เหมือนตัวเองเป็นอากาศ

บอกก่อนนะว่าตอนนี้เราเป็นคนที่สามารถไปไหนมาไหนคนเดียวได้ แต่พอมาถึงจุดๆหนึ่งที่ถามตัวเองว่าเรายังมีตัวตนอยู่ไหม หรือเราเป็นแค่อากาศ เพราะเวลาไปกินข้าวกับเพื่อนไปเที่ยว  ไปกันสามคนหรือหลายๆคนเพื่อนก็จะคุยอยู่แค่นั้น เล่าเรื่องโน้นเรื่องนี้สนุกสนานเฮ เราก็นั่งฟังแบบเงียบๆไม่มีใครถามหรือคุยกับเราสักคนแต่มันไม่ได้มีแค่ครั้งเดียว เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้ง จนเรามองว่าเราเหมาะที่จะไปไหนคนเดียวมากกว่า  
จนถึงตอนนี้เหมือนตัวเองเป็นคนไม่เพื่อน ไม่มีใครคบสะอย่างงั้น ไปไหนก็ไม่ค่อยจะชวนเรา รมอยู่ครั้งหนึ่งเราไปเดินตลาดไปคนเดียว ไปเจอเพื่อนแต่พวกนั้นไม่เห็นเรา เราได้แต่คิดว่าโอเคไม่เป็นไรเดินคนเดียวก็สนุกดี
อาจจะดราม่านิดหน่อยแต่ถ้าใครได้เจอกับตัวคงจะเข้าใจ