ความเป็นไปได้ที่จะพัฒนาตนเอง

ตอนนี้ผมอายุ 30 แล้วครับ เรียนจบ ปวช.ทำงานประจำที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่งเป็น Qc+ช่างเทคนิค เงินเดือน+ot ก็ประมาณ 17k ต่อเดือนทำงานมาแล้ว 6 เดือนแล้วครับ แต่งงานมา เข้าปีที่ 7 แล้วครับ ลูกไม่มี แฟนผมเรียนจบ ปวส.อายุ 30 ปี เท่ากันครับ ทำงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งเป็นพนักงานบัญชี เงินเดือนก็ ประมาณ 17k ครับ แฟนทำงานมาได้ 2 ปีแล้ว แฟนกับผมเป็นคน จังหวัดเดียวกัน เราเข้ามาทำงานที่ กทม.ตั้งแต่ ปี 2555 ครับ ผมเปลี่ยนงานบ่อยเพราะเป็นคนไม่ค่อยทันคน ครับมักถูกที่ทำงานเอาเปรียบเสมอ ด้วยนิสัยที่ชอบช่วยเหลือมีความสามารถอะไรก็จะปล่อยออกมาหมดเต็มที่เวลาทำงานไม่ค่อยคุ้มกับค่าจ้างที่ได้รับ แฟนผมเธอเป็นคนมองโลกได้เยอะกว่าผม ทันคน ถ้าเค้าเห็นว่าผมเริ่มถูกเอาเปรียบหรือว่าทำอะไรให้คนอื่นโดยไม่ได้อะไรตอบแทนหรือไม่คุ้มค่า แฟนผมจะเริ่มมีปัญหากับผม และก็บีบให้ผมออกจากงาน เมื่อก่อนผมไม่เคยเข้าใจเลยนะครับว่าทำไมผมทำงานที่ไหนแล้วต้องออกเพราะทะเลาะกับแฟนบ่อยครั้งจนต้องออก คงเป็นเพราะผมเองที่ชอบโดนคนอื่นหลอกใช้ หาประโยชน์จากตัวผมได้ง่ายๆ จนตอนนี้ผมไม่มีภาวะความเป็นผู้นำครอบครัวเลยกลับเป็นแฟนผมที่ต้องคอยคิดทางก้าวหน้า คอยผลักดันให้ผมก้าวไปข้างหน้า ที่ผ่านมาเราทะเลาะกันมาตลอด จนวันนี้ก็ยังทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ ด้วยความที่ผมเป็นผู้ชายไม่ยอมลด ทิฐิ ในใจเพราะว่าเธอเป็นผู้หญิงและเป็นภรรยาผมด้วยจะมาคอยบอกคอยสอนได้ไง จนกระทั่งตอนนี้เราอยู่กันไม่เหมือนคู่ สามี-ภรรยา แล้วเหมือนอยู่กันแบบเพื่อนไม่มีที่ไป ดูแลกันน้อยลง เป็นเพราะผมหรือเปล่าวครับที่ไม่เคยคิดพัฒนาตัวเองอยู่ไปเรื่อยๆ วันๆ ทำงานเอาแต่สบาย ไม่ต้องคอยคิดแก้ปัญหาเวลาครอบครัวมีปัญหา ไม่เคยวางแผนอนาคตกับแฟน ว่าต่อไปชีวิตเราจะดีขึ้นอย่างไร ตัวผมเองไม่อยากจะให้ครอบครัวมันต้องพัง ผมไม่อยากเป็นภาระเธอต้องให้เธอมาคอยผลักดัน เธอบอกว่าเธอไม่อยากต้องมาเครียดมาคอยคิดหาทางแก้ปัญหาต่างๆ แต่เป็นเพราะว่าผมไม่เคยมีตรงนั้นเธอเลยต้องมาเป็นแทน เธอยอมอดทนทะเลาะกับผมเพื่อที่จะรอซักวันผมจะเปลี่ยนตัวเองได้ ถามว่าผมอยากเปลี่ยนอยากพัฒนาตัวเองมั้ย อยากทำมากครับอยากกลับมาเป็นหัวหน้าครอบครัว อยากดูแลเธอ ไม่อยากให้เธอต้องมาเครียด เธอเป็นคนเครียดง่ายมาก เธอบอกว่าชีวิตมนุษย์เงินเดือนสำหรับคนอายุเยอะๆแล้วถ้าไม่จบ ป.ตรีเดี๋ยวเค้าก็บีบให้ออก ต่อจะไปหางานยาก เธอจึงอยากให้ผมเรียนต่อ เพื่ออนาคตที่ดีขึ้น เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย ผมก็รับปากเธอว่าจะเรียนนะครับ จะลงเรียน มสธ. ปีนี้เปิดรับสมัครเมื่อไหร่ก็จะไปสมัครเรียนเลยครับ เธอบอกว่าผมเป็นคนเก่งมีความสามารถ แต่ไม่รู้จักเอาออกมาใช้ให้เป็นประโยชน์กับครอบครัว ตรงนี้ผมยอมรับครับว่าผมไม่มีทางไปจริงๆคิดไม่ออกเลยว่าจะทำยังไงให้ชีวิตผมดีขึ้นเพื่อครอบครัวที่ดีขึ้นผมสงสารเธอจริงๆที่ต้องมาทนอยู่กับผม เพื่อนๆ พี่ ฟังผมเล่ามาแล้วคงไม่ งง ครับ ผมเรียบเรียงไม่ค่อยเก่ง สำหรับผมนี้พอจะมีความเป็นไปได้มั้ยครับที่จะพัฒนาตัวเองให้มันดีขึ้น