เราเพิ่งเลิกกับแฟนค่ะ หลังจากที่คบกันมาหลายปี โดยที่ไม่เคยทะเลาะกันเลย
โดยมีเหตุผลง่ายๆเลยคือ เราอาร์ตเกินไป เราต้องการเค้าเยอะไป
แฟนเราไม่เคยบ่น ไม่เคยพูด ยอมเราตลอดจนเราชิน เริ่มได้ใจ
เราก็เลยโวยวายบ่อยขึ้น หาเรื่องทะเลาะ นั่นแหละค่ะ
สุดท้าย...เค้าบอกว่าเราควรจะถอยหลังกลับไปคนละก้าว และห่างกันสักพัก
เค้าบอกว่าอยากให้เราติดต่อเค้าอยู่ ถ้ามีอะไรก็คุยกับเขาได้
แปลง่ายๆคือ ...เค้าบอกเลิกเรานั่นเอง...
คืนนั้นเรานอนไม่กลับ ร้องไห้ไม่ออก
ใจมันโหวง เราเคยมีความรู้สึกอย่างนี้ไม่กี่ครั้ง
และเราเกลียดความรู้สึกนี้ที่สุด
ความรู้สึกที่บอกว่าเรากำลังจะเสียอะไรไป
เราคิดว่าเราอาจจะมานั่งคุยกันอีกทีสองสามวันหลังจากนั้น และเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
แต่เปล่าค่ะ
เราพยามติดต่อไปสองสามครั้ง แต่แต่ละครั้งก็ชัดเจนเหลือเกินว่าเขาไม่มีความคิดที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมกับเราเร็วๆนี้
แต่ละครั้งที่เราคุยกับเค้า ไม่เคยเกินสองหรือสามนาทีเลย เพราะเค้าจะบอกเราว่า วันนี้เหนื่อยมาก ต้องไปนอนแล้ว พรุ่งนี้ตื่นเช้า
เราทั้งเจ็บ ทั้งคิดถึง ทั้งรู้สึกผิด
แต่เราทำอะไรไม่ได้แล้ว
ตั้งแต่วันนั้น
ไม่มีสักครั้งเลยที่เค้าติดต่อมาหาเรา แต่เวลาเราติดต่อไปเค้าก็คุยด้วย แต่ตัดสายไปเร็วมาก
ข้อความยิ่งไม่ต้องพูดถึง มีแต่ไม่ตอบกลับ กับตอบสามวันให้หลัง
เราไม่เคยคิดเลย ว่าแฟนเราจะใจแข็งได้ขนาดนี้
เรารู้ตัวเลยว่าเราคิดผิด ว่ายังไงเขาก็จะไม่ทิ้งเราไม่ไหน
จนเห็นเขาเป็นของตาย
จากวันผ่านไปเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์ผ่านไปเป็นเดือน
วันแรกที่เค้าจากเราไป เรารู้สึกยังไง
วันนี้เรายังรู้สึกเหมือนเดิม
เราพยายามที่จะทำให้ตัวเองยุ่งเข้าไว้ เราจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน
เราเพิ่มเวลาทำงานพิเศษ ทำกิจกรรมเยอะขึ้น
แต่สุดท้ายเราก็กลับมานอนคิดถึงเขาอยู่ดี
มันไม่ชินเลยกับการที่ไม่มีเขา
เราไม่รู้ว่าเราควรจะบอกใครเวลาเราเจอเรื่องดีๆ
เราไม่รู้ว่าเราควรจะบอกใครเวลาเราเจออะไรไม่ดี
มันเคยเป็นเขามาตลอด และแค่คนเดียวที่เข้าใจ
ในใจเราคิดถึงเขาตลอดเวลา คิดว่าตอนนี้เขาจะทำอะไรอยู่ เขาเหนื่อยไหม
ปกติเวลาเขาเหนื่อยๆ เขาจะโทรหาเรา มาเจอเรา พอได้ใช้เวลาด้วยกันนิดหน่อยก็ทำให้วันเหนื่อยๆกลายเป็นวันดีๆ
แล้วเดี๋ยวนี้เขาจะทำอะไร เวลาเขาเหนื่อยๆ
เราคิดถึงเขา
คิดถึงเขาสุดหัวใจ
เราไม่เคยคิดว่าเวลาเค้าพูดๆกันว่าคิดถึงจนจะร้องไห้ เป็นยังไง ทุกวันนี้เราเข้าใจแล้ว
เราทำอะไรไม่ได้เลย
เพลงอกหัก เศร้าๆนี่เราฟังไม่ได้เลย มันเจ็บในอก
เราไม่รู้จะทำยังไงค่ะ
ผ่านมาสองเดือนแล้ว เรายังทำใจไม่ได้เลยสักนิด
ไม่มีความรู้สึกว่าดีขึ้นเลย
มันเหมือนว่าเราใช้ชีวิตไปวันๆ ทำงานไป เรียนไป คุยกับเพื่อนไป
เวลาเจออะไรดีๆ ก็ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง มันไม่ชิน
เหมือนชีวิตมันขาดอะไร
ไม่มีกำลังใจจะทำอะไรเลย
ทำยังไงดีคะ เราควรจะทำยังไงต่อไปดี
นานไหมคะ ว่าจะทำใจได้
*ล๊อคอินเพื่อนนะคะ
เราโดนแฟนบอกเลิก ผ่านมาสักพักแล้วยังทำใจไม่ได้เลยค่ะ ขอคำแนะนำหน่อย
โดยมีเหตุผลง่ายๆเลยคือ เราอาร์ตเกินไป เราต้องการเค้าเยอะไป
แฟนเราไม่เคยบ่น ไม่เคยพูด ยอมเราตลอดจนเราชิน เริ่มได้ใจ
เราก็เลยโวยวายบ่อยขึ้น หาเรื่องทะเลาะ นั่นแหละค่ะ
สุดท้าย...เค้าบอกว่าเราควรจะถอยหลังกลับไปคนละก้าว และห่างกันสักพัก
เค้าบอกว่าอยากให้เราติดต่อเค้าอยู่ ถ้ามีอะไรก็คุยกับเขาได้
แปลง่ายๆคือ ...เค้าบอกเลิกเรานั่นเอง...
คืนนั้นเรานอนไม่กลับ ร้องไห้ไม่ออก
ใจมันโหวง เราเคยมีความรู้สึกอย่างนี้ไม่กี่ครั้ง
และเราเกลียดความรู้สึกนี้ที่สุด
ความรู้สึกที่บอกว่าเรากำลังจะเสียอะไรไป
เราคิดว่าเราอาจจะมานั่งคุยกันอีกทีสองสามวันหลังจากนั้น และเราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
แต่เปล่าค่ะ
เราพยามติดต่อไปสองสามครั้ง แต่แต่ละครั้งก็ชัดเจนเหลือเกินว่าเขาไม่มีความคิดที่จะกลับมาเป็นเหมือนเดิมกับเราเร็วๆนี้
แต่ละครั้งที่เราคุยกับเค้า ไม่เคยเกินสองหรือสามนาทีเลย เพราะเค้าจะบอกเราว่า วันนี้เหนื่อยมาก ต้องไปนอนแล้ว พรุ่งนี้ตื่นเช้า
เราทั้งเจ็บ ทั้งคิดถึง ทั้งรู้สึกผิด
แต่เราทำอะไรไม่ได้แล้ว
ตั้งแต่วันนั้น
ไม่มีสักครั้งเลยที่เค้าติดต่อมาหาเรา แต่เวลาเราติดต่อไปเค้าก็คุยด้วย แต่ตัดสายไปเร็วมาก
ข้อความยิ่งไม่ต้องพูดถึง มีแต่ไม่ตอบกลับ กับตอบสามวันให้หลัง
เราไม่เคยคิดเลย ว่าแฟนเราจะใจแข็งได้ขนาดนี้
เรารู้ตัวเลยว่าเราคิดผิด ว่ายังไงเขาก็จะไม่ทิ้งเราไม่ไหน
จนเห็นเขาเป็นของตาย
จากวันผ่านไปเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์ผ่านไปเป็นเดือน
วันแรกที่เค้าจากเราไป เรารู้สึกยังไง
วันนี้เรายังรู้สึกเหมือนเดิม
เราพยายามที่จะทำให้ตัวเองยุ่งเข้าไว้ เราจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน
เราเพิ่มเวลาทำงานพิเศษ ทำกิจกรรมเยอะขึ้น
แต่สุดท้ายเราก็กลับมานอนคิดถึงเขาอยู่ดี
มันไม่ชินเลยกับการที่ไม่มีเขา
เราไม่รู้ว่าเราควรจะบอกใครเวลาเราเจอเรื่องดีๆ
เราไม่รู้ว่าเราควรจะบอกใครเวลาเราเจออะไรไม่ดี
มันเคยเป็นเขามาตลอด และแค่คนเดียวที่เข้าใจ
ในใจเราคิดถึงเขาตลอดเวลา คิดว่าตอนนี้เขาจะทำอะไรอยู่ เขาเหนื่อยไหม
ปกติเวลาเขาเหนื่อยๆ เขาจะโทรหาเรา มาเจอเรา พอได้ใช้เวลาด้วยกันนิดหน่อยก็ทำให้วันเหนื่อยๆกลายเป็นวันดีๆ
แล้วเดี๋ยวนี้เขาจะทำอะไร เวลาเขาเหนื่อยๆ
เราคิดถึงเขา
คิดถึงเขาสุดหัวใจ
เราไม่เคยคิดว่าเวลาเค้าพูดๆกันว่าคิดถึงจนจะร้องไห้ เป็นยังไง ทุกวันนี้เราเข้าใจแล้ว
เราทำอะไรไม่ได้เลย
เพลงอกหัก เศร้าๆนี่เราฟังไม่ได้เลย มันเจ็บในอก
เราไม่รู้จะทำยังไงค่ะ
ผ่านมาสองเดือนแล้ว เรายังทำใจไม่ได้เลยสักนิด
ไม่มีความรู้สึกว่าดีขึ้นเลย
มันเหมือนว่าเราใช้ชีวิตไปวันๆ ทำงานไป เรียนไป คุยกับเพื่อนไป
เวลาเจออะไรดีๆ ก็ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง มันไม่ชิน
เหมือนชีวิตมันขาดอะไร
ไม่มีกำลังใจจะทำอะไรเลย
ทำยังไงดีคะ เราควรจะทำยังไงต่อไปดี
นานไหมคะ ว่าจะทำใจได้
*ล๊อคอินเพื่อนนะคะ