สวัสดีค่ะทุกท่าน น้องมีปัญหามาสอบถามค่ะ คือเรื่องนี้เป็นเรื่องของพี่สาว (ลูกพี่ลูกน้อง) นะคะ เค้ามาปรึกษาน้องค่ะ แล้วน้องก็ไม่รู้จะแนะนำยังไงดี เลยอยากมาขอถามความคิดเห็นท่านๆในห้องนี้ค่ะ
สืบเนื่องจาก พ่อของพี่สาว (ลุงของน้อง แต่จะขอเรียกว่าลุงนะคะ จะได้เข้าใจง่ายๆ) คือลุงของน้อง ลุงเค้าตอนนี้ไม่ได้ทำงานแล้วค่ะ (อายุ62ปีแล้ว) ก็อยู่บ้านทำงานบ้านก๊อกแก๊กกันไป แต่ลุงชอบดื่มเหล้าเบียร์สูบบุหรี่ ครบสูตรเลยค่ะ สูบบุหรี่วันละเกือบซอง แล้วทีนี้พอเกษียณตัวเองอยู่บ้านเฉยๆ ลุงก็จะใช้ชีวิตเป็นroutine มากค่ะ เช่น เวลานี้ต้องทำสิ่งนี้นะๆ ห้ามเปลี่ยนแปลงใดๆ แม้ว่านัดสำคัญก็จะรอให้ทำสิ่งนั้นเสร็จก่อนแล้วค่อยไปนัด ตอนแรกก็ไม่มีปัญหา
ปัญหาเริ่มเกิดตรงที่ ลุงจะชอบทำอะไรย้ำคิดย้ำทำ และ ชอบหลงลืมเรื่องที่เกิดขึ้น โดยมักจะอ้างว่า ขี้เกียจจำบ้างละ ไม่ใส่ใจบ้างละ ที่หนักสุดคือ ลุงเค้าเคยโทรกลับมาหาพี่สาว ตอนนั้นพี่สาวทำงานอยู่ โดยลุงถามว่า "ตอนนี้พ่ออยู่ไหน" พี่สาวก็งงเลยว่าพ่อตัวเองอยู่ไหน พี่สาวก็เครียดเลยทีนี้
พี่สาวก็พยายามพูดกับลุงอยู่ตลอดว่า ลุงต้องดูแลตัวเองด้วย เพราะพี่สาวก็ทำงานนอกบ้าน จะให้อยู่ดูแลตลอดก็ไม่ได้ ที่อาการหนักทุกวันนี้ พี่สาวเล่าว่า ลุงไม่อ่านหนังสือใดๆทั้งสิ้น แม้จะเป็นข้อความทางมือถือก็เอามาให้พี่สาวอ่านให้ฟัง ตอนแรกพี่สาวคิดว่าสายตาไม่ดี เลยพาไปตัดแว่นให้ใส่จะได้อ่านชัดๆ แต่พอตัดมา ลุงก็วางแว่นไว้ ไม่หยิบมาใส่ พอพี่สาวเตือนก็ทำท่าทางหงุดหงิด (พี่สาวเป็นคนพูดตรงๆ คือ เตือนก็เตือนไปตรงๆ เช่น ทำไมพ่อไม่ยอมอ่านหนังสือเองหละ ถ้าหนูไม่อยู่ใครจะอ่านให้พ่อ) ลุงแกก็จะตีความว่า พี่สาว ไม่อยากอ่านให้แก แต่ความจริงแล้วพี่สาวอยากให้ลุงได้อ่าน สักนิดก็ยังดี
เรื่องเหล้าเบียร์บุหรี่ นี่พี่สาวเล่าว่าเตือนหรือห้ามไม่ได้เลยนะ จะขึ้นเสียงทันที ทุกวันนี้เลยไม่มีใครห้ามแกเลย
ญาติก็ไม่อยากพูดคุยด้วย เพราะ เวลาพูดคุยลุงก็จะตีความไปคนละแบบ เช่น เขาถาม ลุงก็จะตีความว่าเค้าดูถูก (อันนี้น้องเจอกับตัวก็งงๆว่าทำไมลุงต้องโมโหกะแค่ถาม แต่พ่อเล่าให้ฟังว่าลุงแกเป็นแบบนี้แหละ เลยไม่ค่อยอยากพูดคุยกัน เดียวจะทะเลาะกัน) พอญาติๆไม่คุยกับแก แกก็ตีความว่า ทุกคนรังเกียจแก เพราะแกอยู่บ้านเฉยๆ ไม่มีการค้าเหมือนแต่ก่อน (น้องอิจฉาลุงมาก เพราะลุงอยู่บ้านเฉยๆ ก็มีรายรับที่มากกว่าน้องทำงานทั้งเดือนอีก ฮ่าๆๆ )
จากทั้งหมดที่น้องเล่ามา ไม่ทราบว่าอาการแบบนี้คืออาการเริ่มต้นของการเป็นอัลไซเมอร์มั้ยคะ และจะทำอย่างไรให้ลุงเค้ายอมไปตรวจ เพราะ พี่สาวพูดไปหลายรอบมาก ลุงบอกไม่ไปไม่เป็นอะไรทั้งนั้น ทุกวันนี้ใครเตือนอะไรก็ไม่ฟัง ไม่ฟังไม่ว่า ทำท่าทีโกรธคนนั้นอีก (อันนี้น้องเคยแซวเรื่องการกินเบียร์ กินขนมหวานแก แกตอกกลับจนน้องจะมีเรื่องกันอยู่แล้ว) พี่สาวแกก็เครียด พยายามสรรหาทุกอย่าง อยากรีบรักษาลุงแกแต่เนิ่นๆ กลัวนานไปอาการทรุดละจะรักษาลำบาก
ขอขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาช่วยหาคำตอบให้น้องและพี่สาวนะคะ
ปล. ตอนนี้พี่สาวจะแต่งงานแล้วก็ย้ายออกไปอยู่กับสามีก็เป็นห่วงลุง แต่จะให้ลุงย้ายไปอยู่กับสามี ลุงแกก็ไม่ยอม จะย้ายสามีมาอยู่บ้านพี่สาว ลุงแกก็ไม่ยอม หาว่าสามีของพี่สาวไม่เอาไหน แต่งงานแล้วมีที่ไหนย้ายมาอยู่บ้านผู้หญิง พี่สาวแกเลยเครียด ปัญหานี้แกก็แก้ไม่ตก
ขอแนวทางการดูแลพ่อที่อยู่ในวัยเกษียณค่ะ
สืบเนื่องจาก พ่อของพี่สาว (ลุงของน้อง แต่จะขอเรียกว่าลุงนะคะ จะได้เข้าใจง่ายๆ) คือลุงของน้อง ลุงเค้าตอนนี้ไม่ได้ทำงานแล้วค่ะ (อายุ62ปีแล้ว) ก็อยู่บ้านทำงานบ้านก๊อกแก๊กกันไป แต่ลุงชอบดื่มเหล้าเบียร์สูบบุหรี่ ครบสูตรเลยค่ะ สูบบุหรี่วันละเกือบซอง แล้วทีนี้พอเกษียณตัวเองอยู่บ้านเฉยๆ ลุงก็จะใช้ชีวิตเป็นroutine มากค่ะ เช่น เวลานี้ต้องทำสิ่งนี้นะๆ ห้ามเปลี่ยนแปลงใดๆ แม้ว่านัดสำคัญก็จะรอให้ทำสิ่งนั้นเสร็จก่อนแล้วค่อยไปนัด ตอนแรกก็ไม่มีปัญหา
ปัญหาเริ่มเกิดตรงที่ ลุงจะชอบทำอะไรย้ำคิดย้ำทำ และ ชอบหลงลืมเรื่องที่เกิดขึ้น โดยมักจะอ้างว่า ขี้เกียจจำบ้างละ ไม่ใส่ใจบ้างละ ที่หนักสุดคือ ลุงเค้าเคยโทรกลับมาหาพี่สาว ตอนนั้นพี่สาวทำงานอยู่ โดยลุงถามว่า "ตอนนี้พ่ออยู่ไหน" พี่สาวก็งงเลยว่าพ่อตัวเองอยู่ไหน พี่สาวก็เครียดเลยทีนี้
พี่สาวก็พยายามพูดกับลุงอยู่ตลอดว่า ลุงต้องดูแลตัวเองด้วย เพราะพี่สาวก็ทำงานนอกบ้าน จะให้อยู่ดูแลตลอดก็ไม่ได้ ที่อาการหนักทุกวันนี้ พี่สาวเล่าว่า ลุงไม่อ่านหนังสือใดๆทั้งสิ้น แม้จะเป็นข้อความทางมือถือก็เอามาให้พี่สาวอ่านให้ฟัง ตอนแรกพี่สาวคิดว่าสายตาไม่ดี เลยพาไปตัดแว่นให้ใส่จะได้อ่านชัดๆ แต่พอตัดมา ลุงก็วางแว่นไว้ ไม่หยิบมาใส่ พอพี่สาวเตือนก็ทำท่าทางหงุดหงิด (พี่สาวเป็นคนพูดตรงๆ คือ เตือนก็เตือนไปตรงๆ เช่น ทำไมพ่อไม่ยอมอ่านหนังสือเองหละ ถ้าหนูไม่อยู่ใครจะอ่านให้พ่อ) ลุงแกก็จะตีความว่า พี่สาว ไม่อยากอ่านให้แก แต่ความจริงแล้วพี่สาวอยากให้ลุงได้อ่าน สักนิดก็ยังดี
เรื่องเหล้าเบียร์บุหรี่ นี่พี่สาวเล่าว่าเตือนหรือห้ามไม่ได้เลยนะ จะขึ้นเสียงทันที ทุกวันนี้เลยไม่มีใครห้ามแกเลย
ญาติก็ไม่อยากพูดคุยด้วย เพราะ เวลาพูดคุยลุงก็จะตีความไปคนละแบบ เช่น เขาถาม ลุงก็จะตีความว่าเค้าดูถูก (อันนี้น้องเจอกับตัวก็งงๆว่าทำไมลุงต้องโมโหกะแค่ถาม แต่พ่อเล่าให้ฟังว่าลุงแกเป็นแบบนี้แหละ เลยไม่ค่อยอยากพูดคุยกัน เดียวจะทะเลาะกัน) พอญาติๆไม่คุยกับแก แกก็ตีความว่า ทุกคนรังเกียจแก เพราะแกอยู่บ้านเฉยๆ ไม่มีการค้าเหมือนแต่ก่อน (น้องอิจฉาลุงมาก เพราะลุงอยู่บ้านเฉยๆ ก็มีรายรับที่มากกว่าน้องทำงานทั้งเดือนอีก ฮ่าๆๆ )
จากทั้งหมดที่น้องเล่ามา ไม่ทราบว่าอาการแบบนี้คืออาการเริ่มต้นของการเป็นอัลไซเมอร์มั้ยคะ และจะทำอย่างไรให้ลุงเค้ายอมไปตรวจ เพราะ พี่สาวพูดไปหลายรอบมาก ลุงบอกไม่ไปไม่เป็นอะไรทั้งนั้น ทุกวันนี้ใครเตือนอะไรก็ไม่ฟัง ไม่ฟังไม่ว่า ทำท่าทีโกรธคนนั้นอีก (อันนี้น้องเคยแซวเรื่องการกินเบียร์ กินขนมหวานแก แกตอกกลับจนน้องจะมีเรื่องกันอยู่แล้ว) พี่สาวแกก็เครียด พยายามสรรหาทุกอย่าง อยากรีบรักษาลุงแกแต่เนิ่นๆ กลัวนานไปอาการทรุดละจะรักษาลำบาก
ขอขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาช่วยหาคำตอบให้น้องและพี่สาวนะคะ
ปล. ตอนนี้พี่สาวจะแต่งงานแล้วก็ย้ายออกไปอยู่กับสามีก็เป็นห่วงลุง แต่จะให้ลุงย้ายไปอยู่กับสามี ลุงแกก็ไม่ยอม จะย้ายสามีมาอยู่บ้านพี่สาว ลุงแกก็ไม่ยอม หาว่าสามีของพี่สาวไม่เอาไหน แต่งงานแล้วมีที่ไหนย้ายมาอยู่บ้านผู้หญิง พี่สาวแกเลยเครียด ปัญหานี้แกก็แก้ไม่ตก