ชอบเพื่อนที่อยู่แก๊งค์เดียวกันตอนนี้เรากลายเป็นคนไม่รู้จักกัน

เรื่องมันเริ่มที่ฉันทุกอย่างถ้าวันนั่นฉันไม่คุย ไม่ถาม ไม่เห็นใจเพื่อนคนนี้ป่านนี้เราคงเป็นเพื่อนกันได้แบบสนอทใจแล้วล่ะ
แต่มันไม่ได้เป็นนั่นนะสิเราทั้งรัก ทั้งแคร์ เป็นห่วง กลัวเสียเขาไป และพึ่งรู้ใจตัวเองจริงๆก็ปีก่อนประมาณรเดือนพฤษภาคม ซึ้งเพื่อนคนนี้จะจากเราไป เราจะไม่ได้อยู่ที่เดียวกันเราเลยโทรไปหาเขาว่า"ทำไมต้องไป ทำไมไม่ทำให้สำเร็จ"เรื่องเรียนนะค่ะ)ทั้งพูดทั้งร้องไห้จนสุดท้ายเขายอมที่จะอยู่ต่อช่วงแรกๆโคตรดีใจนึกว่าเขาทำทุกอย่างเพื่อเรา ไม่ใช่เลยเขาไม่ได้คิดห่าเหวอะรัยกับเราเลยเราเองต่างหากที่คิดไปรักเขาฝ่ายเดียวจนในที่สุด เขาก็ส่งข้อความมาบอกว่าจะตกลงคบกับเด็กผู้หญิงคนที่ตามตื้อเขามาโดยตลอดเป็นเวลาประมาณ 1 ปี 8 เดือน( จำได้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเด็กคนนั่น)เราเลยถามเขากลับไป"แล้วนายชอบเด็กผู้หญิงหรือป่าว"ตอบว่า ไม่ พอเวลาผ่านไปประมาณเดือนกว่าๆทั้งสองก็คบบกัน อ้าวเห้ย!!!!ไม่เหมือนที่คุยกันไว้นี่หว่า ไหนบอกไม่ชอบแต่ไปตกลงคบกันนนี่นะ เป็นไงกูก็โศกสิค่ะ แต่อยากจะหวเราะดังๆจ้าแต่ทำไมเพราะว่านางคบกันไม่ถึงสองเดือนนางก็เลิกกัน ส่วนเราก็เฉยๆไม่คุย ไม่ถาม หายไปเงียบ เราจะตัดใจล่ะยังไงกูคงไม่ได้มีดวงชะตาผูกติดกับผู้ชายคนนี้หรอก แต่ทำไงได้ตัดไม่จ้า ยิ่งไปเหนกระทู้หนึ่งเหมือนเรื่องในอดีตตอนที่กูคุยกับผู้ชายคนนี้มากคิดยุในใจใช่ป่าววว่ะ ก็ได้แต่คิดจนในวันนี้เราไม่ได้คุยอะรัยกันเลยรู้แต่ว่าเราควรไปให้ไกลจากตรงนี้ ไปให้ไกลจากคนๆนี้เลยเลือกที่จะเรียนในจังหวัดที่อยู่ห่างไกลกัน ไปเริ่มต้นใหม่ที่นั่น และจะไม่ขอรับรู้เรื่องงอะรัยของผู้ชายคนนี้อีกต่อไป....................................

#ไม่ใช่กระทู้คำถาม แค่อยากเล่าอยากระบาย
แต่คอมเม้นได้ค่ะ