ทำไมค้นหาตัวเองมันยากจัง? ทั้งๆที่เราอยู่กับตัวเองมาตั้งนาน ตั้งแต่ตอนเกิดจนกระทั้งจนถึงปัจจุบันทำไมถึงค้นหาตัวเองไม่เจอนะ แปลกที่เราอยู่กับตัวเองมาทั้งชีวิตแต่กับไม่เคยรู้เลยว่าเราเป็นคนยังไง อาจเป็นเพราะว่าเราโตมาในสังคมที่ไม่ค่อยได้คิดอะไรด้วยตัวเองละมั้ง สังคมที่พ่อแม่บอกให้เราเป็นแบบนี้แบบนั้น จะทำอะไรก็ต้องให้พ่อแม่ชี้ทางให้ตลอด แต่มันก็เป็นเรื่องที่ดีนะที่มีพ่อแม่คอยสนับสนุน แต่ทางที่ดีพ่อแม่ควรจะสนับสนุนในสิ่งที่เราเลือกก็น่าจะดีนะ แต่ว่าความรักความเป็นห่วงของพ่อแม่นั้นแหละที่ไปจำกัดกรอบความคิดของเรา โรงเรียนนั้นดีให้เรียนที่นี้ เรียนมหาลัยนี้คณะนี้ จบมาจะได้มีงานมีเงินที่ดี พ่อแม่คิดวางแผนให้เราเสร็จสรรพ จนบางทีทำให้ไม่มีโอกาสได้ใช้ความคิดและหัวใจของตัวเอง ความรักเเบบนี้ก็ปิดกั้นเราเกินไป ทำให้ไม่ได้เลือกชีวิตที่แบบในที่เราชอบเอง และก็บางทีเราอาจจะยึดติดกับค่านิยมที่ว่าชีวิตที่ดีคือต้อมีเงินเยอะๆค่าตอบแทนสูงๆทำงานมั่นคง แต่ในความเป็นจริงแล้วบางทีคุณภาพชีวิตและความสุขที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่มันคือการที่เราตื่นมาแล้วได้ทำในสิ่งที่เรารักมันจริงๆ ทำในสิ่งที่รับรู้ว่าสิ่งที่เราทำมันมีค่ากับตัวเรา เราเลือกที่จะมีชีวิตแบบไหนก็ได้ อย่าลืมว่าพ่อแม่ไม่ได้อยู่กับเราตลอดชีวิต แต่สิ่งที่อยู่กับเราไปตลอดชีวิตก็คือตัวเราเองนั่นแหละ ถ้าจะค้นหาตัวเองให้เจอต้องรู้ความต้องการและต้องตั้งเป้าหมายในชีวิต ต้องรู้จักตัวเองให้มากขึ้นไปกว่านี้และอย่าลืมว่าความสำเร็จที่ดีที่สุดถูกบ่มเพาะด้วยความอดทน การต่อสู้ การพัฒนาของตัวเราเอง ความสำเร็จที่ได้มาง่ายๆมันไม่ซึ้งไม่ภูมิใจเท่ากับความสำเร็จที่เราสร้างขึ้นเองหรอก
ลองหาเวลาอยู่กับตัวเอง มีสมาธิ มีสติและปัญญา นั่งจับเข่าคุยกับตัวเอง คุยกับตัวเองอย่างจริงๆจังๆสักที ว่าเราเป็นใครว่าจากไหน เก่งเรื่องอะไรบ้าง และไม่เก่งเรื่องอะไรบ้าง ชอบหรือไม่ชอบอะไร ความฝันและความหวังในชีวิตเราคืออะไร เราอยากทำอะไร อยากอยู่กับอะไรไปนานๆ อายุเท่านี้ๆอยากเห็นตัวเองทำอะไร คำตอบอาจจะซ่อนอยู่ในนั้นก็เป็นได้ แต่ขอเลยว่าอย่ากังวล อย่าถามตัวเองว่าเราจะทำได้หรอแต่ให้ถามตัวเองว่าอยากทำมันรึเปล่า ถ้าอยากทำซะอย่างนะ ความอยากสามารถเอาชนะความยากได้ ความเก่งไม่เท่ากับความอยากเก่ง และความอยากจะเก่งก็อาจไม่สำคัญเท่าความเชื่อที่ว่าเราจะเก่งขึ้นได้ เราไม่ได้เก่งทุกอย่างมาตั้งแต่เราเกิด คนเราไม่ได้เกิดมาพร้อมความสมบูรณ์แบบแต่เราเกิดมาพร้อมกับความสามารถในการพัฒนาตัวเองและพัฒนาในสิ่งที่เรารัก แม้ว่าสิ่งนั้นมันจะยากมันอาจจะดูเกินความสามารถของเรา แต่ถ้าหากมันเป็นสิ่งที่เรารักถึงมันจะยากแค่ไหนก็ขอสู้กับมัน...
การค้นหาตัวเองไม่ใช่เรื่องง่ายแต่ก็ไม่ยากจนเกินไป และก็ไม่ได้หาพบในเร็ววันเพราะฉะนั้นไม่ต้องไปคิดมากหรอก ถ้ายังหาตัวเองไม่เจอก็หากันต่อไป คิดว่าบางคนหาตัวเองเจอตอนที่เวลาล่วงเลยไปมากแล้วก็มีเหมือนกัน ถ้าหากเรามีความมุ่งมั่นและตั้งใจจริงๆ สักวันเราก็ต้องเจอ และท้ายสุดเราก็จะค้นพบชีวิตที่เราต้องการ...
หาตัวเองไม่เจอ ไม่รู้ว่าตัวเองชอบอะไร ความฝันและความหวังตัวเองคืออะไร...
ลองหาเวลาอยู่กับตัวเอง มีสมาธิ มีสติและปัญญา นั่งจับเข่าคุยกับตัวเอง คุยกับตัวเองอย่างจริงๆจังๆสักที ว่าเราเป็นใครว่าจากไหน เก่งเรื่องอะไรบ้าง และไม่เก่งเรื่องอะไรบ้าง ชอบหรือไม่ชอบอะไร ความฝันและความหวังในชีวิตเราคืออะไร เราอยากทำอะไร อยากอยู่กับอะไรไปนานๆ อายุเท่านี้ๆอยากเห็นตัวเองทำอะไร คำตอบอาจจะซ่อนอยู่ในนั้นก็เป็นได้ แต่ขอเลยว่าอย่ากังวล อย่าถามตัวเองว่าเราจะทำได้หรอแต่ให้ถามตัวเองว่าอยากทำมันรึเปล่า ถ้าอยากทำซะอย่างนะ ความอยากสามารถเอาชนะความยากได้ ความเก่งไม่เท่ากับความอยากเก่ง และความอยากจะเก่งก็อาจไม่สำคัญเท่าความเชื่อที่ว่าเราจะเก่งขึ้นได้ เราไม่ได้เก่งทุกอย่างมาตั้งแต่เราเกิด คนเราไม่ได้เกิดมาพร้อมความสมบูรณ์แบบแต่เราเกิดมาพร้อมกับความสามารถในการพัฒนาตัวเองและพัฒนาในสิ่งที่เรารัก แม้ว่าสิ่งนั้นมันจะยากมันอาจจะดูเกินความสามารถของเรา แต่ถ้าหากมันเป็นสิ่งที่เรารักถึงมันจะยากแค่ไหนก็ขอสู้กับมัน...
การค้นหาตัวเองไม่ใช่เรื่องง่ายแต่ก็ไม่ยากจนเกินไป และก็ไม่ได้หาพบในเร็ววันเพราะฉะนั้นไม่ต้องไปคิดมากหรอก ถ้ายังหาตัวเองไม่เจอก็หากันต่อไป คิดว่าบางคนหาตัวเองเจอตอนที่เวลาล่วงเลยไปมากแล้วก็มีเหมือนกัน ถ้าหากเรามีความมุ่งมั่นและตั้งใจจริงๆ สักวันเราก็ต้องเจอ และท้ายสุดเราก็จะค้นพบชีวิตที่เราต้องการ...