ไม่ขอเเสดงตัวตนนะค่ะ. ไม่ได้กล่าวถึงใครในทางที่เสียหาย. หากเกิดขอปิดพลาดเรื่องใดต้องขอโทษไว้ก่อนนะค่ะ
-มาเริ่มเรื่องกันเลยดีกว่า
คือว่าเรามีเเฟนที่อายุเด็กกว่า2ปี. เค้าเด็กมาก. เเต่เราก็โตเเล้ววันเกิดเค้าทุกๆปีเราจะซื้อของขวัญให้ตลอด. เทศกาลอะไรก็ตามเราซื้อของให้ตลอด
เราคบกับเเฟนมานานมาก. จำไม่ได้ว่ากี่ปีเเต่เลิกกันเเล้วกลับมาคบกับใหม่. น่าจะ4-5ปีได้นะ. เรารู้สึกว่าเราทุ่มเทอยู่ฝ่ายเดียว. ทุกครั้งเวลาเราซื้อเราคิดตลอดว่าไม่ได้หวังอะไรไห้เค้ามาซื้อให้เราหรอก ?(เเต่ในใจก็เเฟนอะอยากให้ซื้อให้บ้างอะไรบ้าง) เเต่เค้าก็พูดนะว่าเดี๋ยวซื้อให้บ้าง. เเต่เชื่อไหมวันเกิดเราพึ้งผ่านมา. เค้าไม่ถามเราไม่ทำทีเหมือนจะซื้อให้เราก็พยายามชวนคุยเรื่องนี้เเต่คุยเรื่องนี้ทีไรได้ทะเลาะกันทุกที (เราอะน้อยใจ) เเต่เค้าก็ไม่รู้หรอก พอถึงวันเกิดเราจริงๆเราก็ได้ของขวัญจากเพื่อนเยอะเเยะ. เราก็โพสลงเหมือนต้องการให้เค้ารู้อะว่าของขวัญอะไรประมานนี้. เราตั้งใจไว้เเล้วว่าถ้าวันเกิดปีนี้ไม่มีของขวัญให้นะเราจะเลิก(คิดในใจ) เเล้ววันนั้นเราก็ไม่ได้ตอบเเชทเเฟนเลย. เวลาผ่านไปช่วงเย็นกินเลี้ยงกันกับครอบครัวเเละเพื่อนๆ เราคาดหวังว่าเค้าต้องมาเเน่ๆเพื่อนก็บอกเเบบนั้นเเต่พองานจบเพื่อนกลับ. เรากลับนั่งร้องไห้ว่าทำไมสิ่งที่เราหวังเราไม่ได้มันทำไห้เราคิดถึงเเฟนเก่า ที่เค้าซื้อให้เราทุกอย่าง เราเลยตัดสินใจตอบเเชทเค้าเเล้วถามว่าไหนของขวัญ เค้าบอกว่ายังไม่ได้ซื้อไม่รู้จะซื้ออะไรไม่กล้าให้ด้วย เราเลยตอบว่า อืม เเต่เค้ากลับบอกว่าถ้าจะเอาอะไรก็มาเอาเงินไปซื้อเอง พอได้เห็นคำนี้ถึงกลับอึ้ง😰เเต่เราขี้น้อยใจเลยไม่ตอบอะไร ตั้งเเต่วันนั้นเราก็เปลี่ยนไปคนละคน เค้าก็ถามเราทุกวันว่าเป็นอะไร เเต่ถ้าคนมันใส่ใจ พยายามมันก็ต้องรู้ใช่ไหม เรารู้สึกเเปลกๆจะว่ารักก็เหมือนจะหมดรักเเต่จะว่าเกียดก็ยังไม่ใช่ เรารู้สึกไม่อยากคุยอยากเลิกเหนื่อย เเต่มันก็รักอะ
มันสับสนไปหมดเลยไม่รู้ความรู้สึกตัวเองว่าตอนนี้อยากเลิกหรืออยากรัก. ใครก็ได้ช่วยทีตอนนี้เราท้อมากกับเรื่องเเบบนี้😢😢😢
ความรู้สึกเเบบนี้มันคืออะไรใครพอรู้บ้าง?😔
-มาเริ่มเรื่องกันเลยดีกว่า
คือว่าเรามีเเฟนที่อายุเด็กกว่า2ปี. เค้าเด็กมาก. เเต่เราก็โตเเล้ววันเกิดเค้าทุกๆปีเราจะซื้อของขวัญให้ตลอด. เทศกาลอะไรก็ตามเราซื้อของให้ตลอด
เราคบกับเเฟนมานานมาก. จำไม่ได้ว่ากี่ปีเเต่เลิกกันเเล้วกลับมาคบกับใหม่. น่าจะ4-5ปีได้นะ. เรารู้สึกว่าเราทุ่มเทอยู่ฝ่ายเดียว. ทุกครั้งเวลาเราซื้อเราคิดตลอดว่าไม่ได้หวังอะไรไห้เค้ามาซื้อให้เราหรอก ?(เเต่ในใจก็เเฟนอะอยากให้ซื้อให้บ้างอะไรบ้าง) เเต่เค้าก็พูดนะว่าเดี๋ยวซื้อให้บ้าง. เเต่เชื่อไหมวันเกิดเราพึ้งผ่านมา. เค้าไม่ถามเราไม่ทำทีเหมือนจะซื้อให้เราก็พยายามชวนคุยเรื่องนี้เเต่คุยเรื่องนี้ทีไรได้ทะเลาะกันทุกที (เราอะน้อยใจ) เเต่เค้าก็ไม่รู้หรอก พอถึงวันเกิดเราจริงๆเราก็ได้ของขวัญจากเพื่อนเยอะเเยะ. เราก็โพสลงเหมือนต้องการให้เค้ารู้อะว่าของขวัญอะไรประมานนี้. เราตั้งใจไว้เเล้วว่าถ้าวันเกิดปีนี้ไม่มีของขวัญให้นะเราจะเลิก(คิดในใจ) เเล้ววันนั้นเราก็ไม่ได้ตอบเเชทเเฟนเลย. เวลาผ่านไปช่วงเย็นกินเลี้ยงกันกับครอบครัวเเละเพื่อนๆ เราคาดหวังว่าเค้าต้องมาเเน่ๆเพื่อนก็บอกเเบบนั้นเเต่พองานจบเพื่อนกลับ. เรากลับนั่งร้องไห้ว่าทำไมสิ่งที่เราหวังเราไม่ได้มันทำไห้เราคิดถึงเเฟนเก่า ที่เค้าซื้อให้เราทุกอย่าง เราเลยตัดสินใจตอบเเชทเค้าเเล้วถามว่าไหนของขวัญ เค้าบอกว่ายังไม่ได้ซื้อไม่รู้จะซื้ออะไรไม่กล้าให้ด้วย เราเลยตอบว่า อืม เเต่เค้ากลับบอกว่าถ้าจะเอาอะไรก็มาเอาเงินไปซื้อเอง พอได้เห็นคำนี้ถึงกลับอึ้ง😰เเต่เราขี้น้อยใจเลยไม่ตอบอะไร ตั้งเเต่วันนั้นเราก็เปลี่ยนไปคนละคน เค้าก็ถามเราทุกวันว่าเป็นอะไร เเต่ถ้าคนมันใส่ใจ พยายามมันก็ต้องรู้ใช่ไหม เรารู้สึกเเปลกๆจะว่ารักก็เหมือนจะหมดรักเเต่จะว่าเกียดก็ยังไม่ใช่ เรารู้สึกไม่อยากคุยอยากเลิกเหนื่อย เเต่มันก็รักอะ
มันสับสนไปหมดเลยไม่รู้ความรู้สึกตัวเองว่าตอนนี้อยากเลิกหรืออยากรัก. ใครก็ได้ช่วยทีตอนนี้เราท้อมากกับเรื่องเเบบนี้😢😢😢