คือเรามีเพื่อนสนิทคนหนึ่งค่ะอยู่คนละห้องเรารู้จักกับเขาเพราะเขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเราอีกทีในช่วงเทอมแรกเรากับเขาแกล้งกันหยอกกันตามประสาแต่พอเทอมสองด้วยความที่ลงวิชาเลือกเสรีเดียวกันทุกวิชาทำให้สนิทมากขึ้นมันทำให้ใกล้กันมากขึ้นเล่นแบบถึงตัวบวกกับเราเป็นคนหวั่นไหวง่ายจากที่ไม่ชอบมันก็เริ่มหวั่นไหวจนวันวาเลนไทน์เพื่อนเราให้เราสารภาพไปเราก็ซื้อต้นกระบองเพชรจิ๋วให้เขา//สารภาพแบบไม่มีคำพูดใดๆ555-- หลังจากวันนั้นเพื่อนเราทักไปถามให้เขาบอกคิดกับเราแค่เพื่อนสนิทเราร้องไห้หนักมากกกเขาก็ทักมาปลอบพอตอนที่เราไปซ้อมกีฬาเราเมินใส่เค้าแต่เค้าไปนั่งดูเราซ้อมถ่ายรูปเราแล้วส่งข้อความมาว่าไม่ไหวก็พักบ้างนะ จากที่คิดว่าเอ่อตัดใจวันนี้แหละกลายเป็นว่าไม่ตัดใจค่ะ555-- แล้วพอหลังากนั้นเค้าก็ชอบเข้ามาใกล้เรามากกว่าเดิม ชอบยื่นหน้ามาใกล้ๆพอเห็นเรานั่งเงียบๆคนเดียวก็ชอบมาอยู่ด้วย ล่าสุดตอนวันกีฬาสีเราไปหาเพื่อนเราที่สีซึ่งอยู่สีเดียวกับเขา เขาเดินมาใกล้เราแล้วขอถ่ายรูปด้วยเราก็ถ่ายตามน้ำไป555 พอตอนที่เราคุยกับเพื่อนเขาก็มาลูบหัวจับหน้าแล้วมอง ณ ตอนนั้นถ้าเป็นเมื่อก่อนมือดันออกไปแล้วแต่เรายืนนิ่งเคลิ้มมากอะเฮือกเพื่อนแซวเราเลยดึงตัวเองกลับมา พอตอนที่เราจะกลับสแตนเขาก็เดินมาจับมือเราแล้วถามว่าจะไปไหนคือเราใจลอยแล้ววววว เราปล่อยให้จับค่ะ555(แลดูใจง่าย)เราก็ตอบไปว่าจะกลับสแตนแล้วเขาปล่อยมือเราแล้วมจับหัวแทนมองหน้าเราแล้วพูดว่าบายๆนะอือหือฟินค้างพอวันนี้ตอนเย็นเราส่งข้อความไปหาเขาค่ะ เรา:ถ้าคิดแค่เพื่อนจริงๆไม่ต้องทำให้กูหวั่นไหวก็ได้55555ไม่รู้จริงๆหรอ5555ว่าใจสั่นมากขนาดไหนอะตอนที่เอาหัวมาใกล้
ตอนที่จับหัวกูรู้ยังไงก้แค่เพื่อนอะกูชอบคิดเองเออเอง555รู้แหละก้แค่แกล้งกูตามประสาเพื่อนสนิทกูบ่นเฉยๆ เขา:หรอขี้บ่นเนอะ เรา:ไร เขา:ไม่บอกบอกก็รุ้ดิ เรา:สนิทกับกูน้อยกว่านี้ก็ได้แกก็รู้อยู่แก่ใจปะวะว่าเรารู้สึกยังไงอะ เขา:จ้าๆๆๆอย่าไปคิดมากดิ เรา:แกไม่เป็นคนรู้สึกมากกว่าไม่เข้าใจหรอก เขา:ขอโทดนะ เราไม่อยากให้มันกลับไปซ่ำรอยก่ำของเรานะ อดีตที่ไม่อยากติดถึงมันนะ เรา:ลืมพี่ม.5คนนั้นไม่ได้สินะ ปล.พี่ม.5แฟนเก่านางคบมา3ปี เขา:5555มันคงใช้อยากลบออกไปจากสมอง  เราต้องทำไงต่อดีTT