จากหัวเรื่องที่ดูแหม่งๆมาเข้าเรื่อง เราไม่ใช่คนที่เคยจับมือทั้งตอนที่มีแฟนจนแฟนเลิกไป ต่อมาก็ได้พบ ผญ คนหนึ่งที่ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรมากเป็นเพื่อนที่เรียนด้วยกัน จากนั้นเมื่อเวลาผ่านไปจากแค่สนิทมันเริ่มรู้สึกว่าเราชอบเค้า ไปไหนมาไหน ไปเที่ยวที่ต่างๆ ไปงานเทศกาลต่างๆ จะไกลแค่ไหนเราก็รีบไปหาบางทีไม่ตื่นพอทักมาเราก็รีบไป จากรู้สึกชอบมันเริ่มมีความผูกพัน เวลาไปเที่ยวเค้าก็จับมือเล่นหัวเล่นหน้าบ่อยๆ จนมันทำให้ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว จนกระทั้งวันหนึ่งเค้าก็หายไป ทักไปบ้าง หยอกไปบ้างก็ไม่ตอบ ไม่อ่าน จิตใจมันเริ่มจะหวั่นไหว ว่านี้มันเกิดอะไรขึ้น พอซักพักตอนที่เรากำลังปวดใจสุดๆเค้าก็ทักมา เหมือนว่ารู้จังหว่ะ ตอนที่เรารู้สึกว่าเราทำใจได้ว่าเค้าคงไม่ได้คิดอะไร เค้าก็กลับมา เราก็กลับไปอีกครั้ง จนบางทีก็สงสัยว่าเราไม่ควรกลับไปให้เจ็บ แต่ทุกครั้งที่เค้าโทรมา คุยมา เราก็ใจอ่อน
อยากจะรู้ว่ามันคือความซื่อบื้อ ความโง่ หรืออะไรกัน
ควรจะทำตามหัวใจหรือพักหัวใจแล้วเป็นแค่เพื่อน....
การจับมือบ่อยๆทั้งที่ไม่ได้เป็นอะไรกันมันคืออะไร
อยากจะรู้ว่ามันคือความซื่อบื้อ ความโง่ หรืออะไรกัน
ควรจะทำตามหัวใจหรือพักหัวใจแล้วเป็นแค่เพื่อน....