คราวที่แล้วก็เกริ่นมาได้ไกลพอสมควรนะครับ วันนี้ขอเขยิบอีกนิดหน่ง เลาะคมควานไปยัง จ.นครพนม
จากตอนที่แล้ว
https://pantip.com/topic/36128349
เวลา ๐๘.๓๐ น. รถตู้สายอุดรธานี - บ้านแพง เข้ามาจอดรับผู้โดยสารที่สถานีขนส่งจังหวัดบึงกาฬดดยจอดแช่อยู่ประมาณ ๑๕ นาที แล้วล้อหมุนไปตามทางหลวงแผ่นดินหมายเลข ๒๑๒ หนองคาย - อุบลราชธานี ด้วยความเร็วปานลมพายุพัดเชียวล่ะ
ผมคิดว่า ผมเห็นป้ายบอกจุดกว้างที่สุดในประเทศไทยด้วยนะ
แต่ก็มีโอกาสได้เห็นทิวทัศน์ของชุมชนสองข้างทาง รวมทั้งรีสอร์ทหน้าใหม่ที่กำลังผุดขึ้นมาเรื่อยๆ แต่กิจการจะไปรอดหรือไม่อยู่ที่ฝีมือล่ะครับ จนกระทั่งผ่านทางแยกเข้าสู่ อ.บึงโขงหลง ที่แต่ก่อนนั้น จะนำหนังสือราชการไปติดต่อที่ จ.หนองคาย แต่ละครั้ง ใช้เวลานาน ๓ วัน แต่ตอนนี้แค่วันเดียวเท่านั้นเอง
ราวสองชั่วโมงเศษเห็นจะได้ รถตู้คันนั้นก็มาส่งผู้โดยสารที่ตลาด อ.บ้านแพง จอดพักโดยไม่ดับเครื่องราวครึ่งชั่วโมง ก็วิ่งกลับเส้นทางเดิม คราวนี้ก็เป็นคราวผมที่รอลุ้นว่า รถประจำทางสายนครพนม - บ้านแพง หน้าตาจะเป็นยังไงหนอ ?
พออีกสักครึ่งชั่วโมง รถคันดังกล่าวถึงแล่นมาจอดที่ป้ายรถประจำทาง สาระรูปพอๆ กับรุ่นผมเลยแฮะ
แถมยังวิ่งเอื่อยๆ ชวนให้ผมนึกถึงบรรยากาศนั่งรถเมล์ต่างจังหวัดสมัยก่อนเข้าอีก คือด้วยความเร็ว ๖๐ กม./ชม. ไม่มีแอร์ด้วยนะ พอรถวิ่งผ่านสะพานข้ามแม่น้ำสงครามก็เป็นอันว่าเราหลุดจากพื้นที่ อ.บ้านแพง เข้าสู่พื้นที่ อ.ท่าอุเทน และแม่น้ำแห่งนี้ เป็นอู่ข้าวอู่น้ำเลี้ยงชาวบ้านสองฝั่งน้ำมาตั้งแต่ไหนแต่ไร
เบิ่งอีสาน ต้นหนาว (๑๑)
จากตอนที่แล้ว
https://pantip.com/topic/36128349
เวลา ๐๘.๓๐ น. รถตู้สายอุดรธานี - บ้านแพง เข้ามาจอดรับผู้โดยสารที่สถานีขนส่งจังหวัดบึงกาฬดดยจอดแช่อยู่ประมาณ ๑๕ นาที แล้วล้อหมุนไปตามทางหลวงแผ่นดินหมายเลข ๒๑๒ หนองคาย - อุบลราชธานี ด้วยความเร็วปานลมพายุพัดเชียวล่ะ
ผมคิดว่า ผมเห็นป้ายบอกจุดกว้างที่สุดในประเทศไทยด้วยนะ
แต่ก็มีโอกาสได้เห็นทิวทัศน์ของชุมชนสองข้างทาง รวมทั้งรีสอร์ทหน้าใหม่ที่กำลังผุดขึ้นมาเรื่อยๆ แต่กิจการจะไปรอดหรือไม่อยู่ที่ฝีมือล่ะครับ จนกระทั่งผ่านทางแยกเข้าสู่ อ.บึงโขงหลง ที่แต่ก่อนนั้น จะนำหนังสือราชการไปติดต่อที่ จ.หนองคาย แต่ละครั้ง ใช้เวลานาน ๓ วัน แต่ตอนนี้แค่วันเดียวเท่านั้นเอง
ราวสองชั่วโมงเศษเห็นจะได้ รถตู้คันนั้นก็มาส่งผู้โดยสารที่ตลาด อ.บ้านแพง จอดพักโดยไม่ดับเครื่องราวครึ่งชั่วโมง ก็วิ่งกลับเส้นทางเดิม คราวนี้ก็เป็นคราวผมที่รอลุ้นว่า รถประจำทางสายนครพนม - บ้านแพง หน้าตาจะเป็นยังไงหนอ ?
พออีกสักครึ่งชั่วโมง รถคันดังกล่าวถึงแล่นมาจอดที่ป้ายรถประจำทาง สาระรูปพอๆ กับรุ่นผมเลยแฮะ
แถมยังวิ่งเอื่อยๆ ชวนให้ผมนึกถึงบรรยากาศนั่งรถเมล์ต่างจังหวัดสมัยก่อนเข้าอีก คือด้วยความเร็ว ๖๐ กม./ชม. ไม่มีแอร์ด้วยนะ พอรถวิ่งผ่านสะพานข้ามแม่น้ำสงครามก็เป็นอันว่าเราหลุดจากพื้นที่ อ.บ้านแพง เข้าสู่พื้นที่ อ.ท่าอุเทน และแม่น้ำแห่งนี้ เป็นอู่ข้าวอู่น้ำเลี้ยงชาวบ้านสองฝั่งน้ำมาตั้งแต่ไหนแต่ไร