ผมมาถึงขั้นนี้แล้ว ทำไงต่อดีครับ!!

ผมทำสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตลูกผู้ชายคือการทำคนที่รักเสียใจ เพียงเพราะความเด็ก ใช้อารมณ์ตัดสิน ผมยอมรับว่าเป็นผู้ชายที่งี่เง่า แต่ตอนนี้ผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว ผมเสียใจที่วันนั้นได้ตัดสินใจบอกเลิก ผมไม่มีคำแก้ตัวใดๆ มีเพียงแค่ความรู้สึกผิด และ คำขอโทษ  
ตั้งแต่วันนั้นก็ผ่านมาประมาณ 4 เดือนแล้วครับ สาเหตุที่ผมบอกเลิกเกิดจากการคิดมากเรื่องที่เราไม่ค่อยจะได้คุยกันเท่าไหร่ แล้วมันยังมีสถานะการณ์ที่มันมาทำให้ผมคิดมากยิ่งเข้าไปอีก คือเริ่มมีเพื่อนผู้ชายคนนึ่งเข้ามาสนิทกับเธอมากขึ้น แต่มันก็มีแฟนแล้วหละครับ ในระยะเวลาที่เลิกกันผมก็พยายามหาวิธีขอคืนดี ครั้งแรกผมซื้อขนมกับตุ๊กตาไปขอโทษที่บ้าน ผมดักรอที่ศาลาปากซอยเพราะผมรู้ว่าเธอกำลังจะไปจ่ายเงินที่ธนาคาร พอเธอมาถึงปากซอย[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ เธอถามผมว่า "มาทำไมเนี้ย" แล้วก็มียิ้มๆบ้าง(แอบเห็น) ผมบอกเธอว่ารถรับส่งอะมันเพิ่งจะผ่านไปเมื่อกี้(เรื่องจริง) ผมจึงขออาสาพาเธอไปที่ธนาคาร พอเสร็จธุระจากธนาคารผมก็พยายามหาคำพูดมาขอคืนดี แต่ก็ไม่ได้ผลแถมเธอไม่รับของที่ผมเอามาง้อด้วยแล้วก็เดินไปขึ้นรถประจำทาง ผมเลยจำใจขับรถกลับบ้าน ในระหว่างกลับผมคิดได้ว่าเธอจอดรถจักรยานไว้ที่ปากซอย ผมจึงเอาตุ๊กตาและขนมไปใส่ไว้ที่ตะกร้ารถจักรยาน พอกลับถึงบ้านเลยlineถามว่าชอบของที่ให้ไหม ผมโดนด่าครับ "เขาไม่ใช่คนที่ได้ของแล้วจะหายโกรธนะ เงินที่พ่อแม่อุตส่าห์ให้แทนที่จะเก็บไว้ กลับเอามาให้สาว" หลังจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อเธอไปจนถึงวันปีใหม่ ผมเลยซื้อ สปาเก็ตตี้ ร้านที่เธอชอบไปให้แต่ก่อนไป ก็lineถามว่าอยู่ที่ร้านไหม เธอบอกว่า "ไม่ต้องมา" ผมตอบ "ใครจะกล้าไป" แต่ผมก็ไป 55555+ พอถึงหน้าร้านผมรวบรวมความกล้าแล้วลงจากรถ(รถยนต์ ครั้งที่แล้วรถมอเตอร์ไซต์)  ตอนนั้นย่าของเธอก็อยู่ที่ร้านด้วยผมจึงไม่ได้คุยกับเธอ เพราะย่าชวนคุย แต่เธอก็พูดนะว่า "ไหนบอกจะไม่มา" ผมไม่ได้ตอบแล้วก็ฝากสปาเก็ตตึ้ไว้กับย่าก่อนกลับ ตั้งแต่วันนั้นผมพยายามlineคุย มันเหมือนว่าความสัมพันธ์กำลังดีขึ้น แต่ไม่เลย มีวันนึ่งเธอบอก "ถ้าไม่มีอะไรก็ไม่ต้องทักมาก็ได้นะ" "รำคาญวะ"  สตั้น เลย แล้วผมก็ไมไ่ด้ line หาอีกจนใกล้ถึงวันวาเลนไทน์ผมสั่งซื้อของตั้งแต่ปลายเดือนมกราคม และทำกล่องใส่ของเอง [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ วันเสาร์ที่ 11 เธอจะมากิน hotpot ผมบอกเพื่อนเธอว่า "ถ้ากินเสร็จแล้วบอกด้วยนะ" พอถึงเวลาผมไปดักรอที่สถานีขนส่ง(เธอนั่งรถประจำทางกลับบ้าน) ผมพลาด ผมไม่กล้าเดินเอาของไปให้ จึงคิดถอดใจแล้วขับรถกลับตอนที่กำลังขับรถกลับผมนึกได้ว่ารถประจำทางมันจะจอดที่ป้ายรถเพื่อรับผู้โดยสาร ผมเลยบิดเต็มที่ไปดักรอที่ป้ายหน้าห้างแห่งหนึ่ง รอนานเลยครับกว่ารถประจำทางคันนั้นจะมา พอรถมาถึงผมมองหน้าเธอแล้วก็ทำหน้าเหมือนว่า "มีอะไร" ผมเดินไปข้างรถฝั่งที่เธอนั่งแล้วเอาของให้ เธอบอกว่า "ขอบคุณ" แล้วก็นั่งรอจนรถของเธอออกจากป้ายไป เธอlineมาว่า "มาได้ไง" ผมตอบ "ขับรถมา" เธอ "จะ แล้วรู้ได้ไงว่ากลับตอนนี้" ผม "ก็....ถามเพื่อนเธอสิ กล่องอะเปิดวันที่ 14 นะ" หลังจากวันนั้นผมเริ่มรู้สึกว่ามีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง วันที่อาทิตย์ที่ 12 ผมถามเธอว่า "กล่องน่ารักไหม ทำเองเลยนะ" เธอ "อืมก็ดี" ผมตัดสินใจขอเธอเป็นแฟนอีกครั้ง และนั้นมันเป็นวันที่ตัวผมรู้สึกเจ็บปวดไม่แพ้วันที่ผมบอกเลิกเธอ ผมอยากจะถามทุกคนที่เข้ามาอ่านกระทู้ว่า ผมควรทำยังไงต่อจากนี้ดีครับ