สิ่งที่โชคร้ายในชีวิตที่ต้องมาติดเอดส์

คำว่า "คุณเป็น HIV" ก็เป็นคำที่ใครก็ไม่อยากได้ยิน แต่สุดท้ายแล้วมันก็เกิดขึ้นกับผม เป็นคำที่เหมือนฟ้าลงมาบนตัวผม เป็นคำที่ทุกอย่างที่ฝันทุกอย่างที่คิดไว้มืดดับลงไปชั่วพริบตา ออกตัวก่อนนะครับผมไม่ใช่ชายแท้ หรือเรียกง่ายว่าผมเป็นเกย์นั้นเอง ที่ทุกคนรู้จักกันดี และมักเข้าใจกับคำว่า เกย์ บางคนอาจมองว่าเกย์ ไม่มีคำว่าว่ารักจริงมีแต่แต่ปัญหาราคะที่อยากได้อยากโดนกันอยู่เสมอ เป็นเพศที่ไม่มีคำว่าพอ ไม่มีขีดจำกัด หลงระเริงในหน้าตาและเชื่อมั่นในตัวเองสูง ผมก็ไม่เถียงครับว่าบางคนก้อาจเป็นอย่างที่ทุกคนคิด แต่ก็มีเกย์อีกไม่น้อยที่เป็นบุคคลที่ดีเป็นแบบอย่างที่ดีและสร้างประโยชน์ให้สังคม แต่ผมไม่ใช่บุคคลประเภทที่ดี ผมดันเป็นบุคคลที่ไม่รู้จักพอ หลงระเริงในหน้าตาของตัวเองที่มั่นใจว่าตัวเองดูดีจนใช้ตัวและของที่มีติดตัวมาจนไม่มีขีดจำกัด ใครเข้ามาผมเอาหมดไม่ว่าจะเป็นอย่างไง เพราะคำว่าร่าน เพียงคำเดียวที่ผมมักได้รับจากคนที่คบหรือคนที่รู้จัก ตอนนั้นผมก็ไม่สนใจกับคำพูดนี้ใครจพรู้อย่างไงก็ชั่ง เพราะเราหน้าตาพอที่จะมีคนเข้ามาเรื่อยๆไม่ขาด จนขาดสติไม่ทันคิดถึงคำว่ากล่าวตักเตือนของคนรอบข้าง ไม่ว่าจะเป็นคนในครอบครัว เพื่อน พี่ น้องที่เคยตักเตือนผม จนวันหนึ่งเราต้องมาพบกับสิ่งที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิต เมื่อมารู้สึกตัวหรือคิดได้วันนี้มันก็สายเกินไปกว่าที่จะกลับมาแห้ไขมันได้ ยอมรับว่าแรกที่รู้ มันท้อ มันเหนื่อย มันไม่แรงจะทำอะไรเลย รวมถึงตอนนี้ ถึงผมจะเป็นร่วม 1 ปี ที่ร่วมชะตากรรม กับ HIV มามันก็ยังไม่คุนชินกับมัน ผมอยากกลับไปเป็นคนปกติเหมือนคนทั่วไป บางทีผมก็คิดนะครับทำไมผมไม่เกิดมาหน้าตาแย่ๆจนไม่มีใครเอา ตอนนี้ผมอาจจะไม่ต้องมาพบเจอกับตรงนี้ หรือ ผมไม่น่าเลือกชะตาชีวิตของตัวเองแบบนี้ตั้งแต่แรก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อเราเป็นแล้วผมก็ต้องอยู่กับมันให้ได้ ไม่ว่าอีกนานแค่ไหนกว่าผมจะตาย อาจจะวันนี้ พรุ้งนี้ หรืออีกสิบๆในวันข้างหน้า ผมก็ต้องอยู่กับมัน ไม่มีใครรู้ครับว่าผมเป็นนอกจากแม่คนเดียว เพราะผมไม่บอกใครกลัวคนรังเกียจที่เราเป็นแบบนี้  ที่ผมมาพูดตรงนี้ผมไม่ต้องการอะไรมากมายหรอกครับแค่ต้องการกำลังใจ หรือเพื่อนร่วมชะตากรรมเดียวกับมาพูดคุยแลกเปลี่ยนกันให้ผมมีกำลังและแรงที่สู้ๆไปในวันข้างหน้า เพราะตอนนี้ผมก็ใกล้จบมหาลัยและประสบความสำเร็จอีกหนึ่งขั้นในชีวิต และต้องเผชิญกับชีวิตในวัยทำงานที่ผมต้องเจอในวันข้างหน้า แต่ผมมักเชื่อเสมอ ถ้าชีวิตไม่สิ้น ก็ต้องดิ้นกันไป ขอขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ