หลังจากที่เพื่อนซึ่งเป็นแชมป์มวยไทยภาคเหนือ เป็นครูมวยคอยสอนคอยเทรนให้นานหลายเดือน (แลกกับเราต้องคอยเสิร์ฟน้ำ นวดตัวและเป็นคู่ปล้ำให้เขา)  ผมมีโอกาสชกมวยไทยครั้งแรกตอนอายุ 18 ปี ที่ เวทีมวยชั่วคราวงานฤดูหนาว อ.สันกำแพง จว.เชียงใหม่ครับ  หัวใจและร่างกายมันพร้อม มันต้องการต่อสู้ในเชิงมวยไทยกีฬาของลูกผู้ชาย  คู่ชกอายุ 20 กว่า ตัวเล็ก แต่เคยชกมวยมาแล้ว 10 กว่าครั้ง

ตอนอยู่ด้านล่างครูเขาสอนอะไรก็จำได้ แต่พอขึ้นไปเหยียบพื้นเวที  มันทำไมยวบๆ หยุ่นๆ  หัวใจเต้นตึ๋กๆๆ  ยกแรกครูบอกให้ใจเย็นๆ ดูเชิงไปก่อน ไม่สนใจไม่ฟังอะไรทั้งนั้นละ หูมันอื้อไปหมดเดินลุยอย่างเดียว  คือเดินเข้าไปรับทั้งตรีนทั้งหมัดจากฝ่ายตรงข้าม เตะต่อยเขามันดูเก้งก้างเกะกะไม่ค่อยโดนแต่พอเขาสวนมานี่เจ็บบรรลัย อาศัยซ้อมมาดีและตัวใหญ่กว่าเขาเลยอยู่ได้  ปลายยก 2 เข้าปล้ำตีเข่าทำเขาล้มไป 2-3 ทีแค่นั้น หมดยก  ยก 3 เจ้าคู่ชกบอกหมดแรงไม่ออกจากมุม ยอมแพ้หน้าตาเฉย  บ้าชิบโป๋ง นอกจากกอดรัดเหวี่ยงล้มได้วยกัน ผมยังไม่ได้ทำอะไรโดนตัวเขาเลย   ชกเสร็จไปดูรำวง เจ็บขาจนขึ้นไปเต้นไม่ไหว แต่คู่ชกพลิ้วอยู่บนเวที สงสัยมันรีบมาเต้นรำวง   พอตอนเช้านี่ โอ้โฮ..เจ็บไปหมดทั้งตัว หลังเท้าและขาบวมอูดต้องพันด้วยผ้าก๊อซ เข้าส้วมนั่งยองๆ ไม่ได้ไปหลายวัน  เป็นรสชาติของชีวิตหนุ่มน้อยวัยฉกรรจ์สมัยเมื่อ 20 กว่าปี ที่แล้วครับ