แฟนเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม เราสับสน

เริ่มเลยนะค่ะ .. เราไม่รู้ว่าเราจะทำยังไงดี เรากับแฟนเรียนคนละที่ค้ะ ค่อนข้างไกลกันแต่ แฟนเราจะนั่งรถมาหาแทบทุกอาทิตย์ นั่งรถนานประมาณ 5-6 ชั่วโมงได้  ไม่เคยปริปากบ่นสักคำว่าลำบาก เขาบอกคิดถึงเรา อยากอยู่กับเรา  ทุกๆครั้งที่เราไกลกันแฟนเราจะไลนทมาบอกว่า คิดถึงนะ  หายไปไหน ทำไรอยู่ แล้วก่ส่งสติ้กเก่อรัวๆอยู่แบบนั้นเปิดมาอ่านก่รู้สึกดีนะ เหมือนเราสำคัญ เราบอกอะไรเขาทำตามคำพูดแทบทุกอย่าง ไม่ให้ไปกินเหล้ากัยเพื่อนถ้าที่ตรงนั้นไม่มีเรา  เขาก่ไม่ไปนะ เลิกเรียนกลับบ้านตรงเวลาไมาเถลไถล วิดีโอคอลหาบ้าง โทรหาบ้างเวลาที่เราหายไป แฟนเราอยู่มัธยมกำลังขึ้นมหาลัย ส่วนเราอยุ่มหาลัยกำลังขึ้นปีสามแล้ว เวลาเรากับแฟนก่ไม่ค่อยตรงกัน เราเรียน เขาเลิกเรียน อะไรหลายๆอย่างเช้นเวลาจะไม่ค่อยตรงกันเลย แต่ก่ไม่เคยรู้สึกว่าขาดหายความรุ่สึกดีๆกับเขา จนกระทั่งมีครั้งนึง เราจับได้ว่าเขานัด ผญ ไปเที่ยวผับ ถ้าเราจับไมาได้เขาก่จะไป แต่พอเราจับได้เขากาเลิกติดต่อกับ ผญ คนนั้น แล้วแฟนเราก่จะมีเรื่อง "เพื่อนผู้หญิง"ของเขามาทำให้เราหึงหวงเลยมะเลาะกัน เช่น ไปกินข้าว กลับบ้าน มารับไป รร ไปกินเหล้า ช่วยทำงานค้าง ทำการบ้าน คุยแชท คอมเม้นโพส (ไม่แฟนเราทำก่ เพื่อน ผญ.ทำ) เราเข้านะว่าเพื่อนกันแต่เราหึงเราหวงอ่ะ เราบอกให้เขาเบาๆลงบ้าง อ่ะ เขาก่เบา ก่มีทะเลาะกันบ่อย เราร้องไห้บ่อยแต่เขาไม่เคยทิ้งเราเลยนะ เขาก่จะขอโอกาสขอเริ่มใหม่อยุ่บ่อยครั้ง เราก่เชื่อใจ เพราะเรารัก เราก่ให้โอกาสมาตลอด จนไม่รุ้ว่า... เขาเริ่มเปลี่ยนไปตอนไหน ทุกวันนี้ ไม่สนใจ เปลี้ยนรหัสเฟสหนีบ่อยมาก ทะเบาะกันเขาปล่อยให้เรานอนร้องไห้คนเดียวเขาไม่โทร ไม่สนวจอะไรเลย ผิดสัญญาเราบ่อยมากๆ เราเคยรอ้ป้นวันๆ สองสามวันก่รอมาแบ้วบางครั้งไม่ทะเลาะกันก่ไม่โทร ไม่ไลน์หา ไม่สนใจ ละเลย เหมือนคนไม่ได้รัก เป้นอบบนี้มาจะ5เดือนแล้ว เราร้องไห้แทบทุกวัน เราขอ เราตกลง เราเปิดใจคุยกันมาตลอด เขาขอโอกาสอีกครั้ง เขาบอกว่าถ้าไม่เีขึ้นเขาจะเป็นคนไปเอง (เหมือนความรุ้สึกเรามันบอกว่าเขามีคนอื่น เราเลยบอกส่า ตอนนี้ยังจับไม่ได้ว่า มีหรือไม่มี แต่ถ้ามีก่เอาเขาออกไปสะถ้ารักกันจิงๆคนอื่นคงไม่มีผลอะไร แต่ถ้าเอาเขาออกไปไม่ได้ เราจะไปเอง) แฟนเราก่บอกว่า ก่ไม่ได้มีใคร  เราเลยบอกว่าถ้าไม่มีใครจิงๆก่จะเชื่อใจนะเรามาเริ่มใหม่กัน เราก่บอกข้อตกลงทั้งหมดที่เราเสนอไป เราถามเขาว่าโอเคมั้ย ถ้าไม่โอเคบอกกันได้นะ แฟนเราก่ตอบว่าโอเคทุกอย่าง เริ่มใหม่กัน แล้วเราก่ถามเขาว่า เราลองห่างกัน สักพักดีมั้ย ไม่นานกรอกแค่ห่างให้ลืมอะไรแย่ๆก่อนหน้านี้แค่นั้นเอง เขาบอกว่าเรา ไม่อยากห่าง เราเลยถามว่าเริ่มใหม่เลยทำได้เหรอ เขาก่บอกทำได้ เราก่ตกลงไม่ห่าง เราคุยดีกันได้ เริ่มใหม่ได้แค่2วันค้ะ เราร้องไห้เหมือนเดิม แฟนเราก่เหมือนเดิมค้ะ ไม่สนใจ อะไรสักอย่าง ด่า ตะคอก ไม่ปลอบ ไม่อะไรทั้งนั้นเหมือนเดิม  เราถามเขาว่ารักมั้ย ยังรุ้สึกอยุ่มั้ย ยังอยาหมีกันอยู่มั้ย เขาตอบมาตลอดว่า รัก ยังอยากมีเราอยุ่ เราก่ใจอ่อน อยุ่กับเขาตบอด บางครั้งเราเปนคนบอกเลิก เขาก่ไม่ได้ยื้อหรือง้ออะไรเหมือนที่เคยง้อ แต่เราเหมือนยื้อตัวเราเองให้อยู่กับเขามากกว่า น่าจะใช่ แต่วันไหนที่เขาบอกเลิกเรา เราจุกและเราคิดจะไปจิงๆ เขาก่ง้อเราเหมือนกันนะ บางครั้งเหมือนเขาก่รักเรา บางครั้งเหมือนเขาก่ไม่รักเรา เดี่ยวอยากให้อยู่ เดี๋ยวอยากให้ไป ณ ความรุ้สึกเราตอนนี้มันพังไปหมด เหมือนเขาจะมีอีกคนเลยค้ะ แต่เขาก่บอกว่าไม่มี แต่เขาก่ไม่สนใจเรา แชทแรกที่ตื่นมาเขาก่ไม่ได้ทักเรา มันจะมี ผญ คนนึงที่แฟนเรา ทักไปปลุกให้ตื่นสารพัด ทักคนนั้นก่อนค่อยมาทักเรา เราควรทำไงดี เราเคยสำคัญมากกว่านี้ ..   เราทำตัวไม่ถูกเลย ร้องไห้เขาก่ไม่สนใจ หายไปก่ไม่ตามหา แต่ทุกวันนี้เขาก่ยังนั่งรถมาหาเราอยุ่นะ ระยะทางก่ไกล เราไม่อยากเข้าข้างตัวเองว่าเขามาหาเพราะคิดถึงหรือเขามาเพื่ออะไร  #เราอึดอัดกับเหตุการทุกวันนี้. มันแทบไม่มีวันไหนที่เราไม่ทะเลาะกัน เรารักยังเขาเหมือนเดิมถึงแม้ว่าทุกวันนี้ความรุ้สึกเราจะพัง จนไม่เหลืออะไรแล้ว ถึงแม้ว่าจะร้องไห้ทุกวันก่ยังรักเหมือนเดิม พ่อแม่เรากับเขารุ้เรื่องของเรามันเหมือนเปนชีวิตคู่ที่ยังไม่ได้แต่งงานเขาเข้าออกบ้านเราได้สบายพ่อแม่เราไว้ใจเขาคือคนแรกที่พ่อแม่เรายอมรับและเชื่อใจ  แต่ดูสิ่งที่เขาทำ มันมีเยอะกว่าที่พิมในนี้อีกค้ะ เราไม่อยากเสียเขาไป เราอยากสำคัญอยากมีค่าในสายตาเขาบ้าง เราควรทำยังไงดีเราเสียใจ