สวัสดีค่ะเพื่อนๆทุกคน วันนี้อยากจะมาแชร์หรือแบ่งปันความคิดเห็นกันค่ะ
ก็ตามหัวข้อเลยค่ะ “สิ่งที่ทำให้คุณรู้สึกว่าคบคนนี้ คุณ “ตัดสินใจไม่ผิด”ที่เลือกเขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตคุณ
คุณคิดว่ามีสิ่งใดบ้างคะ ลองมาแชร์กันดูน้า ...
สำหรับเราเราคิดว่า การที่จะเลือกคบใครสักคน แน่นอน ความรู้สึกแรกคือเราต้องรู้สึกรัก แต่ความรักอย่างเดียวไม่สามารถทำให้คู่ของเราสามารถประคองหรืออยู่กันไปได้ตลอด เพราะยิ่งโตขึ้น ก็จะมีปัจจัยอื่นๆเข้ามา ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว หน้าที่การงาน การใช้ชีวิต ต่างคนต่างเติบโตมากันต่างครอบครัว การเลี้ยงดู การใช้ชีวิตย่อมต่างกันเป็นธรรมดา นิสัยบางอย่างเราอาจจะชอบ และแน่นอนต้องมีนิสัยที่เราไม่ชอบในตัวกันและกัน แต่สิ่งที่ทำให้เราจะอยู่ด้วยกัน ประคองกันไปได้ตลอด เราคิดว่า
“ความเข้าใจ” และ “การให้อภัย” อย่างแรก คือ ความเข้าใจ คำๆนี้อาจจะดูเหมือนทำง่าย แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนกัน แต่มันก็ไม่ได้ยากเกินไปเช่นกันสำหรับการจะรักษาความสัมพันธ์กันได้นานๆ...
“ความเข้าใจ” การที่เราจะเลือกคบใครสักคน การที่แต่ละคนจะตัดสินใจเลือกใครสักคนเข้ามาในชีวิต คุณต้องยอมรับในความแตกต่างของกันและกันได้ ยอมรับในข้อเสีย และยอมปรับในสิ่งที่เราสามารถปรับได้ หากคุณคบใครแล้วคุณสามารถเป็นตัวของตัวเอง อยู่ด้วยแล้วสามารถทำอะไรบ้าๆบอๆหลุดๆ โดยที่ไม่ต้องวางฟอร์มให้ดูสวยหรู หรือดูเพอร์เฟคตลอดเวลา ไม่ต้องมีมาด วางฟอร์ม หรือทำอะไรที่ไม่ใช่ตัวคุณเองเพื่อให้อีกฝ่ายประทับใจ นั่นแหละ คือความสบายใจ ถ้าต่างคนต่างรับในความเป็นตัวเองของกันและกันได้ คุณก็จะสามารถอยู่ด้วยกันแบบมีความสุข แต่การเป็นตัวของตัวเองนั้น ต้องไม่ทำให้อีกฝ่ายอึดอัดและเดือดร้อนเช่นกัน ... ความเข้าใจในที่นี่รวมไปถึงหลายๆด้าน ไม่ว่าจะเป็น ครอบครัว เพื่อน การใช้ชีวิต หน้าที่การงาน
- ครอบครัว ต่างคนต่างมาจากต่างครอบครัว การเลี้ยงดูย่อมต่างกัน นิสัยต่างกัน ถ้าเราเลือกแล้ว เราต้องเข้าใจในกันและกัน ต้องเข้าใจพื้นฐานของครอบครัวเขา และที่สำคัญต้องรักครอบครัวเขาเหมือนที่เรารักครอบครัวของตัวเอง
- เพื่อน เราต้องสามารถปรับตัวเข้าหากับเพื่อนเขาได้ และเขาก็ต้องปรับตัวเข้าหาเพื่อนของเราด้วยเช่นกัน
- การใช้ชีวิต หน้าที่การงาน ยิ่งโตขึ้น ต่างคนต่างต้องมาภาระหน้าที่ที่มากขึ้น เวลาที่จะคุยหรือเจอกันย่อมน้อยลง แต่เราต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตของกันและกัน และรู้จักปรับตัวเข้าหากัน เข้าใจในภาระหน้าที่ของกันและกัน ในเมื่อยิ่งโตขึ้น เวลาที่เจอกันมีน้อยลง เรายิ่งต้องทำให้เวลานั้นมีค่ามากขึ้น ใช้เวลาเล็กๆน้อยๆที่ได้เจอกันในแต่ละครั้งให้คุ้มค่า
และอีกสิ่งหนึ่งที่ขาดไปไม่ได้ นั่นก็คือ “การให้อภัย”
แน่นอนคนเราคบกัน ไม่ว่าจะเป็นสถานะไหนก็ตาม ครอบครัว เพื่อน พี่น้อง สามีภรรยา หรือทุกๆสถานะ เราทุกคนต้องรู้จักการให้อภัย เหมือนกับคู่ชีวิตที่เขาแต่งงานใช้ชีวิตร่วมกันมาจนแก่เฒ่า ใช่ว่าเขาจะไม่เคยทะเลาะกัน แต่ที่เราเห็นกันเยอะแยะว่า ทำไมคนแก่ถึงอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าได้ ต่างจากวัยรุ่น ที่มีปัญหาหรือทะเลาะกันแค่เรื่องเล็กๆ ก็เลิกรากัน หาคนใหม่ เป็นวงจรแบบนี้อยู่เรื่อยไป...เพราะเขาคงคิดว่า การที่จะเจอคนที่เข้ากับเราได้ ไม่ใช่เรื่องง่าย เขาจึงไม่ยอมปล่อยมือกันง่ายๆ คนสมัยก่อน เจอกันยาก กว่าจะรักกันก็ยากลำบาก กว่าจะฝ่าฟันอุปสรรคด้วยกันมา ต้องผ่านอะไรด้วยกันมาหลายอย่าง เขาจึงไม่ยอมทิ้งโอกาสไปง่ายๆ เพราะกว่าจะมาถึงวันที่เขาสองคนได้มีโอกาสใช้ชีวิตร่วมกัน มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ.... ดังนั้น ถ้าเราคิดจะอยากมีคู่ชีวิต หรืออยากให้ชีวิตคู่เราอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่าเหมือนรุ่นปู่ย่าตายายของเรา เราต้องรู้จักคำว่า “ให้อภัย” เพราะทุกคน ไม่มีใครที่ไม่เคยทำความผิด...แต่อยู่ที่ว่า เราทำผิดแล้ว เรายอมรับผิดหรือเปล่า เขายอมให้อภัยเรามั้ย แค่นั้นเอง... มองมุมกลับกัน ถ้าเราทำผิด เราก็อยากให้รับการให้อภัยจากคนที่เรารัก เช่นกัน หากเขาทำผิด เราก็ควรจะให้อภัยเขาเช่นกัน ... อะไรยอมได้ก็ยอม แต่ไม่ใช่ยอมไปหมดทุกเรื่อง เห็นเลวเป็นดี แบบนี้ก็คงไม่ใช่ ยอมในที่นี้หมายถึงว่า ยอมให้อภัย ยอมรับในสิ่งที่เขาทำผิดพลาดให้ได้ ถ้ามันไม่ใช่เรื่องอะไรที่ร้ายแรงหรือผิดมากมายนัก เราก็ต้องเอาเหตุผลมาคุยกัน เพราะทุกการกระทำ คนเราแต่ละคน ย่อมมีเหตุผลของการกระทำทั้งนั้น แต่ถ้าเราหันหน้าคุยกันด้วยเหตุผล ยอมรับฟังกันและกัน ยังไงแล้วก็ต้องจบที่คำว่า “ ให้อภัย” และเดินไปด้วยกันต่อได้แน่นอน ....
ทุกครั้งที่เราอาจจะทำตัวแย่ๆ โมโห หงุดหงิด ทำตัวไม่มีเหตุผล แต่อีกคนเขากลับไม่โกรธเราเลย แต่กลับให้อภัยเราเสมอ และพูดว่า “ไม่เปนไร ช่างมัน”บ่อยครั้งเรามักจะถามแฟนเราว่า ทำไมยอมตลอดเลยล่ะ เขาก็จะตอบกลับมาเสมอว่า “ทำไมละ เราเป็นแฟนกัน ไม่ใช่ศัตรูกัน ทำไมต้องเอาชนะ เราไม่ใช่คู่แข่งกัน” แค่ได้ฟังประโยคเหล่านี้แหละ เรารู้สึกว่า เออจริงของเขาว่ะ ถ้าคนเราคิดแต่จะเอาชนะกัน อันนั้นมันอาจจะไม่ใช่คู่รัก แต่เป็นคู่แข่ง ถ้าอยากรักษาคู่ชีวิตไปนานๆ เราต้องเลิกอคติ อย่ากลัวเสียศักดิ์ศรี ถ้าการง้อแฟน หรือพูดคำว่าขอโทษมันทำให้รู้สึกว่าเราเสียศักดิ์ศรี ก็ให้มองอีกด้านว่า ... อ่ะ ถ้าการที่ขอโทษมันดูยากเย็น เรายอมเสียเขาไปเพราะเรื่องแบบนี้หรือเปล่า แค่นั้นเอง...
ถ้าคุณเจอคนที่พร้อมจะเข้าใจในตัวตนของคุณ และรับได้ในสิ่งที่คุณเป็น และพร้อมที่จะให้อภัยคุณเสมอเวลาคุณทำผิด
นั่นแหละ คือสิ่งที่ทำให้รู้สึกว่า “คิดถูก”จริงๆที่ได้เลือกคนๆนี้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต หากเจอแล้ว จงรักษาไว้ดีดี ....
“สิ่งที่ทำให้คุณรู้สึกว่าคบคนนี้ คุณ “ตัดสินใจไม่ผิด”ที่เลือกเขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตคุณ
ก็ตามหัวข้อเลยค่ะ “สิ่งที่ทำให้คุณรู้สึกว่าคบคนนี้ คุณ “ตัดสินใจไม่ผิด”ที่เลือกเขาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตคุณ
คุณคิดว่ามีสิ่งใดบ้างคะ ลองมาแชร์กันดูน้า ...
สำหรับเราเราคิดว่า การที่จะเลือกคบใครสักคน แน่นอน ความรู้สึกแรกคือเราต้องรู้สึกรัก แต่ความรักอย่างเดียวไม่สามารถทำให้คู่ของเราสามารถประคองหรืออยู่กันไปได้ตลอด เพราะยิ่งโตขึ้น ก็จะมีปัจจัยอื่นๆเข้ามา ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว หน้าที่การงาน การใช้ชีวิต ต่างคนต่างเติบโตมากันต่างครอบครัว การเลี้ยงดู การใช้ชีวิตย่อมต่างกันเป็นธรรมดา นิสัยบางอย่างเราอาจจะชอบ และแน่นอนต้องมีนิสัยที่เราไม่ชอบในตัวกันและกัน แต่สิ่งที่ทำให้เราจะอยู่ด้วยกัน ประคองกันไปได้ตลอด เราคิดว่า
“ความเข้าใจ” และ “การให้อภัย” อย่างแรก คือ ความเข้าใจ คำๆนี้อาจจะดูเหมือนทำง่าย แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนกัน แต่มันก็ไม่ได้ยากเกินไปเช่นกันสำหรับการจะรักษาความสัมพันธ์กันได้นานๆ...
“ความเข้าใจ” การที่เราจะเลือกคบใครสักคน การที่แต่ละคนจะตัดสินใจเลือกใครสักคนเข้ามาในชีวิต คุณต้องยอมรับในความแตกต่างของกันและกันได้ ยอมรับในข้อเสีย และยอมปรับในสิ่งที่เราสามารถปรับได้ หากคุณคบใครแล้วคุณสามารถเป็นตัวของตัวเอง อยู่ด้วยแล้วสามารถทำอะไรบ้าๆบอๆหลุดๆ โดยที่ไม่ต้องวางฟอร์มให้ดูสวยหรู หรือดูเพอร์เฟคตลอดเวลา ไม่ต้องมีมาด วางฟอร์ม หรือทำอะไรที่ไม่ใช่ตัวคุณเองเพื่อให้อีกฝ่ายประทับใจ นั่นแหละ คือความสบายใจ ถ้าต่างคนต่างรับในความเป็นตัวเองของกันและกันได้ คุณก็จะสามารถอยู่ด้วยกันแบบมีความสุข แต่การเป็นตัวของตัวเองนั้น ต้องไม่ทำให้อีกฝ่ายอึดอัดและเดือดร้อนเช่นกัน ... ความเข้าใจในที่นี่รวมไปถึงหลายๆด้าน ไม่ว่าจะเป็น ครอบครัว เพื่อน การใช้ชีวิต หน้าที่การงาน
- ครอบครัว ต่างคนต่างมาจากต่างครอบครัว การเลี้ยงดูย่อมต่างกัน นิสัยต่างกัน ถ้าเราเลือกแล้ว เราต้องเข้าใจในกันและกัน ต้องเข้าใจพื้นฐานของครอบครัวเขา และที่สำคัญต้องรักครอบครัวเขาเหมือนที่เรารักครอบครัวของตัวเอง
- เพื่อน เราต้องสามารถปรับตัวเข้าหากับเพื่อนเขาได้ และเขาก็ต้องปรับตัวเข้าหาเพื่อนของเราด้วยเช่นกัน
- การใช้ชีวิต หน้าที่การงาน ยิ่งโตขึ้น ต่างคนต่างต้องมาภาระหน้าที่ที่มากขึ้น เวลาที่จะคุยหรือเจอกันย่อมน้อยลง แต่เราต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตของกันและกัน และรู้จักปรับตัวเข้าหากัน เข้าใจในภาระหน้าที่ของกันและกัน ในเมื่อยิ่งโตขึ้น เวลาที่เจอกันมีน้อยลง เรายิ่งต้องทำให้เวลานั้นมีค่ามากขึ้น ใช้เวลาเล็กๆน้อยๆที่ได้เจอกันในแต่ละครั้งให้คุ้มค่า
และอีกสิ่งหนึ่งที่ขาดไปไม่ได้ นั่นก็คือ “การให้อภัย”
แน่นอนคนเราคบกัน ไม่ว่าจะเป็นสถานะไหนก็ตาม ครอบครัว เพื่อน พี่น้อง สามีภรรยา หรือทุกๆสถานะ เราทุกคนต้องรู้จักการให้อภัย เหมือนกับคู่ชีวิตที่เขาแต่งงานใช้ชีวิตร่วมกันมาจนแก่เฒ่า ใช่ว่าเขาจะไม่เคยทะเลาะกัน แต่ที่เราเห็นกันเยอะแยะว่า ทำไมคนแก่ถึงอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าได้ ต่างจากวัยรุ่น ที่มีปัญหาหรือทะเลาะกันแค่เรื่องเล็กๆ ก็เลิกรากัน หาคนใหม่ เป็นวงจรแบบนี้อยู่เรื่อยไป...เพราะเขาคงคิดว่า การที่จะเจอคนที่เข้ากับเราได้ ไม่ใช่เรื่องง่าย เขาจึงไม่ยอมปล่อยมือกันง่ายๆ คนสมัยก่อน เจอกันยาก กว่าจะรักกันก็ยากลำบาก กว่าจะฝ่าฟันอุปสรรคด้วยกันมา ต้องผ่านอะไรด้วยกันมาหลายอย่าง เขาจึงไม่ยอมทิ้งโอกาสไปง่ายๆ เพราะกว่าจะมาถึงวันที่เขาสองคนได้มีโอกาสใช้ชีวิตร่วมกัน มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยจริงๆ.... ดังนั้น ถ้าเราคิดจะอยากมีคู่ชีวิต หรืออยากให้ชีวิตคู่เราอยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่าเหมือนรุ่นปู่ย่าตายายของเรา เราต้องรู้จักคำว่า “ให้อภัย” เพราะทุกคน ไม่มีใครที่ไม่เคยทำความผิด...แต่อยู่ที่ว่า เราทำผิดแล้ว เรายอมรับผิดหรือเปล่า เขายอมให้อภัยเรามั้ย แค่นั้นเอง... มองมุมกลับกัน ถ้าเราทำผิด เราก็อยากให้รับการให้อภัยจากคนที่เรารัก เช่นกัน หากเขาทำผิด เราก็ควรจะให้อภัยเขาเช่นกัน ... อะไรยอมได้ก็ยอม แต่ไม่ใช่ยอมไปหมดทุกเรื่อง เห็นเลวเป็นดี แบบนี้ก็คงไม่ใช่ ยอมในที่นี้หมายถึงว่า ยอมให้อภัย ยอมรับในสิ่งที่เขาทำผิดพลาดให้ได้ ถ้ามันไม่ใช่เรื่องอะไรที่ร้ายแรงหรือผิดมากมายนัก เราก็ต้องเอาเหตุผลมาคุยกัน เพราะทุกการกระทำ คนเราแต่ละคน ย่อมมีเหตุผลของการกระทำทั้งนั้น แต่ถ้าเราหันหน้าคุยกันด้วยเหตุผล ยอมรับฟังกันและกัน ยังไงแล้วก็ต้องจบที่คำว่า “ ให้อภัย” และเดินไปด้วยกันต่อได้แน่นอน ....
ทุกครั้งที่เราอาจจะทำตัวแย่ๆ โมโห หงุดหงิด ทำตัวไม่มีเหตุผล แต่อีกคนเขากลับไม่โกรธเราเลย แต่กลับให้อภัยเราเสมอ และพูดว่า “ไม่เปนไร ช่างมัน”บ่อยครั้งเรามักจะถามแฟนเราว่า ทำไมยอมตลอดเลยล่ะ เขาก็จะตอบกลับมาเสมอว่า “ทำไมละ เราเป็นแฟนกัน ไม่ใช่ศัตรูกัน ทำไมต้องเอาชนะ เราไม่ใช่คู่แข่งกัน” แค่ได้ฟังประโยคเหล่านี้แหละ เรารู้สึกว่า เออจริงของเขาว่ะ ถ้าคนเราคิดแต่จะเอาชนะกัน อันนั้นมันอาจจะไม่ใช่คู่รัก แต่เป็นคู่แข่ง ถ้าอยากรักษาคู่ชีวิตไปนานๆ เราต้องเลิกอคติ อย่ากลัวเสียศักดิ์ศรี ถ้าการง้อแฟน หรือพูดคำว่าขอโทษมันทำให้รู้สึกว่าเราเสียศักดิ์ศรี ก็ให้มองอีกด้านว่า ... อ่ะ ถ้าการที่ขอโทษมันดูยากเย็น เรายอมเสียเขาไปเพราะเรื่องแบบนี้หรือเปล่า แค่นั้นเอง...
ถ้าคุณเจอคนที่พร้อมจะเข้าใจในตัวตนของคุณ และรับได้ในสิ่งที่คุณเป็น และพร้อมที่จะให้อภัยคุณเสมอเวลาคุณทำผิด
นั่นแหละ คือสิ่งที่ทำให้รู้สึกว่า “คิดถูก”จริงๆที่ได้เลือกคนๆนี้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต หากเจอแล้ว จงรักษาไว้ดีดี ....