ฉันอึดอัด เสียใจกับครอบครัวง่ายมาก

สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นเรื่องราวชีวิตกระทู้แรก แค่อยากระบายและอยากทำให้ตัวเองสู้ขึ้นอีกครั้ง ย้อนไปแต่ก่อนบ้านเราเป็นครอบครัวทหารฐานะค่อนข้างลำบากแต่โชคดีที่พี่ชายคนโตเรียนจบวิศวะเลยทำให้ที่บ้านมีฐานะที่ดีขึ้น จนฉันขึ้นมอต้นพ่อเป็นโรคหัวใจ ฉันเป็นเด็กที่สอนง่ายเดินในกรอบตลอดเวลาจนมอปลายพ่อได้รักษาโรคนี้อีกครั้งหลังจากนั้นที่บ้านก็ถูกพี่ชายปกครองมาตลอดเพราะพ่อไม่สามารถทำงานได้อีก ทุกการกระทำ ทุกอย่างเราไม่สามารถตัดสินใจเองได้ ฉันรักที่บ้านมากเวลามีปัญหาอึดอัดใจทักเก็บไว้คนเดียว เพราะฉันไม่กล้าพุดออกไป ฉันไม่อยากทำให้ทุกคนเสียใจ จนมาวันนี้ฉันอยุ่ปี4แล้ว แต่ฉันมีกรอบเหมือนตอนมอปลายที่ถูกขีดไว้ ไม่มีสังคม ไม่มีเพื่อนเพราะออกจากบ้านไม่ได้ เวลาขอไปเที่ยวมักมีกำหนดเวลา ซึ่งมันอึดอัดมาก ฉันมีแต่พี่ชายคนที่2ที่สามารถระบายได้ ฉันรักที่บ้านมากคิดแค่อย่างเดียวว่าเวลาอึดอัดร้องไห้ไปจะได้ทำให้ใจสบายขึ้น แต่ช่วงปี59-60 พ่อเข้ารพ.บ่อยมาก ฉันไม่เคยนอนหลับเครียดทุกวันเพราะพ่อเริ่มมีดรคอื่นแทรกเข้ามา ทุกวันนี้ฉันยังคงเป็นเด็กดีอยู่ในกรอบทุกอย่าง แต่มันทำให้ฉันอึดอัดใจเหลืออเกิน เพื่อนพ้องที่เคยสนิทก็ต่างห่างหายเพราะฉันไม่มีสังคมเลย ฉันเคยคิดว่าฉันมีแค่ครอบครัวก้อยุ่ได้ แต่ณ ตอนนี้ฉันเริ่มไม่ไหว หัวไปคก้ไม่เจอเพื่อนไม่เจอใคร ฉันเหมือนตัวคนเดียว ฉันตั้งใจว่าถ้าจบจะทำงานที่นิคมแถวระยองเพราะเบื่อบ้าน แต่ฉันก็ทิ้งพ่อไปไม่ได้ อยุ่บ้านฉันก็เหมือนเด็กที่ไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง ฉันควรทำยังไงดี 😞