ความจริงก็รู้ตัวอยู่แล้วละครับ ถึงจะคุยกันดีมากเลย เคยไปเที่ยวขับรถเล่น ดูหนัง นั่งจับมือกันแต่สุดท้ายก็ลงเอยแบบนี้มันเสียใจมากเลยเห้อ เค้าจะตัดสินใจอะไรก็ได้นี่มันชีวิตเค้า แต่เค้าเข้ามาทำให้เรารู้กสึกดี เราโครตมีความสุข เราถามเค้าว่ามีความสุขไม๊ เค้าบอกมี แต่อะไรๆก็ไม่ลงตัว ผมให้เค้าไปทุกอย่างแล้วครับทั้งความรู้สึก คำพูด ความชัดเจน ความเสมอต้นเสมอปลาย สุดท้ายผมก็ไม่รู้ว่าผมขาดเหลืออะไรทำให้ได้สถานะพี่ชายมา ผมเข้าใจว่าความดีแลกความรักไม่ได้ แต่ไม่ใช่ว่าเข้าใจแล้วจะไม่เจ็บนะ ผมไม่ได้เสียดายเวลาหรือเหนื่อยอะไรแค่เสียใจเฉยๆที่ทำไมคนที่เรารู้ตัวว่ารักเค้าถึงขนาดกล้าพูดได้เต็มปากว่าเราอยากดูแลเค้าไปตลอดถึงลงเอยแบบนี้ ความจริงผมมีอะไรอยากพูดกับเค้าหลายอย่างมากๆเลยแต่ไม่ได้พูดไป ที่ตั้งกระทู้ก็แค่ระบายเฉยถ้ามีคนมาอ่านจนจบก็ขอบพระคุณมากครับ
คำว่าเป็นน้องสาวดีกว่ามันยั่งยืนกว่าหมายความได้ว่าขอโทษนะแต่เราไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอมากกว่านี้ได้ด้วยใช่ไม๊ครับ