อยากขอกำลังใจของคนที่ชอบอยู่คนเดียวค่ะ

เราเป็นคนไม่เชิงชอบอยู่คนเดียวแต่พอได้ใช้เวลาอยู่กับตัวเองจะรู้สึกปลอดภัย
รู้สึกสบายใจไม่ต้องเกรงใจใคร
รำคาญใครหรือทำให้ใครรำคาเวลาไปกับเพื่อนก็จะเป็นคนสนุกสนาน
เป็นตัวสร้างสีสันแต่ทำไมถึงชอบอยู่คนเดียวมากกว่า


มีเพื่อนเยอะแต่สัมผัสได้ว่าไม่ได้สนิทกับใครเป็นพิเศษ และไม่อยากสนิทกับใคร


ไม่ว่าจะเป็นคนในครอบครัว
บางทีก็รุ้สักแย่เวลาที่มีปัญหาอยากมีคนคอยรับฟังแต่อีกใจ

ก็ไม่อยากเล่าให้ใครฟังเพราะสบายใจมากกว่าถ้าจะจัดสินใจเอง

อยากรุ้ว่าอาการอย่างนี้ต้องไปหาหมอจิตดวชไหมคะ มีใครเป็นแบบนี้บ้าง

รบกวนสละเวลาแชร์ประสบการณ์จะขอ
บคุณมากค่ะ