูแลป้าอย่างดี ใส่ใจป้า และก็ทำมันอย่างเต็มที่เสมอ......จนถึงวันที่เราบ๊าบบายป้า เราสัญญา...
ท่านผู้โดยสารครับวันนี้งดเสริฟชา-กาแฟ เพราะเราจะพาท่านไปหาหัวใจแห่งขุนเขากัน
เราอ่านเราก็ขำ แต่ขำแบบแห้งๆนะ
แต่ถ้าท่านอยากจะขำแบบเปียกๆ(เพราะน้ำตา) ท่านต้องอ่านนี่
"ชามั้ยครับ ชามั้ยครับ"
ผู้โดยสารยื่นแก้ววางบนถาด สจ๊วตถามอีกรอบ "รับเป็นชานะครับ" ผู้โดยสารพยักหน้า
สจ๊วตเทชาพรวด ยื่นให้พร้อมยิ้มหวาน
ผู้โดยสายรับแก้วมา มองและพูดว่า "อ้าว ผมจะเอากาแฟ"
สจ๊วต.......ปล่อยให้อีกาบินผ่าน กาๆๆๆๆๆ พร้อมบรรยากาศที่เงียบงัน
หรือ...
"กาแฟมั้ยครับ กาแฟมั้ยครับ รับกาแฟมั้ยครับ"
"ไม่เอาค่ะ" ผู้โดยสารส่ายหน้า
รอบแรกเสร็จไป
เดินกาแฟรอบสอง
"กาแฟมั้ยครับ กาแฟมั้ยครับ รับกาแฟมั้ยครับ" (พูดเหมือนเดิมเป็นระบบที่อัดเสียงมาจากบ้าน)
"ไม่เอาค่ะ" ผู้โดยสารคนเดิมส่ายหน้า
.
.
.
จบ service ชากาแฟ เคลียร์กาแฟ ชา ล้างหม้อ ล้างไห เก็บเข้าตู้ ออกรถเข็นเก็บขยะ
"ขออนุญาตเก็บขยะนะครับ ขอขยะนะครับ มีขยะมั้ยครับ" ยิ้มหวานให้ผู้โดยสารท่านเดิม
ผู้โดยสารหน้าแฉล้มยื่นแก้วกระดาษใส่มือ พร้อมกับพูดว่า "ขอกาแฟแก้วนึงค่ะ"
.
.
ขำมั้ยครับ........................ไม่เหรอ
งั้นลองไม้เด็ด
"Coffee? Coffee?"
"would you care for coffee mamm?"
"Later"
โอเค เลเต้อ แปลว่าทีหลัง ก็ทำนู่นทำนี่ไป จนจะแลนด์แล้ว ท่านยังไม่เรียกหากาแฟก็เออคงไม่เอาละล่ะ
เครื่องแตะพื้น ผู้โดยสารทะยอยออกจากเครื่อง
" Thank you see you"
"Thank you bye have a good day"
"Bye take care"
ผู้โดยสารเลเต้อ เดินมา
"Good bye mamm"
"I need my coffee>I need my coffee>I need my coffee>I need my coffee" เสียงเอคโค่ดังขึ้น
เหมือนฝันไป มันไม่จริงใช่มั้ย มันไม่จริงใช่มั้ยโรเจอร์
ฉันร้องเพลงลั่นในใจ "อยากให้เธอได้ยินเสียงในหัวใจ ว่ามัน.......แค่ไหน แต่ก็ไม่รู้ต้องทำยังไง......"
เรื่องพวกนี้สิขำกว่าเป็นไหน แต่ก็เอาเหอะครับ วันนี้ไม่ได้จะมาแซวผู้โดยสารที่น่ารัก แต่ภารกิจหลักคือ
ภารกิจ "ปลูกป่าในไร่"
หากใครเคยตามกระทู้เก่าๆของพวกเรา ที่ว่า เราเป็นสจ๊วต แต่ใจมันรักความลำบากอยากมาทำเกษตรก็คงจำกันได้
หายไปนาน จนหลายคนคงคิดว่าอาจถอดใจ แต่เปล่าครับ
ยังทำอยู่ ยังสนุกกับการไปเจอเกษตรกรคนนู้นคนนี้ เจอคนเก่งๆ พูดคุย ขโมยวิชา และทดลองทำกันเอง
ถามว่าเรารักงานบนเครื่องมั้ย รักมั้ยใช่มั้ยครับ
ตอบพร้อมกันว่า "ก็รกนะครับ"
แต่เรารักแบบเคารพและให้เกียรติงานที่ทำให้เรามีวันนี้มากกว่า
ก็ถ้าพูดง่ายๆคือ เหมือนเราเป็นผู้ชายจนๆ(เพื่อนมีตังส์แต่ทำตัวจน ส่วนผู้เขียนนี่จนของจริงไม่ได้พยายาม) คนนึง แล้วมีเศรษฐีนีคนนึงมาชุบเลี้ยง
ให้เงินให้บ้าน ปลดหนี้ให้ ให้ความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น เราก็รักป้าเคารพป้า และดูแลให้เกียรตินาง แต่ถ้าจะให้เอานางเป็นเมียมั้ย
"ไม่เอา"
เพราะอะไร เพราะเราไม่ได้รักแบบนั้น (เอ๊ะ ทำไมอธิบายไปอธิบายมาเหมือนตัวเองเป็นแมลงผีเสื้อราตรีซะงั้น)
เรารักผู้หญิงคนอื่นไปแล้ว เรารักสาวบ้านไร่ที่อยู่ใกล้แล้วสนุกตื่นเต้น ให้เราทดลองเล่นกับเธอได้หลายท่วงท่า ใจดี อ่อนโยน
ผิดกับคุณป้าที่ชุบเลี้ยงเรา ที่ชอบปลุกเราตอนหัวรุ่งให้ไปทำงาน กว่าจะให้เรากลับบ้านก็ตีสองตีสาม ขี้บ่น จุกจิกอะไรแปลกๆ หงุดหงิดใส่บ้างเวลาไม่ได้อย่างใจ และเวลาเราอยู่กับป้าเราต้องทำตามที่ป้าสั่งทุกอย่าง ไม่สามารถคิดหรือทำอะไรเองตามอำเภอใจได้ อุย พอๆ ฮ่าๆๆๆ
แต่สุดท้ายเราก็ต้องทนอยู่กับป้าไปก่อนเพราะเราอยากได้เงินป้า ฮ่าๆๆๆ อ้อ แต่ไม่ต้องกลัวว่าเรามาทำงานเพื่อเงินอย่างเดียวนะครับ เรายังมั่นใจว่าถึงเราจะไม่ได้รักป้า แต่เรายังคงดูแลป้าอย่างดี ใส่ใจป้า และก็ทำมันอย่างเต็มที่เสมอ......จนถึงวันที่เราบ๊าบบายป้า เราสัญญา...