คุณใช้เวลาตัดใจนานแค่ไหนที่จะออกจากชีวิตคนที่ไม่เคยมีคุณอยู่ในอนาคตของเขาเลย!!

อย่างที่เคยมีคนพูดไว้ว่า..คบกันนานก็ใช่ว่าจะรักกันดี เรากับแฟนคบกันมา5-6ปีแล้ว มีแพลนแต่งงานกลางปีนี้ แต่จนป่านนี้เขาก็ยังไม่เคยพูดถึงงานแต่งมีแค่เราที่คอยถามตลอด แรกๆที่คบกันก็ดูแลเอาใจใส่เราดี แต่พอย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน ความเห็นแต่ตัวก็เพิ่มมากขึ้น คำสอนของผู้ใหญ่ที่บอกว่าอย่าอยู่ก่อนแต่งมันก็เริ่มเป็นผล เริ่มเข้าใจอย่างถ่องแท้(น้องๆที่อ่านอยู่ดูไว้เป็นตัวอย่างนะคะ) เขาไม่ถึงกับเลว(หรือเราจับไม่ได้ก็ไม่รู้) อยู่ด้วยกันใช้ชีวิตฉันท์สามีภรรยามาล่วงเข้าปีที่3 ปีสองปีแรกเขาพล่ามตลอดว่าที่ทำงานหนักก็เพราะเรา แต่จนป่านนี้ก็ยังไม่เห็นเป็นรุปธรรมว่าที่เขาพล่ามมันเพื่อเรายังไง เป้าหมายชีวิตที่เคยมีก็หายไปกับกาลเวลา ทุกวันนี้ต่างคนต่างทำงานต่างหาเงินเก็บเป็นของตัวเองโดยไม่สนว่าถ้าพลาดมีลูกขึ้นมาจะเลี้ยงยังไง งานแต่งถูกเลื่อนมา1ครั้งแล้ว แล้วถ้าครั้งนี้ต้องเลื่อนอีก แม่คงไม่ยอม และเราคงไม่ทน..อีกสองเดือนที่ต้องอดทนไหนๆก็ทนมาเกือบปีแล้ว ทนเพื่อแม่อีกสักตั้ง ถ้ามีคนไม่รักษาคำพุด..ก็คงต้องตัดสินใจอย่างเด็ดขาด ไม่ต้องพูดถึงพรีเวดดิ้งไม่ต้องพุดถึงแหวนแต่งงาน เพราะมันคงไม่มี เหมือนเราแต่งแค่เพราะบทบาทแต่เราไม่ได้รักกัน..ระบายกับใครได้บ้าง ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้ แชร์กันค่ะ ทั้งคุณผุ้ชายและคุนผุ้หญิงค่ะ