เรื่องในวัยเด็กที่ไม่เคยลืม..

สวัสดีค่ะ เราชื่อน้ำนะคะเรื่องเกิดขึ้นกับตัวเราเองค่ะเป็นเรื่องจริงที่เราไม่เคยลืมมันเลยเราเป็นคนกรุงเทพค่ะ แต่มีบ้านที่ต่างจังหวัดด้วย ย้อนกลับไปเมื่อ10กว่าปีที่แล้วเวลาเราปิดเทอมเราจะชอบไปตจว.ค่ะ ไปหาน้องและตายายเสมอ เราชอบตามตาไปไร่ด้วยเพราะระยะทางจากบ้านไปไร่ไม่ไกลกันเท่าไร ตอนเด็กๆเราชอบปั่นจักรยานไปไร่กับน้องสองคนตามรถตาไปแบบนี้ตลอดแต่ครั้งนี้มันกับไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา...

ช่วงนั้นเป็นเวลาเย็นมากแล้ว ตากำลังจะเก็บของกลับบ้านเราก็มักจะรอให้ตาขับรถไปก่อนแล้วเราจะปั่นจักรยานตาม พอตาเราขับออกไปน้องเราก็ปั่นจักรยานตามไปส่วนเราเป็นคนซ้อน สักพักก็ปั่นไปถึงบ้านหลังนึงอยู่ตรงข้ามกับโรงเรียนน้องเราที่เราก็พอรู้จักเจ้าของบ้านอยู่ คือตาของเพื่อนน้องเราเอง เราเห็นตาคนนี้เป็นประจำเวลามาตจว.เราก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เค้าก็มองมาที่เราแล้วยิ้มให้ เราก็ยิ้มตอบแล้วน้องเราก็ปั่นผ่านไป พอถึงบ้านเราก็เกิดความสงสัยเลยถามน้องว่า ดา (คือเพื่อนน้องเราที่เป็นหลานของตาที่เราเจอวันนี้)
เรา : ดาไปไหนอ่ะทำไมเห็นตาอยู่คนเดียว?
น้อง : ห้ะ??
เราก็ทำหน้างง
น้อง : ดาเพื่อนหนูอะนะ
เรา : ก็ใช่ไง ทำไมอะ
น้อง : มันไม่อยู่ที่นี้แล้วมันไปอยู่กับแม่มันที่กรุงเทพ
เรา : อ่อ แล้วตากับยายของดาอยู่กันสองคนหรอ?
น้อง : ยายของดาก็ไปอยู่ด้วยกับดา
เรา : เอ้าทำไมทิ้งให้ตาอยู่คนเดียวอ่ะ เค้าแก่มากแล้วนะ
น้อง : ........


             ****เดี๋ยวมาต่อจ้าาาาา*****