สวัสดีครับ ที่ผมตั้งกระทู้นี้เพื่อขอแนวทาง การรับมือกับพฤติกรรมของพี่เขย ที่ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดใจอย่างมาก!!
คือเมื่อพี่สาวผมแต่งงาน และฝ่ายชายได้ย้ายมาอยู่กินกับที่บ้าน
มีหลายอย่างที่อยากจะเล่าให้ฟัง แต่พฤติกรรมที่ผมรู้สึกอัดใจมากที่สุดคือ
ในสัปดาห์แรกพี่เขยพาเพื่อนๆมาตั้งวง สังสรรค์ ดื่มเบียร์ สูบบุหรี่ไฟฟ้าที่บ้าน ทั้งๆที่บ้านผมไม่ดื่มหรือสูบเลย
อย่างแรก เลยสิ่งที่รบกวนคือ กลิ่นและควันถึงจะไม่เหม็นแต่ก็น่าจะคิดได้ว่า บ้านนี้ไม่มีคนสูบน่าจะเกรงใจกันบ้าง
อย่างที่สอง คือเสียงรบกวนจากการพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
อย่างที่สาม เวลาผมกลับมาบ้านดึกๆ จะต้องเดินผ่านตรงที่พวกเขาตั้งวงกัน และมีจะมีสายตาที่มองมาราวกับว่าใครมาวะ?
ซึ่งทำให้ผมรู้สึกอึดอัดใจ ตรงที่ว่าผมเป็นเจ้าบ้านแท้ๆแต่ต้องรีบเดินผ่านให้ไวๆเพื่อจะได้พ้นๆจากมุมนั้นไป และไม่สบายใจ
ที่ใครก็ไม่รู้(เพื่อนของพี่เขย)มานั่งสังสรรค์กันอย่างสบายใจ
แต่ผมก็ไปปรึกษากับแม่แล้วว่าผมรับไม่ได้กับพฤติกรรมที่เกิดขึ้น
แม่ได้แต่บอกว่าช่างมันๆ แล้วแต่เวรกรรม หรือก็ไม่อยากให้กระทบกับความรู้สึกกับคนของเรา ไม่อยากพูด...
ส่วนปรึกษากับพ่อผมยังไม่ได้ไปคุย แต่พ่อก็ได้เห็นบางแล้วแต่ยังไม่ได้พูดอะไร และผมก็ไม่กล้าถามว่าพ่อมีความเห็นอย่างไร
ส่วนพี่สาวผมเอง ผมก็ยังไม่ได้ไปคุยถึงปัญหาด้วย เพราะผมคิดว่าถ้าพูดอะไรไปแล้วก็กลัวจะทำให้รู้สึกไม่ดีต่อกันต้องคิดดีๆ
แต่...ถ้ามันทนไม่ไหวจริงๆ ก็อาจไปบอกกับพี่สาวว่าผมรู้สึกยังไงอึดอัดแค่ไหน ช่วยบอกให้พี่เขย(สามีพี่สาว)ให้เลิกพาเพื่อนมา
หรือให้พากันไปสังสรรค์กันที่บ้านพี่เขยซิ ไม่ต้องมาที่บ้านได้ไหม
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณที่ทุกท่านอ่านจนจบและรับฟัง ผมอยากได้คำแนะนำว่าสิ่งที่ผมคิด หรือสิ่งที่ผมทำ ควรจะเป็นอย่างไร
หรือผมมีอคติมากไปหรือป่าว หรืออะไรก็ได้ที่ทำให้ผมอยู่อย่างสบายใจเหมือนแต่ก่อนที่เคยเป็น...น้อมรับทุกความคิดเห็นขอบคุณจากใจ
เมื่อพี่เขยย้ายเข้ามาอยู่ที่บ้าน !!!
คือเมื่อพี่สาวผมแต่งงาน และฝ่ายชายได้ย้ายมาอยู่กินกับที่บ้าน
มีหลายอย่างที่อยากจะเล่าให้ฟัง แต่พฤติกรรมที่ผมรู้สึกอัดใจมากที่สุดคือ
ในสัปดาห์แรกพี่เขยพาเพื่อนๆมาตั้งวง สังสรรค์ ดื่มเบียร์ สูบบุหรี่ไฟฟ้าที่บ้าน ทั้งๆที่บ้านผมไม่ดื่มหรือสูบเลย
อย่างแรก เลยสิ่งที่รบกวนคือ กลิ่นและควันถึงจะไม่เหม็นแต่ก็น่าจะคิดได้ว่า บ้านนี้ไม่มีคนสูบน่าจะเกรงใจกันบ้าง
อย่างที่สอง คือเสียงรบกวนจากการพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
อย่างที่สาม เวลาผมกลับมาบ้านดึกๆ จะต้องเดินผ่านตรงที่พวกเขาตั้งวงกัน และมีจะมีสายตาที่มองมาราวกับว่าใครมาวะ?
ซึ่งทำให้ผมรู้สึกอึดอัดใจ ตรงที่ว่าผมเป็นเจ้าบ้านแท้ๆแต่ต้องรีบเดินผ่านให้ไวๆเพื่อจะได้พ้นๆจากมุมนั้นไป และไม่สบายใจ
ที่ใครก็ไม่รู้(เพื่อนของพี่เขย)มานั่งสังสรรค์กันอย่างสบายใจ
แต่ผมก็ไปปรึกษากับแม่แล้วว่าผมรับไม่ได้กับพฤติกรรมที่เกิดขึ้น
แม่ได้แต่บอกว่าช่างมันๆ แล้วแต่เวรกรรม หรือก็ไม่อยากให้กระทบกับความรู้สึกกับคนของเรา ไม่อยากพูด...
ส่วนปรึกษากับพ่อผมยังไม่ได้ไปคุย แต่พ่อก็ได้เห็นบางแล้วแต่ยังไม่ได้พูดอะไร และผมก็ไม่กล้าถามว่าพ่อมีความเห็นอย่างไร
ส่วนพี่สาวผมเอง ผมก็ยังไม่ได้ไปคุยถึงปัญหาด้วย เพราะผมคิดว่าถ้าพูดอะไรไปแล้วก็กลัวจะทำให้รู้สึกไม่ดีต่อกันต้องคิดดีๆ
แต่...ถ้ามันทนไม่ไหวจริงๆ ก็อาจไปบอกกับพี่สาวว่าผมรู้สึกยังไงอึดอัดแค่ไหน ช่วยบอกให้พี่เขย(สามีพี่สาว)ให้เลิกพาเพื่อนมา
หรือให้พากันไปสังสรรค์กันที่บ้านพี่เขยซิ ไม่ต้องมาที่บ้านได้ไหม
สุดท้ายนี้ขอขอบคุณที่ทุกท่านอ่านจนจบและรับฟัง ผมอยากได้คำแนะนำว่าสิ่งที่ผมคิด หรือสิ่งที่ผมทำ ควรจะเป็นอย่างไร
หรือผมมีอคติมากไปหรือป่าว หรืออะไรก็ได้ที่ทำให้ผมอยู่อย่างสบายใจเหมือนแต่ก่อนที่เคยเป็น...น้อมรับทุกความคิดเห็นขอบคุณจากใจ