เข้าเรื่องเลยเราคบกับคนญี่ปุ่นทำงานที่ไทย ยอมรับว่าชอบเขาตั้งแต่แรกดูเขาสุภาพบุรุษมาก ให้กียร์ติเราคือเขาทำอะไรก้อดีไปหมด เราก้อชอบเข้าแล้วสิเราเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นานระหว่างเราเริ่มมีความรู้สึกดีๆเกิดขึ้นแต่เรารู้สึกเหมือนเขากำลังหลอกเรา จากสายตาของเขา จากคำพูดและท่าทางของเขา แต่ทำไงได้เราชอบเขาเข้าแล้วเราไม่แคร์ค่ะ เราก้อสู้ทำดีค่ะ เราเชื่อว่าสักวันเขาจะเห็นใจเรา แต่ระหว่างที่เราคบกันนี้เราทำวีซ่าไปทำงานนอก ผช. ไม่รู้ แต่เราบอกเขาใกล้วีออกเราต้องกลับไปบ้านไม่แน่ใจว่าเราจะได้กลับมาไหมก่อนที่เรากลับเขาถามว่าเราจะกลับมาหาเขาไหมเราไม่แน่ใจ บอกเขาถ้ากลับบ้านแล้วเราจะบอกนะแต่มีบางทีที่เราอยากรู้ใจเขาเลยบอกไปว่าไม่กลับทั้งที่ใจเราอยากกลับมาหาเขาแทบบ้าได้เวลาเรากลับบ้านไม่ถึงอาทิตย์ กลับมาเขาเปลี่ยนไปส่งข้อความยังไงก้อแล้วเขาไม่มาหาเราไม่ตอบกลับเราก้อส่งข้อความทุกวันจนเขาตอบกลับมา ว่าตอนนี้เขาเจ็บปวดไปทั้งหัวใจจากที่เราสงสัยจากเพื่อนที่ทำงานด้วยกันที่มีท่าทีเปลี่ยนไปเช่นกันยิ่งทำให้เรามั่นใจว่าเขากับเพื่อนเรา...เพื่อให้แน่ใจเราเลยถามว่าคุณชอบเพื่อนฉันหรือ คำตอบที่ได้คือใช่ ตอนนั้นเราหมดคำพูดไม่รู้จะพูดอะไรต่อไม่รู้จะเอายังไงต่อไปเราเสียความรู้สึกทั้งกับเพื่อนและตัวเขาเองแค่ไม่กี่วันไม่ถึงอาทิตย์ทำไมพวกเขาทำกับเราได้ขนาดนี้เราเจ็บปวดไปหมดแต่เราก้อยังชอบเขาทั้งๆที่รู้ว่าเขา...กันแต่เราก้อส่งข้อความถึงเขาทุกวันว่าเราอยากเจอเรายังรักและคิดถึงเขาสุดท้ายเขาก้อมาหาเราจึงถามเขาว่าไปกับเพื่อนกี่ครั้งแต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับเราเพราะเราเองก้อผิดที่บอกเขาว่าไม่กลับมาและมันเปนเรื่องธรรมดาที่ทำกันยุแล้วก้อยังดีที่เขายอมรับและพูดกับเราเพราะเรารักเขาเราอภัยให้เขาแต่ความไว้ใจที่เราเคยมีมันก้อลดลงไปเช่นกันทำให้เรามองเขาในแง่ลบและอคติกับเขาในบางเวลาเราได้เริ่มต้นกันใหม่ด้วยการอยู่ด้วยกันเปนครั้งแรกโดยที่เราไม่เหลือความเชื่อใจ และด้วยความสงสัยในความรักของเขาว่าจริงๆแล้วเขารักเราจริงหรือแค่จะหลอกเราเพราะเรายอมรับว่าเราเปนคนง่ายๆแม้เขาจะเปนคนญี่ปุ่นแต่เราไมาเคยขอเงินเขาถ้าเขาให้ก้อเอาไม่ให้ก้อไม่ขอเราอยู่ด้วยกันได้เดือนกว่าแต่ทำไมเรารู้สึกหัวใจของเขาห่างไกลเหลือเกินเขาพูดให้เราเจ็บปวดทุกครั้งที่เขาไปสังสรรค์กับเพื่อนกลับมาทุกวันเสาร์เราไม่รู้เขาแกล้งเราหรือเขารู้สึกแบบนั้นจริงๆปากก้อบอกว่ารักแต่ทำไมเวลาเมาถึงพูดให้เราเสียใจทุกครั้งไล่ให้เราไปบ้างพูดว่ามีผญตามบาร์เยอะบ้างเราเจอกับเหตุการณ์ที่ทำร้ายจิตใจที่สุดนั้นเพิ่งผ่านไปทำไมเขายังทำแบบนี้กับเราอีกหรือจริงแล้วเขาไมรเคยรักเราเขาทำแบบนี้เรื่อยๆเกือบ2เดือนเราอยู่กับน้ำตามาตลอดแต่เราก้อยังสู้เพราะแค่คำว่ารักจนเข้าเดือนที่สามเขาเริ่มใส่ใจเราแต่ด้วยความที่เขาเปนคนไม่ค่อยแสดงออกหรือแสดงออกในรักไม่เปนแต่เรารู้ว่าเขาพยายามทำเพื่อให้เราสบายใจถามว่าความเชื่อใจและไว้ใจกลับมาเหมือนเดิมไหมตอบคือไม่แต่เราเริ่มเห็นการเปลี่ยนแปลงของเขา เรามีความสุขและความรักที่เรามีให้เขาก้อเพิ่มขึ้นทุกวันแต่เพราะสิ่งที่เขาเคยทำเราพยายามลืมและจะเชื่อใจเขาให้มากพอแต่เราก้อทำไม่เคยได้จนบางครั้งเราแอบคิดว่าเขามีคนอื่นเราก้อบอกเขาว่าเขามีผญ.อื่นเขาก้อบอกไม่มี เราเคยหลอกเขาว่าจะไปทำงานสแน็คญี่ปุ่น เขาไม่อยากให้เราไปทำงานแบบนั้นเขายื่นข้อเสนอจะช่วยเราเรื่องเงินแต่เราไม่รับเราแกล้งทำว่าเราไปทำงานแสน็คแต่เราไปหาเพื่อนไปยุกับเพื่อนที่ร้านนวดจ
โดยออกจากบ้าน1ทุ่มทุกวันกลับบ้าน5 ทุ่มห
เที่ยงคืนหรือตี1บ้างเราสังเกตุเขาทุกครั้งยังไม่หลับและทุกครั้งกลับมาหรือวันรุ่งขึ้นเราชอบพูดให้เขาฟังว่าลูกค้าญี่ปุ่นนะขอเราจับโน่นนั่นนี่ วันนี้เราโดนโน่นนั่นนี่ เราสังเกตุเห็นหน้าเขาแดงเขาโกรธแต่เขาเปนคนเก็บอารมณ์เก่งมากเขาจะเงียบๆไม่พูดมากถ้าไม่สังเกตุไม่รู้เลยเขาคิดยังงัยเขาก้อชอบพูดประมาณว่าพอลูกค้าขอคุณก้อให้ใช่ไหมคุณชอบใช่ไหมเพราะมันได้เงินเยอะเรารู้ว่าเขาประชดเราเขาขอให้เราหยุดแต่เรายืนยันจะทำเพราะเราอยากรู้ใจเขาจริงๆเพราะเรายุด้วยกันเดือนที่สามแล้วเขาแสดงออกแค่ตอนเขาโกรธ เราชอบหาเรื่องทะเลาะกับเขาทั้งที่เรารู้ว่าเขาไม่ชอบ แต่ด้วยความที่เราอยากแน่ใจในความรู้สึกของเขาทำให้เราทำแบบนี้บ่อยขึ้นเพราะเวลาทะเลาะกันทำให้เราเห็นว่าเขาใส่ใจเรื่องราวและความรู้สึกของเรา ที่จริงเราไม่ต้องการเลยกลัวว่าวันนึงเขาจะไม่ทนกับเรา สักพักเราก้อเลิกทะเลาะ บอกเขาเราจะเลิกทำงานแสน็คแล้วเขารู้สึกดีนะ เมื่อถึงวันเกิดเราคิดว่าจะได้ของขวัญแต่เขาไม่รู้ว่าวันเกิดเราวันนี้เราแค่อยากเก็บเป็นความลับเพื่อบอกเขาทีหลังเราส่งข้อความไปว่าวันนี้ขอไปเที่ยวคาราโอเกะกับเพื่อนๆนะที่จริงเราจะไปฉลองวันเกิดเราไม่บอกกะว่าพอเขากลับมาเราจะกลับมาบอกเขาด้วยตัวเองแต่พอถึงบ้านสิ่งแรกที่เราเจอคือเขาเก็บของๆเราเตรียมไว้ให้เราออกไปและบอกเราให้ออกไปตั้งแต่เห็นหน้าเราเราก้องงถามเขาทำไมต้องไล่เราด้วยเราคุณจะไปคาราโอเกะทั้งที่ผมบอกว่าผมไม่ไปเรานอยนะที่ไล่เราโดยไม่ถามอะไรเลยแต่เราก้อไม่หมดความพยายามอธิบายสิวันนี้วันเกิดเราแค่จะไปฉลองกับเพื่อนๆแต่ที่เขาโกรธเขาคิดว่าเราไปคาราโอเกะญี่ปุ่นซึ่งเขาบอกแล้วว่าเขาไม่ชอบให้เราไปสุดท้ายก้อเข้าใจแต่อดฉลอง ร้องไห้หนักมาก เราได้แค่คำขอโทษจากเขาในวันถัดมาไม่มีแม้แต่คำอวยพรเราได้แต่คิดเห็นเราเปนอะไรเราไม่มีหัวใจไม่มีความรู้สึกหรืองัยมันเจ็บนะที่ต้องเจอแต่เรื่องแบบนี้เหนื่อยด้วยแต่ก้อยังรักเพราะบางครั้งเขาก้อแสนดีจนใจหายเหมือนปกปิดความผิดบางทีก้อไร้เหตุผลเหมือยกลัวบางอย่างบางครั้งก้อเย็นชาเหมือนเราไม่มีตัวตนและหลายๆครั้งที่เจอแบบนี้ยิ่งทำให้เราวนเวียนอยู่กับคำถามเดิมๆว่าความจริงคืออะไรเราทั้งถามเขาแบบต่อหน้าและเขียนถามในไลน์คำตอบคือความรักแต่จนเข้าเดือนที่สี่เราทะเลาะกันน้อยลงแต่ก้อมียุบ้างจนวันที่เราไม่คิดว่าจะมีก้อเกิดขึ้นเราทะเลาะกันอีกแล้วเพราะความเมาและคำถามที่อยู่ในใจเราเสมอความจริงเกี่ยวกับตัวเขาเราไปสังสรรค์กับเพื่อนกลับมาเที่ยงกว่าเราไม่แน่ใจเราพูดอะไรไปบ้างเรารู้แค่เราถามคำถามเดิมๆและร้องไห้เหือนทุกครั้งแต่เราร้องไห้ไม่ใช่เพราะเรียกร้องความสนใจมันเป็นเพราะนิสัยเราร้องไห้ง่ายยิ่งเกียวกับความรักแล้วไหลมาไวมากทั้งที่ไม่อยากให้เปนเหมือนคนอ่อนแอ เราพูดไปถามไปเขาบอกเขาเหนื่อยเขาอยากนอนแต่เพราะแอลกอฮอล์ที่ยุในตัวบวกกับอดีตที่ผ่านมาทำให้เราหยุดพูดไม่ได้เลยเขาดูนาฬิกาเป็นเวลาตี2 เรายังพูดยุเลยไม่รู้หลับไปตอนไหนเขาตื่นไปทำงานๆเขาไม่คุยกับเราทุกครั้งที่ทะเลาะกันเรามักจะส่งข้อความถามเขาเสมอ
1.ความจริงคืออะไรกันแน่ 2.คุณจริงใจกับฉันหรือเปล่าตลอดเวลาที่ผ่านมา 3. กรุณาอย่าทำร้ายฉันหากคุณไม่จริงใจ 4. กรุณาบอกลาฉันหากความจริงคุณไม่เคสรักฉันเลย ทุกครั้งฉันมักจะไม่ได้รับคำตอบแต่ก้อมีบ้างที่เขาส่งข้อความกลับมาแต่จะไม่ใช่เรื่องที่ถามและมีบ้างที่เขากลับมาตอบคำถามที่บ้านแต่เพราะความเชื่อใจที่เรามีให้เขามันหมดไปแล้วทำให้เราเชื่อเขายากทั้งที่ใจเราอยากเชื่อใจเขามากที่สุดวันที่เจ็บปวดที่สุดก้อมาเกิดขึ้นจนได้ เขากลับมาจากที่ทำงานมาที่ห้องเรา เชื่อไหมวันนั้นเรารู้ว่าเขาจะมาบอกเลิกเราไม่ได้ทำงานไม่ได้กินเขาเหมือนรอคอยเวลาว่าฉันจะทำยังไงไม่ต้องการให้เวลานั้นมาถึงเลยเรานอนร้องไห้ตั้งแต่เช้ายันเย็นเผลอหลับตอนไหนไม่รู้ตื่นมาอีกทีเขาเปิดประตูและเปิดไฟเปิดแอร์ ใจเราที่หมดเรี่ยวแรงพอเห็นหน้าเขาเราช็อคมากเราทำเหมือนเข้มแข็งแต่สุดท้ายความอ่อนแอก้อมาจนได้เราร้องไห้อีกเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ในรอบ1วันนั้น เจาก้อพูดไม่ออกแต่เขาก้อพูดลาก่อน แต่ตอนเขาพูดลาก่อนทำไมเรารู้สึกถึงความเจ็บปวดจากเขาเราได้แต่เงียบไม่พูดอะไรกอดเขาไว้เขาพูดและร้องไห้ผช.คนนี้เราเคยเห็นเขาร้องไห้มาแล้วเพราะตัวเราเองแต่เราไม่เคยเชื่อใจเขาเลยแต่มาวันนี้วันที่เขาบอกเลิกเขากอดเราแน่มากและร้องไห้นานพอสมควรจนเรารู้สึกผิดมากขึ้นที่เลือกทำแบบนี้เขาบอกว่าเขากดดันกับคำพูดของเราเขาอดทนกับคำพูดของเราซึ่งทำให้เขาเจ็บเขาอดทนมาตลอดและเขาเอ่ยปากจะกลับห้องแต่เราพยายามไม่ให้กลับสุดท้ายเขานอนด้วยแต่เขาเย็นชากับเรามากเขาแทบไม่นอนหันมาทางเราเลยไม่พูดอะไร แต่รู้สึกขอบคุณที่เขานอนด้วยจนตอนเช้าเขาก้อยังเย็นชาเรามีโรคประจำตัวคือเราจะเครียดไม่ได้เพราะอาการช็อคจะถามหาต้องห้ามเครียดห้ามคิดมากเราพยายามคุยกับเขาแต่เขาไม่คุยด้วยอีกแล้วเราแอบร้องไห้แต่กลัวเสียงดังไปร้องไห้ในห้องน้ำซึ่งยุนอกระเบียงสอง สามครั้ง เราเอาพลาสติกทำทำเหมือนแมสปิดปากจมูกเพื่อให้เราหายใจค่องเขามาเห็นเราไม่ถามเราเลยว่าเราเปนยังไงบ้าง พูดเพียงว่ากลับแล้วนะเราไม่พูดอะไรได้ยินเขาออกไป สักพักเราออกไปเห็นวางเงินกับกุญแจไว้เราเข้าใจว่าเขาซื้อความเจ็บนี้ด้วยเงินเรารีบหยิบเงินนั้นและตามเขามาที่ห้องเราถามเขาว่าคุณซื้อความเจ็บปวดด้วยเงินนี้หรือ แต่คำตอบคือ ไม่ เขาให้ฉันเพราะอยากให้เพราะช่วงนี้เขารู้ว่าฉันทำงานไม่ค่อยมีลูกค้า แต่ฉันก้อไม่เชื่อยุดี ฉันขอให้เรายุด้วยกันเหมือนเดิม เพราะฉันไม่สามารถที่จะเลิกกับเขาได้แต่คำตอบของเขาก้อคือไม่ และเขาเย็นชากับฉันเช่นเดียวกับที่เขาบอกเลิก และร้องไห้ทำไห้ฉันรู้สึกผิดมากขึ้นแต่ฉันมีความสุขที่ได้ยุกับเขาแม้คำตอบของเขาคือไม่ก้อตามฉันเห็นเขาแอบยิ้มแอบมีความสุข เผลอหัวเราะทำให้ฉันมั่นใจว่าเขารักเราจริงๆๆ แต่เราไม่แน่ใจว่าทุกอย่างที่เราทำมันถูกไหมจนทำให้เขาบอกเลิกหรือเขาบอกเลิกเรา เพราะเขามีคนอื่นหรือเปล่า ถ้าเขามีคนอื่นทำไม่เขาต้องรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นทำไม่เขายังรู้สึกดีกับเรา เราเองไม่รู้จะเชื่อสิ่งไหนดีควรเชื่อว่าเขารักเราดีไหม หรือเราควรจะปล่อยให้มันจบลงแบบนี้แต่มันเจ็บปวดมากนะที่จะลืมใครบางคนที่เรารัก หรือเราจะง้อให้เขากลับมาเหมือนเดิม เพราะถ้าเขารักเราจริงหากเราง้อเขาจะกลับมาจริงไหม หรือเราควรทำอย่างไรดี
ขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆค่ะ
โดยออกจากบ้าน1ทุ่มทุกวันกลับบ้าน5 ทุ่มห
เที่ยงคืนหรือตี1บ้างเราสังเกตุเขาทุกครั้งยังไม่หลับและทุกครั้งกลับมาหรือวันรุ่งขึ้นเราชอบพูดให้เขาฟังว่าลูกค้าญี่ปุ่นนะขอเราจับโน่นนั่นนี่ วันนี้เราโดนโน่นนั่นนี่ เราสังเกตุเห็นหน้าเขาแดงเขาโกรธแต่เขาเปนคนเก็บอารมณ์เก่งมากเขาจะเงียบๆไม่พูดมากถ้าไม่สังเกตุไม่รู้เลยเขาคิดยังงัยเขาก้อชอบพูดประมาณว่าพอลูกค้าขอคุณก้อให้ใช่ไหมคุณชอบใช่ไหมเพราะมันได้เงินเยอะเรารู้ว่าเขาประชดเราเขาขอให้เราหยุดแต่เรายืนยันจะทำเพราะเราอยากรู้ใจเขาจริงๆเพราะเรายุด้วยกันเดือนที่สามแล้วเขาแสดงออกแค่ตอนเขาโกรธ เราชอบหาเรื่องทะเลาะกับเขาทั้งที่เรารู้ว่าเขาไม่ชอบ แต่ด้วยความที่เราอยากแน่ใจในความรู้สึกของเขาทำให้เราทำแบบนี้บ่อยขึ้นเพราะเวลาทะเลาะกันทำให้เราเห็นว่าเขาใส่ใจเรื่องราวและความรู้สึกของเรา ที่จริงเราไม่ต้องการเลยกลัวว่าวันนึงเขาจะไม่ทนกับเรา สักพักเราก้อเลิกทะเลาะ บอกเขาเราจะเลิกทำงานแสน็คแล้วเขารู้สึกดีนะ เมื่อถึงวันเกิดเราคิดว่าจะได้ของขวัญแต่เขาไม่รู้ว่าวันเกิดเราวันนี้เราแค่อยากเก็บเป็นความลับเพื่อบอกเขาทีหลังเราส่งข้อความไปว่าวันนี้ขอไปเที่ยวคาราโอเกะกับเพื่อนๆนะที่จริงเราจะไปฉลองวันเกิดเราไม่บอกกะว่าพอเขากลับมาเราจะกลับมาบอกเขาด้วยตัวเองแต่พอถึงบ้านสิ่งแรกที่เราเจอคือเขาเก็บของๆเราเตรียมไว้ให้เราออกไปและบอกเราให้ออกไปตั้งแต่เห็นหน้าเราเราก้องงถามเขาทำไมต้องไล่เราด้วยเราคุณจะไปคาราโอเกะทั้งที่ผมบอกว่าผมไม่ไปเรานอยนะที่ไล่เราโดยไม่ถามอะไรเลยแต่เราก้อไม่หมดความพยายามอธิบายสิวันนี้วันเกิดเราแค่จะไปฉลองกับเพื่อนๆแต่ที่เขาโกรธเขาคิดว่าเราไปคาราโอเกะญี่ปุ่นซึ่งเขาบอกแล้วว่าเขาไม่ชอบให้เราไปสุดท้ายก้อเข้าใจแต่อดฉลอง ร้องไห้หนักมาก เราได้แค่คำขอโทษจากเขาในวันถัดมาไม่มีแม้แต่คำอวยพรเราได้แต่คิดเห็นเราเปนอะไรเราไม่มีหัวใจไม่มีความรู้สึกหรืองัยมันเจ็บนะที่ต้องเจอแต่เรื่องแบบนี้เหนื่อยด้วยแต่ก้อยังรักเพราะบางครั้งเขาก้อแสนดีจนใจหายเหมือนปกปิดความผิดบางทีก้อไร้เหตุผลเหมือยกลัวบางอย่างบางครั้งก้อเย็นชาเหมือนเราไม่มีตัวตนและหลายๆครั้งที่เจอแบบนี้ยิ่งทำให้เราวนเวียนอยู่กับคำถามเดิมๆว่าความจริงคืออะไรเราทั้งถามเขาแบบต่อหน้าและเขียนถามในไลน์คำตอบคือความรักแต่จนเข้าเดือนที่สี่เราทะเลาะกันน้อยลงแต่ก้อมียุบ้างจนวันที่เราไม่คิดว่าจะมีก้อเกิดขึ้นเราทะเลาะกันอีกแล้วเพราะความเมาและคำถามที่อยู่ในใจเราเสมอความจริงเกี่ยวกับตัวเขาเราไปสังสรรค์กับเพื่อนกลับมาเที่ยงกว่าเราไม่แน่ใจเราพูดอะไรไปบ้างเรารู้แค่เราถามคำถามเดิมๆและร้องไห้เหือนทุกครั้งแต่เราร้องไห้ไม่ใช่เพราะเรียกร้องความสนใจมันเป็นเพราะนิสัยเราร้องไห้ง่ายยิ่งเกียวกับความรักแล้วไหลมาไวมากทั้งที่ไม่อยากให้เปนเหมือนคนอ่อนแอ เราพูดไปถามไปเขาบอกเขาเหนื่อยเขาอยากนอนแต่เพราะแอลกอฮอล์ที่ยุในตัวบวกกับอดีตที่ผ่านมาทำให้เราหยุดพูดไม่ได้เลยเขาดูนาฬิกาเป็นเวลาตี2 เรายังพูดยุเลยไม่รู้หลับไปตอนไหนเขาตื่นไปทำงานๆเขาไม่คุยกับเราทุกครั้งที่ทะเลาะกันเรามักจะส่งข้อความถามเขาเสมอ
1.ความจริงคืออะไรกันแน่ 2.คุณจริงใจกับฉันหรือเปล่าตลอดเวลาที่ผ่านมา 3. กรุณาอย่าทำร้ายฉันหากคุณไม่จริงใจ 4. กรุณาบอกลาฉันหากความจริงคุณไม่เคสรักฉันเลย ทุกครั้งฉันมักจะไม่ได้รับคำตอบแต่ก้อมีบ้างที่เขาส่งข้อความกลับมาแต่จะไม่ใช่เรื่องที่ถามและมีบ้างที่เขากลับมาตอบคำถามที่บ้านแต่เพราะความเชื่อใจที่เรามีให้เขามันหมดไปแล้วทำให้เราเชื่อเขายากทั้งที่ใจเราอยากเชื่อใจเขามากที่สุดวันที่เจ็บปวดที่สุดก้อมาเกิดขึ้นจนได้ เขากลับมาจากที่ทำงานมาที่ห้องเรา เชื่อไหมวันนั้นเรารู้ว่าเขาจะมาบอกเลิกเราไม่ได้ทำงานไม่ได้กินเขาเหมือนรอคอยเวลาว่าฉันจะทำยังไงไม่ต้องการให้เวลานั้นมาถึงเลยเรานอนร้องไห้ตั้งแต่เช้ายันเย็นเผลอหลับตอนไหนไม่รู้ตื่นมาอีกทีเขาเปิดประตูและเปิดไฟเปิดแอร์ ใจเราที่หมดเรี่ยวแรงพอเห็นหน้าเขาเราช็อคมากเราทำเหมือนเข้มแข็งแต่สุดท้ายความอ่อนแอก้อมาจนได้เราร้องไห้อีกเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ในรอบ1วันนั้น เจาก้อพูดไม่ออกแต่เขาก้อพูดลาก่อน แต่ตอนเขาพูดลาก่อนทำไมเรารู้สึกถึงความเจ็บปวดจากเขาเราได้แต่เงียบไม่พูดอะไรกอดเขาไว้เขาพูดและร้องไห้ผช.คนนี้เราเคยเห็นเขาร้องไห้มาแล้วเพราะตัวเราเองแต่เราไม่เคยเชื่อใจเขาเลยแต่มาวันนี้วันที่เขาบอกเลิกเขากอดเราแน่มากและร้องไห้นานพอสมควรจนเรารู้สึกผิดมากขึ้นที่เลือกทำแบบนี้เขาบอกว่าเขากดดันกับคำพูดของเราเขาอดทนกับคำพูดของเราซึ่งทำให้เขาเจ็บเขาอดทนมาตลอดและเขาเอ่ยปากจะกลับห้องแต่เราพยายามไม่ให้กลับสุดท้ายเขานอนด้วยแต่เขาเย็นชากับเรามากเขาแทบไม่นอนหันมาทางเราเลยไม่พูดอะไร แต่รู้สึกขอบคุณที่เขานอนด้วยจนตอนเช้าเขาก้อยังเย็นชาเรามีโรคประจำตัวคือเราจะเครียดไม่ได้เพราะอาการช็อคจะถามหาต้องห้ามเครียดห้ามคิดมากเราพยายามคุยกับเขาแต่เขาไม่คุยด้วยอีกแล้วเราแอบร้องไห้แต่กลัวเสียงดังไปร้องไห้ในห้องน้ำซึ่งยุนอกระเบียงสอง สามครั้ง เราเอาพลาสติกทำทำเหมือนแมสปิดปากจมูกเพื่อให้เราหายใจค่องเขามาเห็นเราไม่ถามเราเลยว่าเราเปนยังไงบ้าง พูดเพียงว่ากลับแล้วนะเราไม่พูดอะไรได้ยินเขาออกไป สักพักเราออกไปเห็นวางเงินกับกุญแจไว้เราเข้าใจว่าเขาซื้อความเจ็บนี้ด้วยเงินเรารีบหยิบเงินนั้นและตามเขามาที่ห้องเราถามเขาว่าคุณซื้อความเจ็บปวดด้วยเงินนี้หรือ แต่คำตอบคือ ไม่ เขาให้ฉันเพราะอยากให้เพราะช่วงนี้เขารู้ว่าฉันทำงานไม่ค่อยมีลูกค้า แต่ฉันก้อไม่เชื่อยุดี ฉันขอให้เรายุด้วยกันเหมือนเดิม เพราะฉันไม่สามารถที่จะเลิกกับเขาได้แต่คำตอบของเขาก้อคือไม่ และเขาเย็นชากับฉันเช่นเดียวกับที่เขาบอกเลิก และร้องไห้ทำไห้ฉันรู้สึกผิดมากขึ้นแต่ฉันมีความสุขที่ได้ยุกับเขาแม้คำตอบของเขาคือไม่ก้อตามฉันเห็นเขาแอบยิ้มแอบมีความสุข เผลอหัวเราะทำให้ฉันมั่นใจว่าเขารักเราจริงๆๆ แต่เราไม่แน่ใจว่าทุกอย่างที่เราทำมันถูกไหมจนทำให้เขาบอกเลิกหรือเขาบอกเลิกเรา เพราะเขามีคนอื่นหรือเปล่า ถ้าเขามีคนอื่นทำไม่เขาต้องรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นทำไม่เขายังรู้สึกดีกับเรา เราเองไม่รู้จะเชื่อสิ่งไหนดีควรเชื่อว่าเขารักเราดีไหม หรือเราควรจะปล่อยให้มันจบลงแบบนี้แต่มันเจ็บปวดมากนะที่จะลืมใครบางคนที่เรารัก หรือเราจะง้อให้เขากลับมาเหมือนเดิม เพราะถ้าเขารักเราจริงหากเราง้อเขาจะกลับมาจริงไหม หรือเราควรทำอย่างไรดี