วังเวียง เมื่อครั้งหัวใจวิงเวียน

เดินทางอีกครั้งกับเพื่อนๆ ห้าชีวิต เดินทางแบบสบายใจ ด้วยความที่แก่กันแล้วๆ หาหนทางสะดวกๆ ละกัน 555
เดินทางกันช่วงปลายพฤศจิกายนปี 59 ฝนฉ่ำกันเลยทีเดียว

จุดหมายปลายทางแรกเราไปลงที่เวียงจันทน์บินไฟล์เที่ยงๆ ไปถึงสนามบินก็บ่ายๆ แล้วโทรเรียกอ้ายแสงคนขับรถตู้ที่จะพาเราไปถึงวังเวียง เรื่องราคาต่อรองได้นะครับ อย่าให้แพงกว่าสองพันห้าละกัน ไปหลายๆ คนไม่ต้องเสียเวลารอรถ คนแก่เหนื่อย

ขับไปเรื่อยๆ จะอ้วกละ 555 แวะพักระหว่างทางถ่ายรูปวิวแม่น้ำสักหน่อย

ขับมาเรื่อยๆ ก็มืดค่ำกันไป มาถึงแล้วที่พักเราเวียงธารา อย่าหวังว่าจะเห็นนาข้าวเขียวขจี เพราะเรามาช่วงหลังเก็บเกี่ยว ไม่รอช้าเก็บเสื้อผ้าเข้าห้องริมน้ำ แล้วเดินมาหาของกิน ก็นั่งโต้กันริมน้ำเลย อยู่หลังที่พัก ร้านเอื้อยจุด สาวสวยวังเวียง น่ารัก ใจดีที่สุด อร่อยทุกเมนูนะจ๊ะ ซัดกันแต่เบียร์ยาวไปได้อีก

หมดเรี่ยวหมดแรงในการนั่งรถก็หลับกันยาว ไปจนเช้า เอาละสิ ฝนตกนะเธอ สนุกละ เอาเป็นว่าหาข้าวหาปลากินกันก่อน

อิ่มแล้วท้องฟ้าก็กระจ่างใส แต่ข้าวหายไปหมดแล้วสิ

อิ่มแล้วก็เดินข้ามสะพานไปหารถเช่ากันเลย บอกเคล็ดลับการเช้ามอไซต์ อย่าเติมน้ำมันเต็มถัง ครึ่งนึงพอ วิ่งได้ทั้งวันเหลือๆ เค้าไม่ได้มีน้ำมันมาให้เลยนะ

ขับไปไหนก็ไปเรื่อยๆ เข้าถ้ำโน้น ออกถ้ำนี้ ไปกันเองก็งงกันเอง อยากจอดไหนเราก็จอด

แวะปีนขึ้นเขาไรก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าเหนื่อย และหิว จนกลับกันมาถึงบลูลากูนก็เข้าร้านอาหารนั่งตากแอร์กันละทีเนี้ย ที่ร้านนี้ PARISIEN CAFE

จนใกล้ค่ำก็โบกมือลาขับรถกลับมาหาของกินกันตามเคย กินไป กระโดดน้ำเล่นไปเป็นอะไรที่ชวนเพลิดเพลิน

พอมืดค่ำ ถ้าวัยรุ่นหน่อยก็ไปซากุระบาร์โล้ด แต่พวกผมขอเดินหาของกินกันต่ออีกนิดก่อนจะกลับไปนอน และอาหารขึ้นชื่อของวังเวียงก็คือ โรตี เอบร์เกอร์ นั้นเอง ตบท้ายด้วยเฝ้ออีกถ้วยเท่านี้ก็หลับสบายครับ

บินผ่านหน้าห้องพักกันเลยทีเดียว วันนี้เรามาพักกันที่อีเลฟเฟ่นครอสซิ่ง วิวดีไปเปล่าเธอ เอาเป็นว่ามองเห็นร้อยแปดสิบองศาเลย

วันนี้เราไม่มีโปรแกรมอะไรมาก รีบไปล่องห่วงยางกันดีกว่า บ่ายๆ ก็ให้อายแสงมารับกลับพาเราไปเวียงจันทน์

ขึ้นฝั่งแล้วล้างด้วยให้เอี่ยม แล้วไปหาส้มตำกินกันเบาๆ ก่อนกลับไปเวียงจันทน์ อิ่มท้องแล้วก็ต้องบอกลา ไว้มีเวลาพวกพี่ๆ จะกลับมาใหม่ มาส่องเด็ก เพราะที่นี่มีแต่ขนมกรุบกรอบ 555