สวัสดีค่ะ
เรื่องมีตอนเริ่มเข้ามหาลัย
ช่วงแรกเราก็พยายามปรับตัวเข้าหาเพื่อน จนได้เพื่อนกลุ่มหนึ่ง
แต่สักพักก็เกิดเรื่อง เพราะเค้าคิดว่าเราไปลอกเลียนแบบงานเค้า (ซึ่งเราไม่ได้ทำ)
ไม่มีใครฟัง หรือเข้าข้างเราเลย เราจึงโดยเท
จริงๆกับกลุ่มนี้เราก็โดนผลักออกจากลุ่มสักพักแล้ว
ในลักษณะที่ เค้าไม่ได้ยอมรับว่าเราเป็นเพื่อนเค้าจริงๆตั้งแต่แรก
คงแค่คบๆไปแค่นั้น
--
จากตรงนี้มันทำให้เราเปลี่ยนไปเหมือนกัน
จากคนร่าเริง มีโลกที่สดใส ก็กลายเป็นคนเริ่มเงียบ และเครียดมากขึ้น
ซึ่งเพื่อนสมัยมัธยมก็บอกว่าเราพูดน้อยลงมาก
--
ต่อมาก็มาพบเพื่อนคนหนึ่ง เค้าเป็นเพื่อนที่ดีนะค่ะ
แต่พบคบไปสักพักก็เกิดปัญหาอีก
ซึ่งตรงนี้เรายอมรับว่าเราผิด เราจึงกล้าที่จะขอโทษเค้า
และพยายามปรับตัวให้ดีขึ้น
แต่ดันมารู้ภายหลังว่า เค้าเอาเรื่องส่วนตัวเราไปเล่าให้คนอื่นฟัง
ซึ่งมันทำให้เราเสียหาย ขณะที่เราไม่เคยเล่าเรื่องส่วนตัวเค้าให้ใครฟังเลย
พอเราต้องการความช่วยเหลือจากเค้า เค้าจะบอกประมาณว่า
"ก็ไปหาคนอื่นสิ คนอื่นมีเยอะแยะ"
ยอมรับ เสียความรู้สึกมาก
ทั้งๆที่เค้าก็รู้ว่าเรามีเค้าเป็นเพื่อนแค่คนเดียว
--
เพื่อนหลายๆคนที่เทเรามาก่อนหน้า ก็พยายามยุยงให้คนอื่นเกลียดเรา
ซึ่งเราได้ยินจากปากเพื่อนอีกคนตอนหลังว่าเค้าทำอย่างนั้นจริงๆ
--
บางกลุ่ม ก็หาว่าเราแปลก ไม่ปกติ
--
ซึ่งตอนนี้เรียกได้ว่าเราแทบจะไม่มีเพื่อนเลย
เราเป็นคนที่คบเพื่อนก็มักจะเต็มที่กับเค้า
แต่บางครั้งก็รู้ว่าเค้าไม่ได้เต็มที่กับเราเลย
หลายๆครั้งเราก็ยอมเค้าไป
แต่ก็ยังโดนเทอีก
ตอนนี้หลายๆคนก็มองว่าเราเป็นคนที่แย่
เห็นแก่ตัว เพราะคำบอกเล่าของคนที่เราเคยเรียกว่าเพื่อน
คนที่เรากล้าที่จะเปิดอกคุยกันได้อย่างเต็มที่
และหลายๆครั้งเวลาที่เกิดปัญหา
เราก็จะกลายเป็นคนที่ถูกทำให้ผิดตลอด
--
ครั้งแรกก็ไม่คิดหรอกค่ะ
ว่าสังคมมหาลัยสำหรับเรามันจะแย่ขนาดนี้
แทบจะเชื่อใจใครไม่ได้เลย
เราก็มักเตือนตัวเองบ่อยๆว่าให้เข้มแข็ง
แต่จบตรงร้องไห้เจ็บใจทุกที
และถามตัวเองซ้ำๆว่าทำไม ทำไม
เรามันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่น่าคบขนาดนั้นเลยเหรอ
เคยถาม เพื่อนเกี่ยวกับเรื่องนี้ตรงๆเหมือนกัน
คำตอบจะได้มาว่า ไม่ได้เป็นคนที่แย่นะ
ค่ะ แต่ก็ยังโดนเทอยู่ดี
--
เราจึงอยากได้คำแนะนำว่า เราควรทำไงดีคะ
ซึ่งเครียดมาก..ไม่มีสติทำงานหรืออะไรเลย
ได้แต่คิดวนซ้ำๆ เรื่อยๆ
โดนเพื่อนเท เครียดมาก อยากจะขอคำแนะนำค่ะ
เรื่องมีตอนเริ่มเข้ามหาลัย
ช่วงแรกเราก็พยายามปรับตัวเข้าหาเพื่อน จนได้เพื่อนกลุ่มหนึ่ง
แต่สักพักก็เกิดเรื่อง เพราะเค้าคิดว่าเราไปลอกเลียนแบบงานเค้า (ซึ่งเราไม่ได้ทำ)
ไม่มีใครฟัง หรือเข้าข้างเราเลย เราจึงโดยเท
จริงๆกับกลุ่มนี้เราก็โดนผลักออกจากลุ่มสักพักแล้ว
ในลักษณะที่ เค้าไม่ได้ยอมรับว่าเราเป็นเพื่อนเค้าจริงๆตั้งแต่แรก
คงแค่คบๆไปแค่นั้น
--
จากตรงนี้มันทำให้เราเปลี่ยนไปเหมือนกัน
จากคนร่าเริง มีโลกที่สดใส ก็กลายเป็นคนเริ่มเงียบ และเครียดมากขึ้น
ซึ่งเพื่อนสมัยมัธยมก็บอกว่าเราพูดน้อยลงมาก
--
ต่อมาก็มาพบเพื่อนคนหนึ่ง เค้าเป็นเพื่อนที่ดีนะค่ะ
แต่พบคบไปสักพักก็เกิดปัญหาอีก
ซึ่งตรงนี้เรายอมรับว่าเราผิด เราจึงกล้าที่จะขอโทษเค้า
และพยายามปรับตัวให้ดีขึ้น
แต่ดันมารู้ภายหลังว่า เค้าเอาเรื่องส่วนตัวเราไปเล่าให้คนอื่นฟัง
ซึ่งมันทำให้เราเสียหาย ขณะที่เราไม่เคยเล่าเรื่องส่วนตัวเค้าให้ใครฟังเลย
พอเราต้องการความช่วยเหลือจากเค้า เค้าจะบอกประมาณว่า
"ก็ไปหาคนอื่นสิ คนอื่นมีเยอะแยะ"
ยอมรับ เสียความรู้สึกมาก
ทั้งๆที่เค้าก็รู้ว่าเรามีเค้าเป็นเพื่อนแค่คนเดียว
--
เพื่อนหลายๆคนที่เทเรามาก่อนหน้า ก็พยายามยุยงให้คนอื่นเกลียดเรา
ซึ่งเราได้ยินจากปากเพื่อนอีกคนตอนหลังว่าเค้าทำอย่างนั้นจริงๆ
--
บางกลุ่ม ก็หาว่าเราแปลก ไม่ปกติ
--
ซึ่งตอนนี้เรียกได้ว่าเราแทบจะไม่มีเพื่อนเลย
เราเป็นคนที่คบเพื่อนก็มักจะเต็มที่กับเค้า
แต่บางครั้งก็รู้ว่าเค้าไม่ได้เต็มที่กับเราเลย
หลายๆครั้งเราก็ยอมเค้าไป
แต่ก็ยังโดนเทอีก
ตอนนี้หลายๆคนก็มองว่าเราเป็นคนที่แย่
เห็นแก่ตัว เพราะคำบอกเล่าของคนที่เราเคยเรียกว่าเพื่อน
คนที่เรากล้าที่จะเปิดอกคุยกันได้อย่างเต็มที่
และหลายๆครั้งเวลาที่เกิดปัญหา
เราก็จะกลายเป็นคนที่ถูกทำให้ผิดตลอด
--
ครั้งแรกก็ไม่คิดหรอกค่ะ
ว่าสังคมมหาลัยสำหรับเรามันจะแย่ขนาดนี้
แทบจะเชื่อใจใครไม่ได้เลย
เราก็มักเตือนตัวเองบ่อยๆว่าให้เข้มแข็ง
แต่จบตรงร้องไห้เจ็บใจทุกที
และถามตัวเองซ้ำๆว่าทำไม ทำไม
เรามันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่น่าคบขนาดนั้นเลยเหรอ
เคยถาม เพื่อนเกี่ยวกับเรื่องนี้ตรงๆเหมือนกัน
คำตอบจะได้มาว่า ไม่ได้เป็นคนที่แย่นะ
ค่ะ แต่ก็ยังโดนเทอยู่ดี
--
เราจึงอยากได้คำแนะนำว่า เราควรทำไงดีคะ
ซึ่งเครียดมาก..ไม่มีสติทำงานหรืออะไรเลย
ได้แต่คิดวนซ้ำๆ เรื่อยๆ