คือ เราเป็นคนที่ยิ้มง่ายอยู่แล้วใครเล่าอะไรนิดหน่อยก็จะยิ้มแล้ว แต่พอเรามาเจอพี่ๆที่ทำงานซึ่งเราเป็นเด็กฝึกงาน และเด็กสุดในบริษัท และแน่นอนพี่ๆเค้าจะชอบแซวเล่นขำๆ เรายิ่งขำง่ายไปใหญ่ ซึ่งบางทีพี่ๆ ยังไม่ทำอะไรให้น่าขำขนาดนั้นเราก็หลุดขำไปก่อน เช่น บางทีพี่เค้าเล่นมุขเราก็จะขำไปก่อนทั้งที่พี่เค้ายังเล่าไม่จบ แต่ปกติเราจะเป็นคนที่เข้าใจมุขเร็ว และนั่นอาจเป็นสาเหตุที่เราขำก่อนพี่เค้าเล่าจบก็ได้ แต่คือเมื่อเราขำเราหยุดยาก แล้วบางทีมีคนทำอะไรผิดพลาดเราก็มีขำบ้างซึ่งขำแบบตลกอ่ะ แต่ไม่ใช่หัวเราะเยอะ ซึ่งนี่คือสิ่งที่เราไม่ชอบเลย แต่เราพยายามหยุดแล้ว แต่ทำไม่ได้ บางทีเราอยู่กับพี่ๆเค้าเรารู้สึกเหมือนเป็นเด็กไม่มีกาลเทศะเลย  ไม่รู้จะเล่ายังไงแต่มันเยอะมาก ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะต้องทำไงดีคะ?