ความเชี่ยวชาญเกิดจากหมั่นฝึกฝน
และเพราะฝึกฝนจนเชี่ยวชาญจึงสามารถใช้ศิลปะวิทยาได้ดีเยี่ยม
คนเราจะสามารถค้นพบคุณค่าในตัวเองได้อย่างไร
แล้วความเชื่อมั่นในตัวเองและการกล้าก้าวเดินไปตามปณิธานของตนล่ะจะหาได้จากที่ใหน
คำตอบของคำถามเหล่านี้อาจต้องการเวลาเพื่อพิสูจน์และยืนยันต่อตนเองตามความเป็นจริง
การค่อยๆฉุดตัวเองให้ลุกขึ้นยืนในท่ามกลางสถารการณ์ที่เรียกว่าจมปลัก
พร้อมทั้งต้องพยายามก้าวเดินออกมาจากปลักเพื่อไม่ให้ตัวเองพลาดท่าจมปลักอีก
นี่เป็นเรื่องของการพยายามด้วยสติปัญญา
ที่จดจ่อเพื่อเฝ้าสังเกตุและวิเคราะห์ต่อเรื่องดังกล่าวมาเป็นเวลานาน
จนเกิดความกระจ่างในความเข้าใจ
ความเชี่ยวชาญของสติปัญญาต่อเรื่องที่กำลังสนใจ
มันมีลักษะประหนึ่งว่ามีความสอดคล้องกันของสองสิ่ง
โดยที่สิ่งหนึ่งนั้นมีความสามารถในการกระทำและเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ
ส่วนอีกอย่างคือธรรมชาติที่มีรูปแบบของตัวมันเอง
ทั้งสองอย่างกลับเป็นการศึกษาและทำความเข้าใจเพื่อเรียนรู้ในการปฏิบัติ
ดั่งเช่น ในความเข้าใจต่อบางอย่างที่เป็นความดื้อรั้นดิ้นรนและแปรปรวน
เรากลับเลือกนิ่งเฉยเสียต่อการกระทำ
ที่เป็นเช่นนั้นไม่ใช่เพราะว่าไม่อยากคิดตอบสนองต่อความทุกข์และความต้องการ
แต่เป็นเพราะเข้าใจต่อความต้องการเป็นอย่างดีต่างหาก
เรามองเห็นถึงเป้าหมายที่ไขว่คว้าเพื่อความเป็นอมตะและเป็นนิจนิรันดร์อยู่เสมอ
และเรายังล่วงรู้ถึงความพยายามในการครอบครองโลกเพื่อหมายควบคุมทุกอย่างด้วย
เราจึงใช้กำลังของสติปัญญาที่สุขุมและรอบคอบมากขึ้นกว่าเก่า
เพ่งมองไปยังที่ๆว่างเปล่าและสามารถเห็นธรรมชาติตามความเป็นจริงได้
มันเป็นแนวทางในการช่วยเหลือ
เพราะมันทำให้ความหวาดหวั่นต่อความเสื่อมสลายของเราได้บรรเทาเบาบางลงไป
ในบางครั้งกิริยาที่เรากล่าวเรียกว่าการจมปลักที่เราเป็นอยู่
ก็ดูจะไม่ต่างอะไรกันกับคนกำลังเมาเหล้าหรือเด็กที่กำลังโต้เถียงอย่างดื้อรั้น
โดยวัดจากการที่เราไม่ได้มีเหตุผลที่ซื่อตรงต่อความเป็นจริงเท่าไหร่
มันบ่งชี้เราแค่กำลังฝักใฝ่ในความเชื่อที่เราเข้าใจต่อบางอย่าง
และเราก็ไม่มีทางที่จะสามารถปฏิบัติตนได้อย่างถูกต้องหากเราไม่ยอมลุกขึ้นและก้าวออกมา
ซึ่งเราย่อมได้รับอิสระภาพมากขึ้นเป็นผลตอบแทนด้วย
ดังนั้นเมื่อย้อนพิจรณาทบทวนคำถามที่ถามไว้ในตอนต้นเรื่อง
คำตอบอาจเป็น
เราจะเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจเมื่อเพ่งมองคุณค่าของตนไปทำไม
ยังมีอะไรอีกเล่าที่รู้สึกว่าตนเองยังขาดและทำลายความมั่นใจในตนเองได้
และก็ไม่มีเหตุผลใดในการปรับปรุงตนเพื่อเดินไปตามทางที่ผู้อื่นวางไว้
แต่ก็อาจเป็นไปได้ด้วยการมีทัศนคติที่สอดคล้อง
ทั้งนี้คุณค่าเหล่านี้เป็นผลจากการใช้สติปัญญาที่มีอยู่ในตนเพื่อเรียนรู้และเติบโต
นี่คงจะเป็นธรรมะแน่ๆ มิใช่ภาพลวงตา
ความเชี่ยวชาญเกิดจากหมั่นฝึกฝน
และเพราะฝึกฝนจนเชี่ยวชาญจึงสามารถใช้ศิลปะวิทยาได้ดีเยี่ยม
คนเราจะสามารถค้นพบคุณค่าในตัวเองได้อย่างไร
แล้วความเชื่อมั่นในตัวเองและการกล้าก้าวเดินไปตามปณิธานของตนล่ะจะหาได้จากที่ใหน
คำตอบของคำถามเหล่านี้อาจต้องการเวลาเพื่อพิสูจน์และยืนยันต่อตนเองตามความเป็นจริง
การค่อยๆฉุดตัวเองให้ลุกขึ้นยืนในท่ามกลางสถารการณ์ที่เรียกว่าจมปลัก
พร้อมทั้งต้องพยายามก้าวเดินออกมาจากปลักเพื่อไม่ให้ตัวเองพลาดท่าจมปลักอีก
นี่เป็นเรื่องของการพยายามด้วยสติปัญญา
ที่จดจ่อเพื่อเฝ้าสังเกตุและวิเคราะห์ต่อเรื่องดังกล่าวมาเป็นเวลานาน
จนเกิดความกระจ่างในความเข้าใจ
ความเชี่ยวชาญของสติปัญญาต่อเรื่องที่กำลังสนใจ
มันมีลักษะประหนึ่งว่ามีความสอดคล้องกันของสองสิ่ง
โดยที่สิ่งหนึ่งนั้นมีความสามารถในการกระทำและเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ
ส่วนอีกอย่างคือธรรมชาติที่มีรูปแบบของตัวมันเอง
ทั้งสองอย่างกลับเป็นการศึกษาและทำความเข้าใจเพื่อเรียนรู้ในการปฏิบัติ
ดั่งเช่น ในความเข้าใจต่อบางอย่างที่เป็นความดื้อรั้นดิ้นรนและแปรปรวน
เรากลับเลือกนิ่งเฉยเสียต่อการกระทำ
ที่เป็นเช่นนั้นไม่ใช่เพราะว่าไม่อยากคิดตอบสนองต่อความทุกข์และความต้องการ
แต่เป็นเพราะเข้าใจต่อความต้องการเป็นอย่างดีต่างหาก
เรามองเห็นถึงเป้าหมายที่ไขว่คว้าเพื่อความเป็นอมตะและเป็นนิจนิรันดร์อยู่เสมอ
และเรายังล่วงรู้ถึงความพยายามในการครอบครองโลกเพื่อหมายควบคุมทุกอย่างด้วย
เราจึงใช้กำลังของสติปัญญาที่สุขุมและรอบคอบมากขึ้นกว่าเก่า
เพ่งมองไปยังที่ๆว่างเปล่าและสามารถเห็นธรรมชาติตามความเป็นจริงได้
มันเป็นแนวทางในการช่วยเหลือ
เพราะมันทำให้ความหวาดหวั่นต่อความเสื่อมสลายของเราได้บรรเทาเบาบางลงไป
ในบางครั้งกิริยาที่เรากล่าวเรียกว่าการจมปลักที่เราเป็นอยู่
ก็ดูจะไม่ต่างอะไรกันกับคนกำลังเมาเหล้าหรือเด็กที่กำลังโต้เถียงอย่างดื้อรั้น
โดยวัดจากการที่เราไม่ได้มีเหตุผลที่ซื่อตรงต่อความเป็นจริงเท่าไหร่
มันบ่งชี้เราแค่กำลังฝักใฝ่ในความเชื่อที่เราเข้าใจต่อบางอย่าง
และเราก็ไม่มีทางที่จะสามารถปฏิบัติตนได้อย่างถูกต้องหากเราไม่ยอมลุกขึ้นและก้าวออกมา
ซึ่งเราย่อมได้รับอิสระภาพมากขึ้นเป็นผลตอบแทนด้วย
ดังนั้นเมื่อย้อนพิจรณาทบทวนคำถามที่ถามไว้ในตอนต้นเรื่อง
คำตอบอาจเป็น
เราจะเกิดความน้อยเนื้อต่ำใจเมื่อเพ่งมองคุณค่าของตนไปทำไม
ยังมีอะไรอีกเล่าที่รู้สึกว่าตนเองยังขาดและทำลายความมั่นใจในตนเองได้
และก็ไม่มีเหตุผลใดในการปรับปรุงตนเพื่อเดินไปตามทางที่ผู้อื่นวางไว้
แต่ก็อาจเป็นไปได้ด้วยการมีทัศนคติที่สอดคล้อง
ทั้งนี้คุณค่าเหล่านี้เป็นผลจากการใช้สติปัญญาที่มีอยู่ในตนเพื่อเรียนรู้และเติบโต