หลังเป็นจุด ดำๆ แดงๆ เต็มไปหมด (เครียดมาก)

ผมอยากทราบว่าผมกำลังเป็นโรคอะไรอยู่ครับ
ปกติหลังผมมันมีจุดดำเล็กๆจางๆหน่อย  แต่จะเห็นได้ไม่ค่อยชัดและน้อยมากๆ 3-4 จุด

แต่มาปีนี้ซักต้นเดือน วันที่ 5 มกราคม คุณพ่อก็ผิดสังเกตุว่าหลังผมมีรอย จุดดำๆ ขึ้นเยอะมากเลยถ่ายรูปเก็บไว้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.mx7.com/view2/zH4ocBkyQmnX8jp6

https://www.mx7.com/view2/zH4oneH1lQ19nQXl

ทีแรกผมคิดว่าน่าจะเกิดจากอากาศร้อนเลยทำให้มีจุดๆพวกนี้ขึ้น เลยคิดว่าซักพักมันจะหายไปเองเลยไม่เป็นกังวลใจเท่าไหร่
เพราะปกติก็อาบน้ำตลอด ทีนอนก็ซักตากทุกอาทิตย์ คือไม่ใช่คนสกปรกอะไรมากอะครับ

แต่พอมาวันที่ 23 กุมภาพันธ์ ก็คือวันนี้คุณพ่อ(อีกแล้ว!!) ผิดสังเกตุว่าไอรอยจุดดำๆที่หลังผมเนี่ยมันขึ้นเยอะมากและรามไปทั่วหลังเลย
เลยถ่ายรูปให้ผมดู เพราะลำพังตัวผมเองคงไม่สามารถเห็นได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ภาพค่อนข้างน่ากลัวทำใจก่อนกดดูนะครับ
https://www.mx7.com/view2/zH4oEXD7wU2xkF6c

https://www.mx7.com/view2/zH4oM3cLciHZnms4
พอผมได้เห็นรูปเท่านั้นเหละ น้ำตาผมไหลเลย เครียดมากๆ ว่าทำไมอยู่ดีๆถึงต้องมาเป็นอะไรแบบนี้
ทั้งที่ก็ไม่ได้ทำตัวสกปรกอะไรเลยนะ คิดในใจทำไมเรื่องแบบนี้ต้องมาเกิดขึ้นกับผมด้วย
คุณพ่อบอกว่าอาจจะเป็น "รูขุมขนอุดตัน" เพราะไม่ได้ออกกำลังกาย  อันนี้ตัวผมก็ไม่ได้ออกกำลังกายจริงๆครับ
เหงื่อแทบไม่ออกเลย ไม่ได้ออกกำลังกายมาหลายปีแล้ว เพราะอยู่แต่บ้านไม่ได้ออกไปไหนเลย เลยไม่รู้ว่าจะเกี่ยวไหมนะครับ


เดือน เมษายน ปีนี้ ก็จะต้องไปไล่ทหารแล้วครับ และแน่นอนมันต้องถอดเสื้อให้คนอื่นเห็นแน่ๆแล้วคนเยอะมากวันนั้น
ผมกลัวสายตาคนอื่นครับ ว่าจะมองเรายังไง อายด้วย กลัวหาว่าเราเป็นโรคร้ายๆ เครียด

-อยากทราบว่าผมเป็นโรคอะไรครับ มีวิธีรักษาไหม?
-สามารถหายารักษาในร้านขายยา ได้ไหม?ครับ
-ราคาแพงมากไหม ผมไม่มีเงินมากเป็น 1000 บาทหลอกนะครับ
ไม่มีปัญญาจะไปรักษาคลีนิค แค่ซื้อยาร้านขายยาก็เต็มกลืนแล้วครับ
-ผมเครียดจริงๆ ช่วยให้คำแนะนำด้วยนะครับ




อันนี้ดราม่าชีวิตผมนะครับ ใครอยากจะอ่านก็กดสปอยเลยครับ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้หน้าผมก็เป็นสิวไม่ได้รักษามา3-4 ปีแล้วครับ เพราะไม่มีเงินจริงๆ ที่บ้านไม่ได้ร่ำรวยอะไร
ผมเองก็หางานทำไม่ได้ เพราเรียนไม่จบไม่มีเงินเรียนต่อ มีรอยแผลจากสิวเต็มหน้าเลย จะไปหางานทำอะไรเค้าก็ไม่ค่อยรับ
ผมสูญเสียความมั่นใจตัวเองมาตลอดทนมาเป็นเวลา 3-4 ปีแล้วครับ ผมเครียดมาก ทุกววันนี้เลยไม่ออกไปไหนเลยถ้าจะไปก็ต้องใส่หน้ากากปิดปาก
ทุกววันนี้ก็ไปทำงานรับเหมาก่อสรา้ง งานใช้แรง ที่ไม่ต้องเจอผู้คนเยอะๆๆ หาเลี้ยงชีพไปวันๆครับ
ว่าจะไปสมัคร ทหารแล้วเอาเงินเดือนมาให้พ่อบ้างตัวผมเองบ้างด้วย พ่อหลังหักเลยออกจากงานครับ ทุกวันนี้เค้าก็ขายของรายได้ไม่แน่นอน
แต่พอเลี้ยงผมให้มีชีวิตอยู่ต่อไปวันๆ ผมก็เหมือนเป็นปลิงคอยเกาะพ่อแม่กิน
ผมไม่อยากใช้ชีวิตแบบนี้ไปตลอดหลอกครับ แต่เพราะหน้าผมเป็นสิวผมเลยไม่กล้าไปทำอะไรเลย
หลังเกณทหารครบ 2 ปี ผมว่าจะไปเรียน กศน เอาวุฒ ม.6 เพื่อไปสอบนายสิบครับ จะได้มีรายได้ให้พ่อบ้าง
อยากจะเป็นคนใหม่แต่ชีวิตเจอแต่ปัญหา ผมเครียดมากๆๆ ผมเครียดจริงๆนะครับ แต่ทุกวันนี้ได้ internet ค่อยบรรเทาความเคลียด
เคยคิดจะฆ่าตัวตายเหมือนกัน จะได้หมดปัญหาไม่ต้องเป็นกังวลอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องเป็นภาระพ่อด้วย
ส่วนบ้านจนติด internet  มีคอมได้ไง?  ผมใช้ notebook ของคุณป้าให้มา 5-6 ปีแล้วครับ อาการก็ล่อแล่ๆ จะพังได้ทุกวัน
ผมใช้ notebook ตัวนี้ในการหางาน หารายได้จากทาง online บ้าง ทาง game บ้าง ถ้าไม่มีมันชีวิตผมคงมืดแปดด้านจริงๆ
ก็ได้พวกนี้พอมาใช้จ่ายในชีวิตบ้าง จ่ายค่า internet บ้าง  ทำไมชีวิตผมต้องเป็นแบบนี้ด้วยครับ
ผมสงสารพ่อผมจริงๆลูกคนรุ่นๆผมแม้กระทั่งเพื่อนๆ ทำงานเรียนจบมีเงินกันหมดเหลือผมคนเดียวที่ไม่มีอนาคต
อย่างน้อยๆอยากจะมีเงินเดือน 7-8 พัน ก็อยู่ได้แล้วครับ ไม่หวังอะไรไปมากกว่านี้อยากให้พ่ออยู่สบายยิ่งขึ้นกว่านี้
ทำไมผมถึงห่วงแต่พ่อ? ผมอยู่กับพ่อสองคนตั่งแต่เกิดมา แม่เลิกกับพ่อไปนานแล้วครับ ทุกวันนี้ อยู่กับพ่อ(เมียใหม่พ่อ)แล้วก็น้องของเมียใหม่อีกคน
บอกตรงๆเค้าเกลียดผมเอามากๆ ด่าผมสารพัด ลับหลังก็ไปคุยว่าผมต่างๆนาๆ ว่าพ่อผมด้วยว่าไม่ทำงาน
แต่ก่อนตอนพ่อผมทำงานเค้ายังมาขออาศัยอยู่ด้วยกันกับพ่อขอเงินพ่อใช้ตลอด ไปขอยืมเงินเพื่อนพ่อแล้วไม่ใช้ด้วย
จนทุกวันนี้เวลาพ่อเดือดร้อนเรื่องเงินเพื่อนไม่กล้าให้ยืมเพราะเมียใหม่พ่อไม่ยอมใช้  ขอพักประเด็นเรื่องพ่อไปก่อนนะครับ
การที่ผมมาพิมพ์แบบนี้ก็เท่ากับว่าผมเป็นคนไม่ดีไปด้วยว่าลับหลังคนอื่นเหมือนกับ...  
เอาเป็นว่าขอบคุณที่เข้ามาอ่านชีวิตผมนะครับ อยากให้คนที่กำลังท้อแท้มีกำลังใจสู้ต่อไป
อยากให้รู้ว่าคนลำบากกว่าคุณยังมีอีกมาก และผมก็เช่นกันที่คิดว่าคนลำบากกว่าผมก็มี
แต่ผมยังไม่ยอมแพ้ คุณก็อย่ายอมแพ้นะครับ ถึงผมจะเครียดเท่าไหร่ ก็ได้ internet ได้พื่อนในโลกออนไลน์ทำให้มีชีวิตต่อไปได้
ถึงมันจะดูไร้สาระแต่ผมก็อยากบอกครับ ผมอัดอั่นมาหลายปีไม่เคยระบายให้ใครฟัง
ตอนที่ผมพิมพ์อยู่น้ำตาผมก็ไหล เศร้าใจอยู่ตลอดว่าทำไมชีวิตต้องเป็นแบบนี้  
แต่ไม่เป็นไรครับผมจะเปลี่ยนเป็นคนใหม่ ขอให้สิ่งดีๆเข้ามาหาผมในปีนี้ ผมจะพยายามเพื่อพ่อผมและตัวผมเองครับ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและให้คำแนะนะครับ ผมรักพวกคุณจากใจจริงๆ
ส่วนใครที่คิดว่าเป็นเรื่องแต่งหรือนิยายก็แล้วแต่จะคิดเลยครับ