บัลลังก์ดอกไม้ออกอากาศมาเกือบจะจบแล้ว
แต่ยังรักษาความสนุกในเนื้อเรื่องได้
นอกจากแนวละครที่ภาพสวย สดใส น่ารักแล้ว
ยังใส่รายละเอียดในตัวละครให้มีความน่าติดตาม
ซึ่งจุดเด่นที่สำคัญคือการออกแบบเรื่องและตัวละคร
เป็นเส้นเรื่องที่หลากหลายรวมทั้งการแสดงและกำกับที่ลงตัว
อนาวินทร์ พุดชมพู
มาริโอเล่นเป็นอนาวินทร์ได้สมบูรณ์แต่เข้าใจง่าย ตัวละครนี้ไม่ใช่ตัวละครที่ยากและซับซ้อน
แต่มีจุดเด่นคือมีพัฒนาการตลอด ซึ่งมาริโอเล่นออกมาอย่างเห็นได้ชัดเจนในทุกเหตุการณ์
ไม่ได้เล่นให้ตลกกลบเกลื่อนความร้ายให้มันตลก แต่เป็นการแสดงถึงตัวตนของคนไม่เอาถ่านของตัวละคร
จนเปลี่ยนแปลงตัวละครทีละนิดและการเปลี่ยนแปลงเพราะมันมาจากความเข้าใจและความรัก
พุดชมพู เต้ยเล่นออกมาได้แตกต่างกับเปี๊ยกในคลื่นชีวิตอย่างเห็นได้ชัด
ตัวพุดชมพูไม่ได้แสดงออกโดดเด่นถ้าเทียบกับอนาวินทร์ แต่เธอต้องเป็นหลักให้กับอนาวินทร์
เต้ยต้องมีความแกร่งในตัวละครซึ่งเป็นจุดเด่นตัวละครนี้ แต่ก็มีความอ่อนแอจากเรื่องในอดีต
และเมื่อ วิน พุด มีความเข้าใจกันจนกลายเป็นความรักทั้งสองคนก็ทำให้เส้นเรื่องหลักเรื่องนี้แข็งแรงเรื่องได้
ทรบรบ ช่อม่วง
ความแตกต่างของคนสองคนเปิดบทมา คนนึงมีความเถรตรง อีกคนก็มโนเป็นเลิศ
แต่เมื่อทั้งสองตัวละครรู้จักกัน ทรงรบก็เห็นมุมความฉลาดของช่อม่วง และช่อม่วงก็เห็นมุมน่ารักของทรงรบ
บีม กวีกับมัจฉา ที่มีความแตกต่างกัน แต่ด้วยการแสดงและบทบาททำให้นักแสดงตัวละครออกมาได้ชัดเจน
การเปิดตัวละครของมัจฉาอาจจะแปลกแยกกับเรื่องแต่เป็นการปูพื้นตัวละครที่ทำให้เห็นความหลายหลายของตัวละครตัวนี้
ทั้งสองตัวละครมีบทบาทกับเรื่องเพราะทั้งสองเป็นเพื่อนของพระเอก นางเอก คู่นี้ก็มีบทบาทกับเรื่อง
และอีกจุดที่ทำให้เส้นเรื่องของคู่นี้ชัดเจนคือ ลดา แฟนเก่าทรงรบ ที่เข้ามาให้เรื่องทรงรบ ช่อม่วงน่าสนใจ
ลดาไม่มีความสัมพันธ์กับเรื่อง แต่ตัวนี้ทำให้คนดูเห็นมิติและพัฒนาการของตัวละครทรงรบและช่อม่วงที่มากกว่าเดิม
นอกจากมีบทบาทกับเรื่องแล้ว บทบาทในคู่ของตัวเองก็มีความน่าสนใจจนจบเรื่อง
จิระ วาทินี (โจ้ หวาย)
คู่กัดที่ไม่น่าจะไปด้วยกันได้ ความสัมพันธ์เกิดจากเขาและเธอเป็นคนสนิทและคนรักของพระเอกนางเอก
เนยในบทหวายตอนแรกได้ไม่แตกต่างจากที่เนยเคยเล่น ทั้งบทที่ดูจะสนิทกับวินแบบแฟนน่ารักและการกลัวพ่อ
ซึ่งเนยก็ยังไม่ทำให้เชื่อในตัวละคร แต่เมื่อบทหวายเริ่มเด่นชัดขึ้น เนยเริ่มทำให้บทหวายดูน่าสนใจขึ้น
พัฒนาการตัวละครที่เคยมีทิศทางเดียวเริ่มมีมิติตัวละคร หวายมีความสนใจในงานอย่างจริงจังและรู้จักโจ้มากขึ้น
เนยก็เป็นหวายที่น่ารักขึ้น มีมุมที่ต่างจากที่เนยเคยเล่นมากขึ้น
มาวินกับบทโจ้ เป็นเรื่องปกติที่ละครคุณตู่ มาวินก็จะแสดง แต่เรื่องนี้ บทโจ้ ชายหนุ่มผู้ที่ยังรอความรักของพุดชมพู
แม้ว่าจะรู้ว่าเธอคิดกับเขาแค่เพื่อน แต่โจ้ก็ยังมีความหวัง แม้ว่าจะเริ่มสงสัยในความสัมพันธ์ของอนาวิน
บทนี้ทำให้มาวินแตกต่างจากเรื่องอื่นที่เล่นมา และเขาก็ดูไม่แปลกแยกกับใครในเรื่อง ซึ่งเป็นเรื่องที่ดีมาก
บทของตัวละครนี้มีความสุ่มเสี่ยงกับความเกลียดของดู เพราะเป็นตัวละครที่จะกั๊กและจะหวงนางเอกแต่ตัวนี้มีน้อยมาก
ตัวละครนี้เป็นตัวละครที่ไม่กันพระเอกและหวงนางเอกจนน่ารำคาญ อาจแค่เริ่มไม่ชอบพระเอกที่ใกล้กับนางเอกเกินไป
และพอจะเริ่มหวงนางเอก หวายก็เข้ามากัดกับเขา เข้ามายุ่งในชีวิตของเขา และทำให้หวายมีใจกับเขา
การถูกปฏิเสธทำให้ หวายและโจ้อกหักและเริ่มเข้าใจมากขึ้น และทำความเข้าใจในชีวิตกันและกัน
ทำให้เรื่องโจ้ หวายถึงไม่โดดเด่น แต่สร้างสีสันในความไม่น่าจะไปด้วยกันได้ดี
การันต์
ความโดดเดี่ยวของตัวละครที่มีเส้นเรื่องที่ขัดกับสามเส้นเรื่องข้างบน
ตัวละครที่เก็บซ่อนความแค้นและปะทุเมื่อถึงเวลา เป็นจอมบงการ
ความเป็นผู้แพ้ที่อยากเอาชนะอยู่ภายใต้การแสดงของ ภัทร ฉัตรบริรักษ์
การันต์ คนที่คิดว่าตัวเองคือคนไม่จำเป็น เพราะการันต์คือส่วนที่เมื่อมีเครื่องหมายมาทับบนตัวอักษร
ตัวอักษรนี้จะไม่ออกเสียง เหมือนกับการันต์ที่น้อยใจตัวเองกับความไม่สำคัญ
ภัทรกับการันต์ ก็เป็นอะไรที่แปลกใหม่การไม่แสดงออกถ้าทีของตัวละครยังสามารถสร้างความติดตาม
กับตัวละครนี้ จะดีหรือร้าย แต่พอแสดงออกเขาจะต้องแสดงออกแบบทั้งซ่อนและปล่อย (จากคำผู้กำกับ)
เวลาเขาอยู่กับทุกตัวละครโดยเฉพาะพระเอก ที่บางครั้งก็เย้ยหยัน หลอกด่าอย่างเนียน ๆ แต่พระเอกไม่รู้
และจะต้องแสดงออกให้รุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ต้องคอนดูว่าตอนจบภัทรจะเป็นการันต์ที่สมบูรณ์ได้ไหม
เรื่องนี้เป็นการกลับมาอีกครั้งของคุณตู่ในรอบหลายปี
ส่วนใหญ่ละครปัง ๆ ของคุณตู่ก็มักจะอยู่กุมภาพันธ์ ทั้ง ทัดดาวบุษยา พรพรหมอลเวงและบัลลังก์ดอกไม้ด้วย 55+
ละครเรื่องนี้ไม่ใช่ละครสนุกเพียงอย่างเดียว แต่มีรายละเอียดที่ละครเรื่องนี้ออกแบบได้สมบูรณ์ขนาดนี้
และเรื่องนี้เราได้เห็นทิศทางของละคร และได้รู้ถึงสิ่งที่คุณตู่สร้างไว้ในผลงานเรื่องก่อน ๆ แต่ยังไม่ชัด
ในเรื่องนี้ การผสมผสานเส้นเรื่อง การเล่นเรื่องอย่างตรงประเด็น ไม่สับสนแต่มีลูกเล่น
อาทิตย์แรกเป็นเรื่องของพระเอก อาทิตย์ต่อมาเป็นไร่นางเอก ต่อมาเปิดตัวการันต์ และอาทิตย์นี้รวมเส้นเรื่องเอามารวมกัน
ตัวละครของทุกฝั่งชัดเจนไม่โดดจากสถานการณ์ การกำกับที่ควบคุมทุกอย่างออกมาไม่โดดจากกัน
ในละครหลายเรื่องของคุณตู่ก็มีแบบนี้ แต่ก็ยังไม่ชัดว่าทำไมเลือกเล่าเรื่องแบบนี้
แต่เรื่องนี้ทำให้เข้าใจการทำงานละครของคุณตู่ชัดขึ้นว่าทำอะไรและจะเข้าใจกับละครเรื่องต่อไปของคุณตู่มากขึ้น
และในโอกาสถัดไปจะมีรีวิวค่ายละครคุณตู่อย่างเป็นทางการอีกครั้งหนึ่ง
การออกแบบเรื่องและตัวละคร ✿ บัลลังก์ดอกไม้ ✿ กับพัฒนาการงานละครคุณตู่ ปิยวดี
แต่ยังรักษาความสนุกในเนื้อเรื่องได้
นอกจากแนวละครที่ภาพสวย สดใส น่ารักแล้ว
ยังใส่รายละเอียดในตัวละครให้มีความน่าติดตาม
ซึ่งจุดเด่นที่สำคัญคือการออกแบบเรื่องและตัวละคร
เป็นเส้นเรื่องที่หลากหลายรวมทั้งการแสดงและกำกับที่ลงตัว
อนาวินทร์ พุดชมพู
มาริโอเล่นเป็นอนาวินทร์ได้สมบูรณ์แต่เข้าใจง่าย ตัวละครนี้ไม่ใช่ตัวละครที่ยากและซับซ้อน
แต่มีจุดเด่นคือมีพัฒนาการตลอด ซึ่งมาริโอเล่นออกมาอย่างเห็นได้ชัดเจนในทุกเหตุการณ์
ไม่ได้เล่นให้ตลกกลบเกลื่อนความร้ายให้มันตลก แต่เป็นการแสดงถึงตัวตนของคนไม่เอาถ่านของตัวละคร
จนเปลี่ยนแปลงตัวละครทีละนิดและการเปลี่ยนแปลงเพราะมันมาจากความเข้าใจและความรัก
พุดชมพู เต้ยเล่นออกมาได้แตกต่างกับเปี๊ยกในคลื่นชีวิตอย่างเห็นได้ชัด
ตัวพุดชมพูไม่ได้แสดงออกโดดเด่นถ้าเทียบกับอนาวินทร์ แต่เธอต้องเป็นหลักให้กับอนาวินทร์
เต้ยต้องมีความแกร่งในตัวละครซึ่งเป็นจุดเด่นตัวละครนี้ แต่ก็มีความอ่อนแอจากเรื่องในอดีต
และเมื่อ วิน พุด มีความเข้าใจกันจนกลายเป็นความรักทั้งสองคนก็ทำให้เส้นเรื่องหลักเรื่องนี้แข็งแรงเรื่องได้
ทรบรบ ช่อม่วง
ความแตกต่างของคนสองคนเปิดบทมา คนนึงมีความเถรตรง อีกคนก็มโนเป็นเลิศ
แต่เมื่อทั้งสองตัวละครรู้จักกัน ทรงรบก็เห็นมุมความฉลาดของช่อม่วง และช่อม่วงก็เห็นมุมน่ารักของทรงรบ
บีม กวีกับมัจฉา ที่มีความแตกต่างกัน แต่ด้วยการแสดงและบทบาททำให้นักแสดงตัวละครออกมาได้ชัดเจน
การเปิดตัวละครของมัจฉาอาจจะแปลกแยกกับเรื่องแต่เป็นการปูพื้นตัวละครที่ทำให้เห็นความหลายหลายของตัวละครตัวนี้
ทั้งสองตัวละครมีบทบาทกับเรื่องเพราะทั้งสองเป็นเพื่อนของพระเอก นางเอก คู่นี้ก็มีบทบาทกับเรื่อง
และอีกจุดที่ทำให้เส้นเรื่องของคู่นี้ชัดเจนคือ ลดา แฟนเก่าทรงรบ ที่เข้ามาให้เรื่องทรงรบ ช่อม่วงน่าสนใจ
ลดาไม่มีความสัมพันธ์กับเรื่อง แต่ตัวนี้ทำให้คนดูเห็นมิติและพัฒนาการของตัวละครทรงรบและช่อม่วงที่มากกว่าเดิม
นอกจากมีบทบาทกับเรื่องแล้ว บทบาทในคู่ของตัวเองก็มีความน่าสนใจจนจบเรื่อง
จิระ วาทินี (โจ้ หวาย)
คู่กัดที่ไม่น่าจะไปด้วยกันได้ ความสัมพันธ์เกิดจากเขาและเธอเป็นคนสนิทและคนรักของพระเอกนางเอก
เนยในบทหวายตอนแรกได้ไม่แตกต่างจากที่เนยเคยเล่น ทั้งบทที่ดูจะสนิทกับวินแบบแฟนน่ารักและการกลัวพ่อ
ซึ่งเนยก็ยังไม่ทำให้เชื่อในตัวละคร แต่เมื่อบทหวายเริ่มเด่นชัดขึ้น เนยเริ่มทำให้บทหวายดูน่าสนใจขึ้น
พัฒนาการตัวละครที่เคยมีทิศทางเดียวเริ่มมีมิติตัวละคร หวายมีความสนใจในงานอย่างจริงจังและรู้จักโจ้มากขึ้น
เนยก็เป็นหวายที่น่ารักขึ้น มีมุมที่ต่างจากที่เนยเคยเล่นมากขึ้น
มาวินกับบทโจ้ เป็นเรื่องปกติที่ละครคุณตู่ มาวินก็จะแสดง แต่เรื่องนี้ บทโจ้ ชายหนุ่มผู้ที่ยังรอความรักของพุดชมพู
แม้ว่าจะรู้ว่าเธอคิดกับเขาแค่เพื่อน แต่โจ้ก็ยังมีความหวัง แม้ว่าจะเริ่มสงสัยในความสัมพันธ์ของอนาวิน
บทนี้ทำให้มาวินแตกต่างจากเรื่องอื่นที่เล่นมา และเขาก็ดูไม่แปลกแยกกับใครในเรื่อง ซึ่งเป็นเรื่องที่ดีมาก
บทของตัวละครนี้มีความสุ่มเสี่ยงกับความเกลียดของดู เพราะเป็นตัวละครที่จะกั๊กและจะหวงนางเอกแต่ตัวนี้มีน้อยมาก
ตัวละครนี้เป็นตัวละครที่ไม่กันพระเอกและหวงนางเอกจนน่ารำคาญ อาจแค่เริ่มไม่ชอบพระเอกที่ใกล้กับนางเอกเกินไป
และพอจะเริ่มหวงนางเอก หวายก็เข้ามากัดกับเขา เข้ามายุ่งในชีวิตของเขา และทำให้หวายมีใจกับเขา
การถูกปฏิเสธทำให้ หวายและโจ้อกหักและเริ่มเข้าใจมากขึ้น และทำความเข้าใจในชีวิตกันและกัน
ทำให้เรื่องโจ้ หวายถึงไม่โดดเด่น แต่สร้างสีสันในความไม่น่าจะไปด้วยกันได้ดี
การันต์
ความโดดเดี่ยวของตัวละครที่มีเส้นเรื่องที่ขัดกับสามเส้นเรื่องข้างบน
ตัวละครที่เก็บซ่อนความแค้นและปะทุเมื่อถึงเวลา เป็นจอมบงการ
ความเป็นผู้แพ้ที่อยากเอาชนะอยู่ภายใต้การแสดงของ ภัทร ฉัตรบริรักษ์
การันต์ คนที่คิดว่าตัวเองคือคนไม่จำเป็น เพราะการันต์คือส่วนที่เมื่อมีเครื่องหมายมาทับบนตัวอักษร
ตัวอักษรนี้จะไม่ออกเสียง เหมือนกับการันต์ที่น้อยใจตัวเองกับความไม่สำคัญ
ภัทรกับการันต์ ก็เป็นอะไรที่แปลกใหม่การไม่แสดงออกถ้าทีของตัวละครยังสามารถสร้างความติดตาม
กับตัวละครนี้ จะดีหรือร้าย แต่พอแสดงออกเขาจะต้องแสดงออกแบบทั้งซ่อนและปล่อย (จากคำผู้กำกับ)
เวลาเขาอยู่กับทุกตัวละครโดยเฉพาะพระเอก ที่บางครั้งก็เย้ยหยัน หลอกด่าอย่างเนียน ๆ แต่พระเอกไม่รู้
และจะต้องแสดงออกให้รุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ ต้องคอนดูว่าตอนจบภัทรจะเป็นการันต์ที่สมบูรณ์ได้ไหม
เรื่องนี้เป็นการกลับมาอีกครั้งของคุณตู่ในรอบหลายปี
ส่วนใหญ่ละครปัง ๆ ของคุณตู่ก็มักจะอยู่กุมภาพันธ์ ทั้ง ทัดดาวบุษยา พรพรหมอลเวงและบัลลังก์ดอกไม้ด้วย 55+
ละครเรื่องนี้ไม่ใช่ละครสนุกเพียงอย่างเดียว แต่มีรายละเอียดที่ละครเรื่องนี้ออกแบบได้สมบูรณ์ขนาดนี้
และเรื่องนี้เราได้เห็นทิศทางของละคร และได้รู้ถึงสิ่งที่คุณตู่สร้างไว้ในผลงานเรื่องก่อน ๆ แต่ยังไม่ชัด
ในเรื่องนี้ การผสมผสานเส้นเรื่อง การเล่นเรื่องอย่างตรงประเด็น ไม่สับสนแต่มีลูกเล่น
อาทิตย์แรกเป็นเรื่องของพระเอก อาทิตย์ต่อมาเป็นไร่นางเอก ต่อมาเปิดตัวการันต์ และอาทิตย์นี้รวมเส้นเรื่องเอามารวมกัน
ตัวละครของทุกฝั่งชัดเจนไม่โดดจากสถานการณ์ การกำกับที่ควบคุมทุกอย่างออกมาไม่โดดจากกัน
ในละครหลายเรื่องของคุณตู่ก็มีแบบนี้ แต่ก็ยังไม่ชัดว่าทำไมเลือกเล่าเรื่องแบบนี้
แต่เรื่องนี้ทำให้เข้าใจการทำงานละครของคุณตู่ชัดขึ้นว่าทำอะไรและจะเข้าใจกับละครเรื่องต่อไปของคุณตู่มากขึ้น
และในโอกาสถัดไปจะมีรีวิวค่ายละครคุณตู่อย่างเป็นทางการอีกครั้งหนึ่ง