ขอแทนตัวเองว่าเรานะคะ (กระทู้อาจยาวนิดนึงนะคะ ขอโทษด้วยน้า)
คือช่วงนี้เรารู้สึกหงุดหงิดได้ง่ายมากแล้วก็บ่อยมากๆเวลาที่เราอยู่กับเพื่อนคนนึงอะค่ะ เราพยายามสังเกตตัวเองหลายทีแล้ว ว่าเราเป็นคนเกรี้ยวกราดขี้หงุดหงิดขึ้นรึเปล่า ทั้งๆที่จริงๆแล้วนิสัยส่วนตัวของเราค่อนข้างเป็นคนใจเย็นมากๆ ไม่ค่อยอะไรกับใครเท่าไหร่ ไม่ค่อยโกรธใครง่ายๆด้วยแหละค่ะ เอนไปทางสุขนิยมด้วยซ้ำ
แต่พอเรากลับมาคิดๆดูแล้ว คือเราหงุดหงิดกับเพื่อนคนนี้แค่คนเดียวอะค่ะ กับเพื่อนๆคนอื่นนี่เราไม่มีอาการแบบนั้นเลย ไม่รู้ว่าเพราะช่วงนี้เราเครียดๆเรื่องใกล้สอบด้วยรึเปล่า แต่เรารู้สึกว่าเราหงุดหงิดกับเรื่องมาได้สักพักแล้วค่ะ ทุกๆครั้งที่เรารู้สึกหงุดหงิดเค้า เราจะพยายามหาข้อดีของเค้า หาความน่ารักของเค้ามาคอยหักลบกับความรู้สึกหงุดหงิดของเราตลอดเลย
ปกติเพื่อนเราคนนี้เค้าจะนิสัยบอยๆหน่อย ง่ายๆอะไรก็ได้เลยคุณ จัดไปปป! เรากับเพื่อนมีอะไรกันก็คุยกันตลอดนะคะ สนิทกันในระดับที่ค่อนข้างมากอะ แต่ว่าตอนนี้เรารู้สึกว่าเค้าดูงอแงมาก ชอบพูดจาอะไรซ้ำๆเดิมๆบ่อยๆ ซึ่งยอมรับเลยว่าเราเองไม่ค่อยชอบอะค่ะ โตแล้วอะพูดทีเดียวก็รู้เรื่องแล้วหละ นี่พอย้ำบ่อยๆ พูดซ้ำบ่อยๆเราเองก็เริ่มจะรำคาญ เค้ากลายเป็นคนไม่ค่อยใส่ใจกับอะไรเท่าไหร่ เหมือนเค้ามีเหตุผลคอยซัพพอร์ตการกระทำของเค้าที่เค้าจะทำ เหมือนกับว่าทุกคนก็ต้องคอยป้อนเค้าแทน ไม่ค่อยทำอะไรเองเท่าไหร่ จริงๆแล้วก็ยังมีรายละเอียดอีกหลายอย่างเกี่ยวกับตัวเค้าที่เปลี่ยนไปนะคะ แต่เราขอไม่เอ่ยถึงดีกว่า กับบางอย่างของเค้า เราเองก็อยากจะดุเค้าแรงๆบ้างนะคะ แต่พอคิดดูแล้ว เราคิดว่าตัวเราเองก็ไม่ได้จะเก่งหรือดีไปกว่าเค้ามากเท่าไหร่ แล้วเราเก่งยังไงถึงจะไปดุเค้า อะไรประมาณเนี้ย เพราะเราเองก็ยังมีสิ่งที่ต้องปรับปรุงตัวเราให้มันดีขึ้นกว่าเดิมอยู่เรื่อยๆเหมือนกัน
เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยบอกเพื่อนนะคะ เราเคยพูดกับเค้าไปแล้วเหมือนกันว่าช่วงนี้ดูเปลี่ยนไปนะ ก่อนคุยเราก็คิดอยู่นานมากว่าจะพูดยังไงให้เค้าไม่คิดมาก พอบอกไปเค้าก็เริ่มหงอยไปนิดนึง ขี้น้อยใจขึ้นด้วย ทั้งๆที่เราเองก็ปฏิบัติตัวต่อเค้า วางตัวกับเค้าเหมือนเดิมทุกอย่างตั้งแต่เมื่อก่อนจนตอนนี้นะคะ คือตอนนี้ก็กลายเป็นว่าเราเองก็ต้องเลือกคำพูดที่ใช้แล้วรักษาน้ำใจเค้าอีกด้วย
เราเลือกที่จะเก็บความรู้สึกเราเอาไว้ จนตอนนี้ก็กลัวนะคะ
กลัวว่าจะความรู้สึกของช่วงนี้จะทำให้เรามองเพื่อนของเราคนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
เราควรทำยังไงดีคะ หรือควรมองข้ามไป มีใครเคยเป็นแบบเราบ้างมั้ยคะ เราอยากได้คำแนะนำจากหลายๆคนเลย
แต่เอาจริงๆคือเราจะต้องเจอเค้าอยู่ทุกๆวัน เราเองก็กลัวตัวเองว่าวันนึงถ้าเราหลุดวีนเค้าไป
เค้าก็จะกลายเป็นไม่กล้าคุย ไม่กล้าเข้าหา หรืออาจจะคุยกันได้ไม่สนิทใจเท่าเดิมอีกอะค่ะ หนักใจจัง
ถ้าแท็กผิกห้องยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ
กลัวว่าตัวเองจะมีความรู้สึกด้านลบ ให้กับเพื่อนคนนึงมากขึ้นเรื่อยๆ
คือช่วงนี้เรารู้สึกหงุดหงิดได้ง่ายมากแล้วก็บ่อยมากๆเวลาที่เราอยู่กับเพื่อนคนนึงอะค่ะ เราพยายามสังเกตตัวเองหลายทีแล้ว ว่าเราเป็นคนเกรี้ยวกราดขี้หงุดหงิดขึ้นรึเปล่า ทั้งๆที่จริงๆแล้วนิสัยส่วนตัวของเราค่อนข้างเป็นคนใจเย็นมากๆ ไม่ค่อยอะไรกับใครเท่าไหร่ ไม่ค่อยโกรธใครง่ายๆด้วยแหละค่ะ เอนไปทางสุขนิยมด้วยซ้ำ
แต่พอเรากลับมาคิดๆดูแล้ว คือเราหงุดหงิดกับเพื่อนคนนี้แค่คนเดียวอะค่ะ กับเพื่อนๆคนอื่นนี่เราไม่มีอาการแบบนั้นเลย ไม่รู้ว่าเพราะช่วงนี้เราเครียดๆเรื่องใกล้สอบด้วยรึเปล่า แต่เรารู้สึกว่าเราหงุดหงิดกับเรื่องมาได้สักพักแล้วค่ะ ทุกๆครั้งที่เรารู้สึกหงุดหงิดเค้า เราจะพยายามหาข้อดีของเค้า หาความน่ารักของเค้ามาคอยหักลบกับความรู้สึกหงุดหงิดของเราตลอดเลย
ปกติเพื่อนเราคนนี้เค้าจะนิสัยบอยๆหน่อย ง่ายๆอะไรก็ได้เลยคุณ จัดไปปป! เรากับเพื่อนมีอะไรกันก็คุยกันตลอดนะคะ สนิทกันในระดับที่ค่อนข้างมากอะ แต่ว่าตอนนี้เรารู้สึกว่าเค้าดูงอแงมาก ชอบพูดจาอะไรซ้ำๆเดิมๆบ่อยๆ ซึ่งยอมรับเลยว่าเราเองไม่ค่อยชอบอะค่ะ โตแล้วอะพูดทีเดียวก็รู้เรื่องแล้วหละ นี่พอย้ำบ่อยๆ พูดซ้ำบ่อยๆเราเองก็เริ่มจะรำคาญ เค้ากลายเป็นคนไม่ค่อยใส่ใจกับอะไรเท่าไหร่ เหมือนเค้ามีเหตุผลคอยซัพพอร์ตการกระทำของเค้าที่เค้าจะทำ เหมือนกับว่าทุกคนก็ต้องคอยป้อนเค้าแทน ไม่ค่อยทำอะไรเองเท่าไหร่ จริงๆแล้วก็ยังมีรายละเอียดอีกหลายอย่างเกี่ยวกับตัวเค้าที่เปลี่ยนไปนะคะ แต่เราขอไม่เอ่ยถึงดีกว่า กับบางอย่างของเค้า เราเองก็อยากจะดุเค้าแรงๆบ้างนะคะ แต่พอคิดดูแล้ว เราคิดว่าตัวเราเองก็ไม่ได้จะเก่งหรือดีไปกว่าเค้ามากเท่าไหร่ แล้วเราเก่งยังไงถึงจะไปดุเค้า อะไรประมาณเนี้ย เพราะเราเองก็ยังมีสิ่งที่ต้องปรับปรุงตัวเราให้มันดีขึ้นกว่าเดิมอยู่เรื่อยๆเหมือนกัน
เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยบอกเพื่อนนะคะ เราเคยพูดกับเค้าไปแล้วเหมือนกันว่าช่วงนี้ดูเปลี่ยนไปนะ ก่อนคุยเราก็คิดอยู่นานมากว่าจะพูดยังไงให้เค้าไม่คิดมาก พอบอกไปเค้าก็เริ่มหงอยไปนิดนึง ขี้น้อยใจขึ้นด้วย ทั้งๆที่เราเองก็ปฏิบัติตัวต่อเค้า วางตัวกับเค้าเหมือนเดิมทุกอย่างตั้งแต่เมื่อก่อนจนตอนนี้นะคะ คือตอนนี้ก็กลายเป็นว่าเราเองก็ต้องเลือกคำพูดที่ใช้แล้วรักษาน้ำใจเค้าอีกด้วย
เราเลือกที่จะเก็บความรู้สึกเราเอาไว้ จนตอนนี้ก็กลัวนะคะ
กลัวว่าจะความรู้สึกของช่วงนี้จะทำให้เรามองเพื่อนของเราคนนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
เราควรทำยังไงดีคะ หรือควรมองข้ามไป มีใครเคยเป็นแบบเราบ้างมั้ยคะ เราอยากได้คำแนะนำจากหลายๆคนเลย
แต่เอาจริงๆคือเราจะต้องเจอเค้าอยู่ทุกๆวัน เราเองก็กลัวตัวเองว่าวันนึงถ้าเราหลุดวีนเค้าไป
เค้าก็จะกลายเป็นไม่กล้าคุย ไม่กล้าเข้าหา หรืออาจจะคุยกันได้ไม่สนิทใจเท่าเดิมอีกอะค่ะ หนักใจจัง
ถ้าแท็กผิกห้องยังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ