สวัสดีค่ะ ครั้งนี้เป็นการเขียนกระทู้ครั้งที่ 2 ของเรานะ อาจจะมีคำผิดพลาด หรือหลุด อย่างไงก็ขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยนะ.
โอเค เราจะเล่าเลยนะ เดียวเเนะนำก่อนนะ เพื่อนเราเป็นผู้หญิง ส่วนเเฟนเพื่อนเรา ก็เป็นรุ่นเดียวกัน เรียนมาด้วยกัน คือเราสามคน
มีเราคนเล่าและเพื่อนเรากับเเฟนนะ โอเค เริ่มเลยละกัน.
คือว่า เพื่อนเราอะมีแฟนแล้วก็ไปกินนู้นกินนี้ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดอะ (เอาเป็นว่าตัวติดกันเลยทีเดียว) แต่จะมีอยู่หนึ่งช่วงคือช่วงขึ้นมาหาลัย แฟนเพื่อนเราก็จะไปทำงาน จะเข้างานประมาน บ่ายสองเลิกก็เกือบ22:00-23:00 น. แต่ก็เจอกันและเพราะเรียนมหาลัยคณะเดียวกัน แต่เป็นเพราะเเฟนเพื่อนเราทำงาน
เราเลยไปตัวติดเพื่อนเราเเทนแฟนมันอะ คือเราเป็นเพื่อนในกลุ่มที่สนิดกันพอสมครวอะ มีอะไรเล่าให้กันฟังทุกอย่าง กับเพื่อนในกลุ่มทุกเรื่องไม่ยกเว้นเรื่องไรเลยนะ
แต่คือ. มีวันหนึ่งเเฟนเพื่อนเราก็ชวนไปทำงานด้วยเราก็เลย ไม่ได้ไปไหนกันบ่อย
ปล.แล้วคือเพื่อนเราเป็นคนขี้เหงา นู้นนี้นั้น ด้วย.
แล้วเวลาคุยกับเเฟนเเทบไม่มี เพราะเเฟนเพื่อนเราติดเหล้า ติดเพื่อน เลิกงานก็กินเหล้าต่อ เลยทำให้ดูเหมือนห่างๆ จึงทำให้เพื่อนเราเหงาไปอีก. แบบไม่ชินอะ
#เริ่มเข้าประเด็นหลักเลยนะ
เพื่อนเราเป็นคนขี้เหงาๆๆๆ จึงทำให้เพื่อนเราตัดสินใจทักเเฟนเก่าไป เพราะเพื่อนเราเคยคบมาเพื่อนเราก็คิดว่าเขานิสัยดีมากๆๆๆๆๆๆๆ แต่ตอนที่คบมาเมื่อก่อนเพื่อนเราไม่เลือกเขาเลย หลายครั้งมากๆๆๆ พอเพื่อนเราได้ทักเขาไปก็คิดนะ
ว่านี้มันไม่ถูก ตอนนั้นเพื่อนเรากลัวใจตัวเองนู้นนี้นั้นสุด แต่ก็คิดอีกมุมว่า คุยเฉยๆๆ คงไม่เป็นไรประมานนี้ ก็เลยคุยไปได้สักพักหนึ่งก็รู้สึกผิดกับเขาและก็รู้สึกผิดกับเเฟนมันด้วยเลยตัดสินใจ นัดเจอกันริมน้ำ(เพราะเขาอยากเจอเพื่อนเราด้วยและ)เพื่อนเราก็ไปตามนัด แต่ความที่เพื่อนเราอึดอัด จึงบอกเขาว่า เรามีแฟนแล้วนะ แล้วยังไม่เลิกกับเเฟนด้วย
เขาเลยบอกว่า เอ้า !! นึกว่าเลิกแล้ว เห็นโพส์โสด
#ตอนนั้นเพื่อนเรารู้สึกผิดมาก แต่ก็ตอบเขาไปตรงๆว่า ทะเลาะกันเฉยๆ เลยโพส์งั้น
ก็นั่งเงียบๆสักพักตรงนั้น ก็แยกย้ายกับบ้าน พอเพื่อนเราถึงบ้านก็รู้สึกผิดมากๆๆๆๆ แล้วก็ยังรู้สึกผิดกับแฟนด้วย แต่หลังจากที่นอนคิดสักพัก เขาก็ทักมา ว่าเรายังคุยกันเหมือนเดิมได้ไหม ตอนนั้นไม่กล้าปฎิเสธไปเพราะเพื่อนเราคิดเลยว่าจะคนดีไปไหน.
โดยความที่เพื่อนเราคิดและรู้สึกผิดมาก กลัวเขาจะเสียใจ เลยตัดสินใจคุยต่อไป จนมาเกือบสองเดือน
*เขาก็เปลี่ยนไป ตอบไม่เหมือนเดิมคุยๆหายๆ *
ผู้หญิงเราก็จะมีความรู้สึก และตอบโจรท์ได้เลยว่าเขาเปลี่ยนไปแล้ว จนทำให้เพื่อนเรารู้สึกว่าเป็นอะไรหรือป่าว คาใจมาหลายวัน จนได้อาทิตย์กว่าๆ เพื่อนเราก็ตัดสินใจ ถามเขาไปตรงๆว่าทำไมไม่คุยเหมือนเดิม
เขาก็ตอบว่า:กะจะบอกตั้งนานแล้วแต่กลัวเพื่อนเราเสียใจ
เพื่อนเราก็บอกว่า:รู้แล้วและ
#แล้วความที่เขาซื่อมากหรือแกล้งไม่รู้อันนี้ก็เดาๆนะ
เลยถามเพื่อนเราว่า:โอเคไหม
#แน่นอนอยู่แล้วคือไม่มีใครโอเคถูกไหมแต่ความที่เพื่อนเรากับเขาก็คุยกันแบบผิดๆเพื่อนเราก็เลยเงียบและจบสนทนาไป.
อีกไม่อีกวัน. เพื่อนก็ทักเขาไปถามแบบคาใจว่า:ทำไม
#แบบความที่คาใจนะ#
เขาก็ตอบว่า :ก็บอกว่ารู้แล้วไม่ใช่หรอ
เพื่อนเรา:รู้ว่าไงไม่เข้าใจ (เหมือนยังไม่ชัดเจนที่เขาอะไรอย่างนี้ในความรู้สึก เพื่อนเราเลยถามให้เคลียส)#ความรู้ที่คิดในใจนะ
เขา:เค้าเองและ ครั้งนี้คงเป็นเค้าเองและ
เพื่อนเรา:ทำไมเพราะเเฟนเราหรอ
เขา:ไม่ใช่ เค้าเอง เค้ามีคนอื่น
#อะไรประมานนี้และ
ปล.ตลอดสองเดือนแฟนเพื่อนเราจับไม่ได้เลยนะ
ปล.แต่เพื่อนเราก็ไม่ใช่ไม่รู้สึกผิดกับเเฟนตัวเองนะ รู้สึกมากๆเหมือนกันและ แต่ก็เนอะ
โอเค ต่อเลยนะ หลังจากนั้น เพื่อนเราก็ร้องไห้ เสียใจและเหมือนอะไรหายไปไง
แต่เพื่อนเราก็รู้สึกผิดกับแฟนมากนะ.
= แต่ตอนนี้เพื่อนเราก็คบกับแฟนอยู่นะยังเหมือนเดิม
(แต่ก็ยังมีบ้าง ที่บางมุมเพื่อนเราคิดถึงเขา ก็ยังคิดถึงอยู่นะ แต่น้อยกว่าแผลสด)
{เพื่อนๆๆคิดว่าเรื่องแบบนี้ มันเป็นอย่างไงแล้วต้องทำไงต่อไป อยากได้ความคิดเห็นเยอะๆเลยนะ } #ขอบคุณค่ะ 🦄
เล่าความรักของเพื่อน
โอเค เราจะเล่าเลยนะ เดียวเเนะนำก่อนนะ เพื่อนเราเป็นผู้หญิง ส่วนเเฟนเพื่อนเรา ก็เป็นรุ่นเดียวกัน เรียนมาด้วยกัน คือเราสามคน
มีเราคนเล่าและเพื่อนเรากับเเฟนนะ โอเค เริ่มเลยละกัน.
คือว่า เพื่อนเราอะมีแฟนแล้วก็ไปกินนู้นกินนี้ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดอะ (เอาเป็นว่าตัวติดกันเลยทีเดียว) แต่จะมีอยู่หนึ่งช่วงคือช่วงขึ้นมาหาลัย แฟนเพื่อนเราก็จะไปทำงาน จะเข้างานประมาน บ่ายสองเลิกก็เกือบ22:00-23:00 น. แต่ก็เจอกันและเพราะเรียนมหาลัยคณะเดียวกัน แต่เป็นเพราะเเฟนเพื่อนเราทำงาน
เราเลยไปตัวติดเพื่อนเราเเทนแฟนมันอะ คือเราเป็นเพื่อนในกลุ่มที่สนิดกันพอสมครวอะ มีอะไรเล่าให้กันฟังทุกอย่าง กับเพื่อนในกลุ่มทุกเรื่องไม่ยกเว้นเรื่องไรเลยนะ
แต่คือ. มีวันหนึ่งเเฟนเพื่อนเราก็ชวนไปทำงานด้วยเราก็เลย ไม่ได้ไปไหนกันบ่อย
ปล.แล้วคือเพื่อนเราเป็นคนขี้เหงา นู้นนี้นั้น ด้วย.
แล้วเวลาคุยกับเเฟนเเทบไม่มี เพราะเเฟนเพื่อนเราติดเหล้า ติดเพื่อน เลิกงานก็กินเหล้าต่อ เลยทำให้ดูเหมือนห่างๆ จึงทำให้เพื่อนเราเหงาไปอีก. แบบไม่ชินอะ
#เริ่มเข้าประเด็นหลักเลยนะ
เพื่อนเราเป็นคนขี้เหงาๆๆๆ จึงทำให้เพื่อนเราตัดสินใจทักเเฟนเก่าไป เพราะเพื่อนเราเคยคบมาเพื่อนเราก็คิดว่าเขานิสัยดีมากๆๆๆๆๆๆๆ แต่ตอนที่คบมาเมื่อก่อนเพื่อนเราไม่เลือกเขาเลย หลายครั้งมากๆๆๆ พอเพื่อนเราได้ทักเขาไปก็คิดนะ
ว่านี้มันไม่ถูก ตอนนั้นเพื่อนเรากลัวใจตัวเองนู้นนี้นั้นสุด แต่ก็คิดอีกมุมว่า คุยเฉยๆๆ คงไม่เป็นไรประมานนี้ ก็เลยคุยไปได้สักพักหนึ่งก็รู้สึกผิดกับเขาและก็รู้สึกผิดกับเเฟนมันด้วยเลยตัดสินใจ นัดเจอกันริมน้ำ(เพราะเขาอยากเจอเพื่อนเราด้วยและ)เพื่อนเราก็ไปตามนัด แต่ความที่เพื่อนเราอึดอัด จึงบอกเขาว่า เรามีแฟนแล้วนะ แล้วยังไม่เลิกกับเเฟนด้วย
เขาเลยบอกว่า เอ้า !! นึกว่าเลิกแล้ว เห็นโพส์โสด
#ตอนนั้นเพื่อนเรารู้สึกผิดมาก แต่ก็ตอบเขาไปตรงๆว่า ทะเลาะกันเฉยๆ เลยโพส์งั้น
ก็นั่งเงียบๆสักพักตรงนั้น ก็แยกย้ายกับบ้าน พอเพื่อนเราถึงบ้านก็รู้สึกผิดมากๆๆๆๆ แล้วก็ยังรู้สึกผิดกับแฟนด้วย แต่หลังจากที่นอนคิดสักพัก เขาก็ทักมา ว่าเรายังคุยกันเหมือนเดิมได้ไหม ตอนนั้นไม่กล้าปฎิเสธไปเพราะเพื่อนเราคิดเลยว่าจะคนดีไปไหน.
โดยความที่เพื่อนเราคิดและรู้สึกผิดมาก กลัวเขาจะเสียใจ เลยตัดสินใจคุยต่อไป จนมาเกือบสองเดือน
*เขาก็เปลี่ยนไป ตอบไม่เหมือนเดิมคุยๆหายๆ *
ผู้หญิงเราก็จะมีความรู้สึก และตอบโจรท์ได้เลยว่าเขาเปลี่ยนไปแล้ว จนทำให้เพื่อนเรารู้สึกว่าเป็นอะไรหรือป่าว คาใจมาหลายวัน จนได้อาทิตย์กว่าๆ เพื่อนเราก็ตัดสินใจ ถามเขาไปตรงๆว่าทำไมไม่คุยเหมือนเดิม
เขาก็ตอบว่า:กะจะบอกตั้งนานแล้วแต่กลัวเพื่อนเราเสียใจ
เพื่อนเราก็บอกว่า:รู้แล้วและ
#แล้วความที่เขาซื่อมากหรือแกล้งไม่รู้อันนี้ก็เดาๆนะ
เลยถามเพื่อนเราว่า:โอเคไหม
#แน่นอนอยู่แล้วคือไม่มีใครโอเคถูกไหมแต่ความที่เพื่อนเรากับเขาก็คุยกันแบบผิดๆเพื่อนเราก็เลยเงียบและจบสนทนาไป.
อีกไม่อีกวัน. เพื่อนก็ทักเขาไปถามแบบคาใจว่า:ทำไม
#แบบความที่คาใจนะ#
เขาก็ตอบว่า :ก็บอกว่ารู้แล้วไม่ใช่หรอ
เพื่อนเรา:รู้ว่าไงไม่เข้าใจ (เหมือนยังไม่ชัดเจนที่เขาอะไรอย่างนี้ในความรู้สึก เพื่อนเราเลยถามให้เคลียส)#ความรู้ที่คิดในใจนะ
เขา:เค้าเองและ ครั้งนี้คงเป็นเค้าเองและ
เพื่อนเรา:ทำไมเพราะเเฟนเราหรอ
เขา:ไม่ใช่ เค้าเอง เค้ามีคนอื่น
#อะไรประมานนี้และ
ปล.ตลอดสองเดือนแฟนเพื่อนเราจับไม่ได้เลยนะ
ปล.แต่เพื่อนเราก็ไม่ใช่ไม่รู้สึกผิดกับเเฟนตัวเองนะ รู้สึกมากๆเหมือนกันและ แต่ก็เนอะ
โอเค ต่อเลยนะ หลังจากนั้น เพื่อนเราก็ร้องไห้ เสียใจและเหมือนอะไรหายไปไง
แต่เพื่อนเราก็รู้สึกผิดกับแฟนมากนะ.
= แต่ตอนนี้เพื่อนเราก็คบกับแฟนอยู่นะยังเหมือนเดิม
(แต่ก็ยังมีบ้าง ที่บางมุมเพื่อนเราคิดถึงเขา ก็ยังคิดถึงอยู่นะ แต่น้อยกว่าแผลสด)
{เพื่อนๆๆคิดว่าเรื่องแบบนี้ มันเป็นอย่างไงแล้วต้องทำไงต่อไป อยากได้ความคิดเห็นเยอะๆเลยนะ } #ขอบคุณค่ะ 🦄