ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด ตอนนี้เรียนรามปี 1 เรียนไปทำงานไป พ่อเเม่ผมเสียตั่งเเต่เด็กๆเเล้ว เหลือเเค่ยาย ยายผมเเก่มากเเล้ว ผมเลยตัดสินใจมาเรียนรามเเละทำงานไปด้วย..
ตั่งเเต่มาอยู่ที่นี้ความรู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว คนที่เรียนด้วย ทำงานด้วยกัน ก็เหมือนเเค่คนรู้จักกันเเค่คนนึง โทรหายายทุกวัน พูดคุยกันตลอด เเต่ก็อดคิดไม่ได้เหมือนว่าตัวเองอยู่ตัวคนเดียว ญาติพี่น้อยคนอื่นๆ ก็คอยเเต่จะดูถูกเวลาล้มลง เหนื่อยนะครับ ลำบากใจ ท้อ เเต่มองกลับไปหายายก็คิดถึง เป็นห่วง หักค่าไปเรียน ค่ากินเเล้ว ส่งให้ยายได้เดือนละ 1000 บ้าง 1500 บ้าง
บางทีก็น้อยใจตัวเองนะที่ไม่ได้มีเหมือนคนอื่น ไม่มีคนคอยช่วย เเต่ทำไงได้ยังไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป พูดมาเยอะละ ผมอยากรู้เวลารู้สึกเหนื่อยๆ เบื่อๆ ทำไงกันหรอครับ ?
#ขอบคุณคนที่เข้ามาเเชร์นะครับ
เวลาเหลือตัวคนเดียวทำยังไงกันหรอครับ ?
ตั่งเเต่มาอยู่ที่นี้ความรู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว คนที่เรียนด้วย ทำงานด้วยกัน ก็เหมือนเเค่คนรู้จักกันเเค่คนนึง โทรหายายทุกวัน พูดคุยกันตลอด เเต่ก็อดคิดไม่ได้เหมือนว่าตัวเองอยู่ตัวคนเดียว ญาติพี่น้อยคนอื่นๆ ก็คอยเเต่จะดูถูกเวลาล้มลง เหนื่อยนะครับ ลำบากใจ ท้อ เเต่มองกลับไปหายายก็คิดถึง เป็นห่วง หักค่าไปเรียน ค่ากินเเล้ว ส่งให้ยายได้เดือนละ 1000 บ้าง 1500 บ้าง
บางทีก็น้อยใจตัวเองนะที่ไม่ได้มีเหมือนคนอื่น ไม่มีคนคอยช่วย เเต่ทำไงได้ยังไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันไป พูดมาเยอะละ ผมอยากรู้เวลารู้สึกเหนื่อยๆ เบื่อๆ ทำไงกันหรอครับ ?
#ขอบคุณคนที่เข้ามาเเชร์นะครับ