คือ...เรามีเรื่องราวของเรามามาเล่าให้ฟัง เมือวันกิจกรรมโรงเรียนวันหนึ่งทำให้เราได้เจอ ช คนหนึ่งเป็นเด็ก สสวท.ม.เดียวกันหน้าตาดีมาก แล้วบังเอินเรา
กำลังนั้งเบื่อๆอยู่ก็มองไปรอบๆแล้วความขาวของไอ ช คนนั้นก็แตะตาเรามากเราก็เป็นพวกโรคจิตชอบมองคนขาวอยู่ด้วยแล้วเพื่อนมันกำลัลคุยเรืองคนที่แอบชอบกันอยู่มันก็มาถามเราว่าชอบใครอ่ะเราก็แกล้งบอกกับมันเล่นๆว่านั้นอ่ะผัวกูแล้วก็ชี้ให้มีดูไอเราก็ไม่ได้คิดอ่ะไรซักพักเพื่อนแสนรักแม้งก็เผือกไปถามชื่อและขอไลน์ขอเฟสแม้งตรงๆ แล้วคือถามไม่พอเผือกตะโกนชื่อเราดังมากแล้วคือเราก็อายเราเลยวิ่งหนี้มันไปเข้าห้องน้ำอยู่ดีความรู้สึกมันก็เปลียนไปเราเริ่มรู้สึกชอบขึ้นมาจริงๆเวลาเราเจอมันเราก็ไม่กล้าสบตาแต่มันรู้ก็ว่าเราชอบมันก็จะชอบเข้ามาใกล้จนกระทั่งวันหนึ่งเรารู้สึกว่าเบื่อเพราะเราคิดว่าเราอยู่BPแล้วมันอยู่สสวท.คงเป็นไปได้อยากมากอ่ะเราเลยเลิกชอบ
แล้ววันไหนนี้แหละเราเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บแล้วไปเจอมันตรงทางเชื่อมพอดีด้วยความที่เราไม่ได้ชอยมันแล้วเราเลยกล้าที่จะจองตามันก็จองกลับก็นานอยู่นะ
ประมาณ20วิ พอมาอีกวันก็เจออีกและแต่ครั้งนี้มันหลบก่อนเราก็ไม่ได้คิดอะไรเราก็คุยกับเพื่อนต่อพอวันหลังๆมันก็ไม่กล้าเข้ามาไกล้เรามากพอเรามองไปมันก็รีบหมุ่นตัวไปทางอื่น แล้วยิ่งเวลาเดินผ่านมันนะมันยิ่งทำเมินเหมือนจะเดินไปทางอี่นแต่ความจริงมันเดินอีกด้านของเราแล้วก็มองด้วยความที่มันคิดว่าเราคงจะไม่เห็นแต่เดี๋ยวนี้มันเป็นแบบนี้บ่อยมากแต่เราก็แอบยิ้มนะเห็นแล้วมันน่ารักอ่ะ เราก็เลยไม่แน่ใจว่ามันหวั่นไหวกับเราหรือปล่าว
อาการหวั่นไหวของผู้ชายเป็นไงหรอ..????
กำลังนั้งเบื่อๆอยู่ก็มองไปรอบๆแล้วความขาวของไอ ช คนนั้นก็แตะตาเรามากเราก็เป็นพวกโรคจิตชอบมองคนขาวอยู่ด้วยแล้วเพื่อนมันกำลัลคุยเรืองคนที่แอบชอบกันอยู่มันก็มาถามเราว่าชอบใครอ่ะเราก็แกล้งบอกกับมันเล่นๆว่านั้นอ่ะผัวกูแล้วก็ชี้ให้มีดูไอเราก็ไม่ได้คิดอ่ะไรซักพักเพื่อนแสนรักแม้งก็เผือกไปถามชื่อและขอไลน์ขอเฟสแม้งตรงๆ แล้วคือถามไม่พอเผือกตะโกนชื่อเราดังมากแล้วคือเราก็อายเราเลยวิ่งหนี้มันไปเข้าห้องน้ำอยู่ดีความรู้สึกมันก็เปลียนไปเราเริ่มรู้สึกชอบขึ้นมาจริงๆเวลาเราเจอมันเราก็ไม่กล้าสบตาแต่มันรู้ก็ว่าเราชอบมันก็จะชอบเข้ามาใกล้จนกระทั่งวันหนึ่งเรารู้สึกว่าเบื่อเพราะเราคิดว่าเราอยู่BPแล้วมันอยู่สสวท.คงเป็นไปได้อยากมากอ่ะเราเลยเลิกชอบ
แล้ววันไหนนี้แหละเราเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บแล้วไปเจอมันตรงทางเชื่อมพอดีด้วยความที่เราไม่ได้ชอยมันแล้วเราเลยกล้าที่จะจองตามันก็จองกลับก็นานอยู่นะ
ประมาณ20วิ พอมาอีกวันก็เจออีกและแต่ครั้งนี้มันหลบก่อนเราก็ไม่ได้คิดอะไรเราก็คุยกับเพื่อนต่อพอวันหลังๆมันก็ไม่กล้าเข้ามาไกล้เรามากพอเรามองไปมันก็รีบหมุ่นตัวไปทางอื่น แล้วยิ่งเวลาเดินผ่านมันนะมันยิ่งทำเมินเหมือนจะเดินไปทางอี่นแต่ความจริงมันเดินอีกด้านของเราแล้วก็มองด้วยความที่มันคิดว่าเราคงจะไม่เห็นแต่เดี๋ยวนี้มันเป็นแบบนี้บ่อยมากแต่เราก็แอบยิ้มนะเห็นแล้วมันน่ารักอ่ะ เราก็เลยไม่แน่ใจว่ามันหวั่นไหวกับเราหรือปล่าว